16e amendement
Het 16e amendement op de Amerikaanse grondwet werd in 1913 geratificeerd en stelt het congres in staat een belasting te heffen op inkomsten uit welke bron dan ook, zonder deze onder de staten te verdelen en zonder rekening te houden met de volkstelling.
Belangrijkste leerpunten
- Het 16e amendement op de Amerikaanse grondwet werd in 1913 geratificeerd en stelt het congres in staat een belasting te heffen op inkomsten uit welke bron dan ook.
- De verandering werd over het algemeen ondersteund door staten in het zuiden en westen.
Inzicht in het 16e amendement
De tekst van het 16e amendement is als volgt:
Het congres is bevoegd om belastingen te heffen en innen op inkomsten, uit welke bron dan ook, zonder verdeling over de verschillende staten en zonder rekening te houden met enige volkstelling of opsomming.
Het Congres heeft in juli 1909 een gezamenlijke resolutie aangenomen waarin wordt aangedrongen op het amendement en Alabama heeft het een maand later geratificeerd. Het amendement werd van kracht toen de 36e staat, Delaware, het in februari 1913 ratificeerde.
De eerste permanente federale inkomstenbelasting werd geheven in 1913: het schema bestond uit zeven haakjes, met tarieven variërend van 1%, op de eerste $ 20.000 aan inkomsten, tot 7% op een inkomen van meer dan $ 500.000. De overheid heeft in totaal $ 28, 3 miljoen opgehaald. (Deze cijfers zijn niet gecorrigeerd voor inflatie.)
1913
Het jaar dat de eerste permanente federale inkomstenbelasting werd geheven.
Federale inkomstenbelasting voorafgaand aan het zestiende amendement
Het Congres had inkomstenbelasting geheven voorafgaand aan de ratificatie van het 16e Amendement. De Revenue Act van 1862 bracht burgers die meer dan $ 600 per jaar verdienden 3% van hun inkomen in rekening, terwijl degenen die meer dan $ 10.000 verdienden 5% betaalden. De belasting werd geïnd om de burgeroorlog te financieren; de tarieven werden verhoogd in 1864, maar de wet mocht in 1872 vervallen. Voor het grootste deel verhoogde de federale overheid echter het grootste deel van haar inkomsten uit accijnzen en tarieven vóór 1913.
Het congres probeerde in 1894 een andere nationale inkomstenbelasting van 2% op inkomsten van meer dan $ 4.000 op te leggen. De belasting werd voor het gerecht aangevochten door een inwoner van Massachusetts, Charles Pollock genaamd, en het Hooggerechtshof oordeelde in zijn voordeel in Pollock v. Farmers ' Loan & Trust Co. in 1895, waarbij de belasting werd verlaagd.
De reden voor de uitspraak komt uit artikel I, afdeling 2, clausule 3 van de Grondwet:
Vertegenwoordigers en directe belastingen worden verdeeld over de verschillende staten die in deze Unie kunnen worden opgenomen, volgens hun respectieve nummers ...
In het Amerikaanse constitutionele recht is een "directe belasting" een belasting op onroerend goed "vanwege zijn eigendom."
In Pollock oordeelde het Hooggerechtshof dat deze beschrijving van toepassing was op inkomsten uit de 10 aandelen van de eiser van de Farmers 'Loan & Trust Co., en bij uitbreiding op alle rente, dividenden en huurinkomsten die zijn afgeleid van het onroerend goed. (Het Hof oordeelde niet dat inkomen uit arbeid een directe belasting was, dus dat zou in theorie onderworpen kunnen zijn aan federale, niet-gerapporteerde inkomstenbelasting.) Om een directe belasting te heffen, zou het Congres deze moeten verdelen over de staten, die elk een te verhogen bedrag toekennen, bijvoorbeeld op basis van hun vertegenwoordiging in het Huis van Afgevaardigden.
Het 16e amendement heeft die eis verwijderd. De verandering werd voornamelijk ondersteund door staten in het zuiden en westen, waar de tarieven die op dat moment de primaire bron van inkomsten voor de federale overheid waren, de toch al forse stijging van de kosten van levensonderhoud verergerden.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.