Bruto binnenlands product (bbp
Het bruto binnenlands product (bbp) is de totale monetaire of marktwaarde van alle afgewerkte goederen en diensten die binnen de grenzen van een land in een specifieke periode worden geproduceerd. Als een brede maatstaf voor de totale binnenlandse productie, fungeert het als een uitgebreide scorekaart van de economische gezondheid van het land.
Hoewel het bbp meestal op jaarbasis wordt berekend, kan het ook op kwartaalbasis worden berekend. In de Verenigde Staten publiceert de overheid bijvoorbeeld een jaarlijkse BBP-schatting voor elk kwartaal en ook voor een heel jaar. De meeste individuele gegevenssets worden ook in reële termen gegeven, wat betekent dat de gegevens worden aangepast voor prijsveranderingen, en dus netto voor inflatie.
Belangrijkste leerpunten
- Het bruto binnenlands product (bbp) is de geldwaarde van alle eindproducten en -diensten die in een bepaald land gedurende een specifieke periode zijn gemaakt.
- BBP biedt een economische momentopname van een land, gebruikt om de omvang van een economie en groeipercentage te schatten.
- Het BBP kan op drie manieren worden berekend, met behulp van uitgaven, productie of inkomsten. Het kan worden aangepast voor inflatie en bevolking om diepere inzichten te geven.
- Hoewel het beperkingen heeft, is GDP een belangrijk hulpmiddel om beleidsmakers, investeerders en bedrijven te begeleiden bij strategische besluitvorming.
De basisprincipes van het bbp
Het BBP omvat alle particuliere en openbare consumptie, overheidsuitgaven, investeringen, toevoegingen aan particuliere voorraden, betaalde bouwkosten en het buitenlandse handelsevenwicht (export wordt toegevoegd, import wordt afgetrokken).
Er zijn verschillende soorten BBP-metingen:
- Het nominale BBP is de meting van de onbewerkte gegevens.
- Het reële bbp houdt rekening met de impact van de inflatie en maakt vergelijkingen van de economische productie van jaar tot jaar en andere vergelijkingen over tijdsperioden mogelijk.
- Groei van het bbp is de toename van het bbp van kwartaal tot kwartaal.
- BBP per hoofd van de bevolking meet het BBP per persoon in de nationale bevolking; het is een handige manier om BBP-gegevens tussen verschillende landen te vergelijken.
De handelsbalans is een van de belangrijkste componenten van de formule van een land (bbp). Het BBP neemt toe wanneer de totale waarde van goederen en diensten die binnenlandse producenten aan buitenlanders verkopen, groter is dan de totale waarde van buitenlandse goederen en diensten die binnenlandse consumenten kopen, ook wel een handelsoverschot genoemd. Als binnenlandse consumenten meer uitgeven aan buitenlandse producten dan binnenlandse producenten verkopen aan buitenlandse consumenten - een handelstekort - neemt het BBP af.
01:43Wat is bbp?
De betekenis van het bbp
BBP berekenen
Het BBP kan worden bepaald via drie primaire methoden. Alles, indien correct berekend, zou hetzelfde cijfer moeten opleveren. Deze drie benaderingen worden vaak de uitgavenbenadering, de output (of productie) -benadering en de inkomstenbenadering genoemd.
BBP-formule op basis van uitgaven
De uitgavenbenadering, ook bekend als uitgavenbenadering, berekent de uitgaven door de verschillende groepen die deelnemen aan de economie. Deze benadering kan worden berekend met behulp van de volgende formule: BBP = C + G + I + NX, of (consumptie + overheidsuitgaven + investeringen + netto-export). Al deze activiteiten dragen bij aan het bbp van een land. Het Amerikaanse bbp wordt voornamelijk gemeten op basis van de uitgavenbenadering.
De C zijn uitgaven voor particuliere consumptie of consumentenbestedingen. Consumenten geven geld uit om consumptiegoederen en -diensten te kopen, zoals boodschappen en knipbeurten. Consumentenuitgaven zijn de grootste component van het bbp, goed voor meer dan tweederde van het bbp van de VS. Het consumentenvertrouwen heeft daarom een zeer belangrijke invloed op de economische groei. Een hoog betrouwbaarheidsniveau geeft aan dat consumenten bereid zijn te besteden, terwijl een laag betrouwbaarheidsniveau onzekerheid over de toekomst en een onwil om te besteden weerspiegelt.
De G staat voor uitgaven van de overheid en bruto-investeringen. Overheden geven geld uit aan apparatuur, infrastructuur en salarisadministratie. Overheidsuitgaven zijn van bijzonder belang als onderdeel van het bbp wanneer de consumentenuitgaven en bedrijfsinvesteringen beide sterk dalen, bijvoorbeeld na een recessie.
De I is voor particuliere binnenlandse investeringen of kapitaaluitgaven. Bedrijven geven geld uit om te investeren in hun bedrijfsactiviteiten (bijvoorbeeld machines kopen). Bedrijfsinvesteringen zijn een kritieke component van het bbp, omdat het de productiecapaciteit verhoogt en de werkgelegenheid bevordert.
NX is de netto-uitvoer, berekend als de totale uitvoer minus de totale invoer ( NX = uitvoer - invoer ). Goederen en diensten die een economie maakt die worden geëxporteerd naar andere landen, minus de invoer die wordt binnengebracht, zijn netto-uitvoer. Een overschot op de lopende rekening verhoogt het bbp van een land, terwijl een chronisch tekort een rem op het bbp is. Alle uitgaven van bedrijven in het land, zelfs als het buitenlandse bedrijven zijn, worden in de berekening opgenomen.
BBP op basis van productie
De productiebenadering is zoiets als het omgekeerde van de uitgavenbenadering. In plaats van inputkosten te meten die economische activiteit voeden, schat de productiebenadering de totale waarde van economische output en trekt de kosten af van intermediaire goederen die tijdens het proces worden verbruikt, zoals die van materialen en diensten. De uitgaven benaderen projecten vanuit kosten; de productiebenadering kijkt achteruit vanuit het perspectief van een staat van voltooide economische activiteit.
BBP op basis van inkomen
Gezien het feit dat de andere kant van de bestedingsmunt inkomsten is, en omdat uw uitgave de inkomsten van iemand anders is, is een andere benadering voor het berekenen van het BBP - iets van een intermediair tussen de twee andere benaderingen - de inkomensbenadering. Inkomsten verdiend door alle productiefactoren in een economie omvatten het loon betaald aan arbeid, de huur verdiend door land, het rendement op kapitaal in de vorm van rente, evenals bedrijfswinsten.
De inkomstenbenadering factoren in sommige aanpassingen voor sommige items die niet verschijnen in deze betalingen aan productiefactoren. Ten eerste zijn er enkele belastingen, zoals omzetbelasting en onroerendgoedbelasting, die worden geclassificeerd als indirecte bedrijfsbelasting. Daarnaast wordt de afschrijving, een reserve die bedrijven reserveren voor de vervanging van apparatuur die door gebruik verslijt, toegevoegd aan het nationale inkomen. Dit alles vormt een nationaal inkomen, dat zowel als indicator voor impliciete productie als voor impliciete uitgaven wordt gebruikt.
Het Bureau of Economic Analysis (BEA) berekent het Amerikaanse bbp, met behulp van gegevens die zijn vastgesteld door middel van enquêtes bij retailers, fabrikanten en bouwers en door te kijken naar handelsstromen; de woningmarktindex is een indicator die hij gebruikt.
BBP versus BNP versus BNI
Hoewel het bbp een veelgebruikt gegeven is, bestaan er alternatieve manieren om de economie van een land te meten. Velen van hen zijn gebaseerd op nationaliteit in plaats van geografie.
BBP verwijst naar en meet de economische activiteit binnen de fysieke grenzen van een land, ongeacht of de producenten afkomstig zijn uit dat land of entiteiten in buitenlandse handen zijn. Het bruto nationaal product (BNP) daarentegen doet het tegenovergestelde: het meet de totale productie van een inheemse persoon of onderneming, inclusief die in het buitenland, terwijl de binnenlandse productie door buitenlanders wordt uitgesloten.
Het bruto nationaal inkomen (BNI), een andere maatstaf, is de som van alle inkomsten die worden verdiend door burgers of onderdanen van een land, ongeacht of de onderliggende economische activiteit in eigen land of in het buitenland plaatsvindt. De relatie tussen het BNP en het BNI is vergelijkbaar met die tussen de productiebenadering en de inkomstenbenadering voor het berekenen van het bbp. BNP is een oudere meting die de productiebenadering gebruikt, terwijl BNI de vaak geprefereerde moderne schatting is en de inkomstenbenadering gebruikt. Met deze benadering wordt het inkomen van een land berekend als zijn binnenlands inkomen plus zijn indirecte bedrijfsbelastingen en afschrijvingen, evenals zijn netto inkomen uit buitenlandse factoren. Het netto inkomen uit buitenlandse factoren wordt gevonden door de betalingen aan buitenlanders af te trekken van de betalingen aan Amerikanen.
In een steeds meer mondiale economie wordt het bni erkend als mogelijk een betere maatstaf voor de algemene economische gezondheid dan het bbp. Omdat bepaalde landen het grootste deel van hun inkomen in het buitenland opnemen door buitenlandse bedrijven en particulieren, zijn hun BBP-cijfers veel hoger dan die van hun BNI. Luxemburg registreerde bijvoorbeeld in 2014 $ 65, 7 miljard bbp, terwijl het bni $ 43, 2 miljard bedroeg. De discrepantie was te wijten aan grote betalingen aan de rest van de wereld via buitenlandse bedrijven die zaken deden in Luxemburg, aangetrokken door de gunstige belastingwetten van het kleine land.
Gewoonlijk verschillen het Amerikaanse bruto nationaal inkomen (bni) en het bruto binnenlands product (bbp) niet wezenlijk.
Nominaal bbp versus reëel bbp
Aangezien het bbp gebaseerd is op de monetaire waarde van goederen en diensten, is het onderworpen aan inflatie. Stijgende prijzen zullen de neiging hebben het bbp te verhogen en dalende prijzen zullen het bbp kleiner doen lijken, zonder noodzakelijkerwijs een verandering in de kwantiteit of kwaliteit van geproduceerde goederen en diensten weer te geven. Dus alleen al door te kijken naar het niet-aangepaste bbp van een economie, is het moeilijk te zeggen of het bbp is gestegen als gevolg van de uitbreiding van de productie in de economie of omdat de prijzen zijn gestegen.
Daarom hebben economen een correctie voor inflatie bedacht om te komen tot het reële bbp van een economie. Door de output in een bepaald jaar aan te passen aan het prijsniveau dat heerste in een referentiejaar, het basisjaar genoemd, corrigeren economen de impact van de inflatie. Op deze manier is het mogelijk om het bbp van een land van jaar tot jaar te vergelijken en te kijken of er echte groei is.
Het reële bbp wordt berekend met behulp van een bbp-prijsdeflator, het verschil in prijzen tussen het lopende jaar en het basisjaar. Als de prijzen bijvoorbeeld sinds het basisjaar met 5% zijn gestegen, zou de deflator 1, 05 zijn. Het nominale bbp wordt gedeeld door deze deflator, wat het reële bbp oplevert. Het nominale bbp is meestal hoger dan het reële bbp omdat de inflatie doorgaans een positief getal is. Het reële bbp verklaart de verandering in marktwaarde, die het verschil tussen de productiecijfers van jaar tot jaar verkleint. Een grote discrepantie tussen het reële en het nominale bbp van een land betekent een significante inflatie (als het nominale hoger is) of deflatie (als het reële hoger is) in zijn economie.
Het nominale bbp wordt gebruikt bij het vergelijken van verschillende kwartalen van de productie binnen hetzelfde jaar. Wanneer het bbp van twee of meer jaren wordt vergeleken, wordt het reële bbp gebruikt omdat, door de effecten van inflatie weg te nemen, de vergelijking van de verschillende jaren uitsluitend op volume is gericht.
Over het algemeen is het reële bbp een veel betere index om de nationale economische prestaties op lange termijn weer te geven. Neem bijvoorbeeld een hypothetisch land dat in 2009 een nominaal bbp van $ 100 miljard had, dat tegen 2019 zijn nominale bbp groeide tot $ 150 miljard. In dezelfde periode stegen de prijzen met 100%. Kijkend naar alleen het nominale bbp, lijkt de economie het goed te doen, terwijl het reële bbp uitgedrukt in dollars in 2009 $ 75 miljard zou zijn, waaruit blijkt dat er in feite een algehele achteruitgang van de reële economische prestaties plaatsvond.
BBP en PPP
Er zijn een aantal aanpassingen van het BBP die door economen worden gebruikt om het nut ervan te verbeteren. Op zichzelf laat het eenvoudige bbp ons de grootte van de economie zien, maar het vertelt ons weinig over de levensstandaard alleen. De bevolking en kosten van levensonderhoud zijn immers niet overal ter wereld consistent. Niets zou kunnen worden verkregen door bijvoorbeeld het nominale BBP van China te vergelijken met het nominale BBP van Ierland. Om te beginnen heeft China ongeveer 300 keer de bevolking van Ierland.
Om dit probleem op te lossen, vergelijken statistici in plaats daarvan het BBP per hoofd van de bevolking. Het BBP per hoofd van de bevolking wordt berekend door het totale BBP van een land te delen door de bevolking, en dit cijfer wordt vaak genoemd om de levensstandaard van het land te beoordelen. Toch is de maatregel nog steeds onvolmaakt. Stel dat China een BBP per hoofd van de bevolking heeft van $ 1500, terwijl Ierland een BBP per hoofd van de bevolking heeft van $ 15.000. Dit betekent niet noodzakelijkerwijs dat de gemiddelde Ierse persoon 10 keer beter af is dan de gemiddelde Chinese persoon. Het BBP per hoofd van de bevolking verklaart niet hoe duur het is om in een land te wonen.
Koopkrachtpariteit (PPP) probeert dit probleem op te lossen door te vergelijken hoeveel goederen en diensten een voor wisselkoers gecorrigeerde geldeenheid in verschillende landen kan kopen - de prijs van een artikel, of mand met artikelen, in twee landen vergelijken na aanpassing voor de wisselkoers tussen de twee, in feite.
Het reële bbp per hoofd van de bevolking, gecorrigeerd voor koopkrachtpariteit, is een sterk verfijnde statistiek om het werkelijke inkomen te meten, wat een belangrijk element van welzijn is. Een persoon in Ierland verdient misschien $ 100.000 per jaar, terwijl een persoon in China $ 50.000 per jaar verdient. In nominale termen is de werknemer in Ierland beter af. Maar als een jaar voedsel, kleding en andere items in Ierland drie keer zoveel kosten als in China, heeft de werknemer in China echter een hoger reëel inkomen.
Gebruik BBP-gegevens
De meeste landen publiceren BBP-gegevens elke maand en elk kwartaal. In de VS publiceert het Bureau of Economic Analysis (BEA) een voorschotvrijgave van driemaandelijks bbp vier weken na afloop van het kwartaal en een definitieve vrijgave drie maanden na afloop van het kwartaal. De BEA-releases zijn uitputtend en bevatten een schat aan details, waardoor economen en beleggers informatie en inzichten over verschillende aspecten van de economie kunnen verkrijgen.
De impact van het bbp op de markt is over het algemeen beperkt, omdat het "achteruitkijkend" is en er tussen het kwartaaleinde en de bbp-gegevensuitgifte al een aanzienlijke hoeveelheid tijd is verstreken. BBP-gegevens kunnen echter een impact hebben op de markten als de werkelijke cijfers aanzienlijk verschillen van de verwachtingen. De S&P 500 had bijvoorbeeld de grootste daling in twee maanden op 7 november 2013, volgens berichten dat het Amerikaanse bbp in het derde kwartaal met 2, 8% op jaarbasis steeg, vergeleken met de schatting van economen van 2%. De gegevens gaven aanleiding tot speculaties dat de sterkere economie ertoe zou kunnen leiden dat de Amerikaanse Federal Reserve (de Fed) haar enorme stimuleringsprogramma zou terugschroeven dat op dat moment van kracht was.
Omdat het bbp een directe indicatie geeft van de gezondheid en de groei van de economie, kunnen bedrijven het bbp gebruiken als leidraad voor hun bedrijfsstrategie. Overheidsentiteiten, zoals de Federal Reserve in de VS, gebruiken de groeicijfers en andere BBP-statistieken als onderdeel van hun besluitvormingsproces om te bepalen welk type monetair beleid moet worden geïmplementeerd. Als de groei vertraagt, kunnen ze een expansief monetair beleid voeren om de economie te stimuleren. Als het groeipercentage robuust is, kunnen ze het monetaire beleid gebruiken om dingen af te remmen in een poging de inflatie af te weren.
Het reële bbp is de indicator die het meest zegt over de gezondheid van de economie. Het wordt op grote schaal gevolgd en besproken door economen, analisten, investeerders en beleidsmakers. De voorlopige release van de nieuwste gegevens zal markten bijna altijd in beweging brengen, hoewel die impact beperkt kan zijn zoals hierboven opgemerkt.
BBP en beleggen
Beleggers kijken naar het bbp omdat het een kader biedt voor besluitvorming. De gegevens over de "bedrijfswinsten" en de "inventaris" in het bbp-rapport zijn een uitstekende bron voor aandelenbeleggers, aangezien beide categorieën totale groei vertonen gedurende de periode; bedrijfswinstgegevens tonen ook winst voor belastingen, operationele kasstromen en uitsplitsingen voor alle belangrijke sectoren van de economie. Het vergelijken van de bbp-groeipercentages van verschillende landen kan een rol spelen bij de allocatie van activa, wat beslissingen helpt om al dan niet te investeren in snelgroeiende economieën in het buitenland.
Een interessant gegeven dat beleggers kunnen gebruiken om een idee te krijgen van de waardering van een aandelenmarkt, is de verhouding tussen totale marktkapitalisatie en bbp, uitgedrukt als een percentage. Het meest vergelijkbare equivalent hiervan is de marktkapitalisatie van een bedrijf ten opzichte van de totale omzet (of inkomsten), wat in termen van aandelen de bekende prijs-verkoopverhouding is.
Net zoals aandelen in verschillende sectoren worden verhandeld tegen sterk uiteenlopende prijs-verkoopverhoudingen, handelen verschillende landen tegen marktkapitalisatie-ratio's die letterlijk overal ter wereld te vinden zijn. Volgens de Wereldbank hadden de VS bijvoorbeeld een marktkapitalisatie-ratio van bijna 165% voor 2017 (het laatste jaar voor beschikbare cijfers), terwijl China een ratio had van iets meer dan 71% en Hong Kong een verhouding van 1274%.
Het nut van deze ratio ligt echter in het vergelijken met historische normen voor een bepaalde natie. Als voorbeeld hadden de VS eind 2006 een marktkapitalisatie-ratio van 130%, die eind 2008 daalde tot 75%. Achteraf gezien vertegenwoordigden deze zones met een aanzienlijke overwaardering respectievelijk onderwaardering, voor Amerikaanse aandelen.
Het grootste nadeel van deze gegevens is het gebrek aan tijdigheid; beleggers krijgen slechts één update per kwartaal en herzieningen kunnen groot genoeg zijn om de procentuele verandering van het bbp aanzienlijk te wijzigen.
Geschiedenis van het BBP
Het BBP kwam voor het eerst aan het licht in 1937 in een rapport aan het Amerikaanse Congres als reactie op de Grote Depressie, bedacht en gepresenteerd door een econoom bij het National Bureau of Economic Research, Simon Kuznets. Destijds was het vooraanstaande meetsysteem BNP. Na de Bretton Woods-conferentie in 1944 werd het BBP algemeen aanvaard als het standaardmiddel voor het meten van nationale economieën, hoewel ironisch genoeg de VS tot 1991 het BNP bleef gebruiken als officiële maatstaf voor economisch welzijn, waarna het overschakelde naar het BBP.
Vanaf het begin van de jaren 1950 begonnen sommige economen en beleidsmakers het bbp in vraag te stellen. Sommigen zagen bijvoorbeeld de neiging om het BBP te accepteren als een absolute indicator voor het falen of het succes van een land, ondanks het feit dat het geen rekening houdt met gezondheid, geluk, (in) gelijkheid en andere samenstellende factoren van algemeen welzijn. Met andere woorden, deze critici vestigden de aandacht op een onderscheid tussen economische vooruitgang en sociale vooruitgang. De meeste autoriteiten, zoals Arthur Okun, een econoom voor de Raad van Economische Adviseurs van president Kennedy, hielden echter vast aan het geloof dat het bbp een absolute indicator voor economisch succes is en beweren dat voor elke toename van het bbp een overeenkomstige daling van de werkloosheid zou zijn .
Kritieken op het bbp
Het gebruik van het bbp als indicator heeft natuurlijk nadelen. Naast het gebrek aan tijdigheid zijn enkele kritieken op het BBP als maatstaf:
- Het houdt geen rekening met verschillende niet-officiële inkomstenbronnen - het BBP is gebaseerd op officiële gegevens, dus het houdt geen rekening met de omvang van informele economische activiteit. Het BBP kwantificeert niet de waarde van werkgelegenheid onder de tafel, zwarte marktactiviteit, vrijwilligerswerk en huishoudelijke productie, die in sommige landen aanzienlijk kan zijn.
- Het is geografisch beperkt in een wereldwijd open economie - het BBP houdt geen rekening met de winst die in een land wordt verdiend door buitenlandse bedrijven die worden teruggegeven aan buitenlandse investeerders. Dit kan de werkelijke economische output van een land overschatten. Ierland had bijvoorbeeld een bbp van $ 210, 3 miljard en een BNP van $ 164, 6 miljard in 2012, waarbij het verschil van $ 45, 7 miljard (of 21, 7% van het bbp) grotendeels te wijten was aan winstrepatriatie door buitenlandse in Ierland gevestigde bedrijven.
- Het benadrukt materiële output zonder rekening te houden met het algehele welzijn - de groei van het BBP alleen kan de ontwikkeling van een land of het welzijn van zijn burgers niet meten, zoals hierboven opgemerkt. Een land kan bijvoorbeeld een snelle groei van het BBP ervaren, maar dit kan aanzienlijke maatschappelijke kosten met zich meebrengen voor het milieu en een toename van de inkomensverschillen.
- Het negeert business-to-business activiteit - GDP beschouwt alleen de finale goederenproductie en nieuwe kapitaalinvesteringen en verrekening doelbewust intermediaire uitgaven en transacties tussen bedrijven. Hierdoor overschat het BBP het belang van consumptie in verhouding tot de productie in de economie en is het minder gevoelig als indicator voor economische schommelingen in vergelijking met statistieken die business-to-business-activiteiten omvatten.
Bronnen voor BBP-gegevens
De Wereldbank herbergt een van de meest betrouwbare webgebaseerde databases. Het heeft een van de beste en meest uitgebreide lijsten van landen waarvoor het BBP-gegevens bijhoudt. Het International Money Fund (IMF) biedt ook BBP-gegevens via zijn meerdere databases, zoals World Economic Outlook en International Financial Statistics.
Een andere zeer betrouwbare bron van BBP-gegevens is de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). De OESO biedt niet alleen historische gegevens, maar ook voorspellingen voor de groei van het BBP. Het nadeel van het gebruik van de OESO-database is dat deze alleen OESO-lidstaten en enkele niet-lidstaten bijhoudt.
In de VS verzamelt de Federal Reserve gegevens uit meerdere bronnen, waaronder de statistische bureaus van een land en de Wereldbank. Het enige nadeel van het gebruik van een Federal Reserve-database is een gebrek aan actualisering van de BBP-gegevens en een gebrek aan gegevens voor bepaalde landen.
Het Bureau of Economic Analysis (BEA), een afdeling van het Amerikaanse ministerie van Handel, geeft bij elke release van het BBP een eigen analysedocument uit, wat een geweldig hulpmiddel is voor het analyseren van cijfers en trends en het lezen van hoogtepunten van de zeer lange volledige release.
Het komt neer op
In hun baanbrekende leerboek Economie vatten Paul Samuelson en William Nordhaus het belang van de nationale rekeningen en het bbp netjes samen. Ze vergelijken het vermogen van het BBP om een algemeen beeld te geven van de staat van de economie met dat van een satelliet in de ruimte die het weer op een heel continent kan overzien.
BBP stelt beleidsmakers en centrale banken in staat om te beoordelen of de economie krimpt of groeit, of het een stimulans of beperking nodig heeft, en of een dreiging zoals een recessie of inflatie opdoemt. Zoals elke maatregel heeft het BBP zijn onvolkomenheden. In de afgelopen decennia hebben overheden verschillende genuanceerde wijzigingen aangebracht in pogingen om de nauwkeurigheid en specificiteit van het BBP te vergroten. De wijze van berekening van het BBP is sinds de oprichting ook voortdurend geëvolueerd om gelijke tred te houden met de evoluerende metingen van de industriële activiteit en het genereren en consumeren van nieuwe, opkomende vormen van immateriële activa. (Zie "Hoe berekent u het BBP met de inkomensbenadering?" Voor meer informatie.)
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.