4 Geschiedenis maken Wall Street Crooks

In de loop der jaren heeft Wall Street zijn aandeel aan schandalen gehad, waarvan velen wanhoop en verlies in hun wakker hebben gelaten. Deze omvatten alles van handel met voorkennis tot fraude die beleggers miljoenen dollars kost. Om de impact van deze scheve individuen op de financiële geschiedenis volledig te begrijpen, moeten we de mensen zelf onderzoeken, wat ze hebben gedaan en de erfenis die hun wandaden hebben achtergelaten. Hoewel geen twee hetzelfde zijn, delen deze mannen de blijvende gevolgen van hun misdaden, die nog steeds voelbaar zijn

Hoofdstraat
vele jaren later. Dit artikel onderzoekt vier van de meest beroemde en gewetenloze Wall Streeters: Michael de Guzman, Richard Whitney, Ivan Boesky, Michael Milken en Bernard Ebbers.

Zelfstudie: Investeringszwendel
De Canadese mijnwerker: Michael de Guzman Michael de Guzman was de man die volgens velen de dader was van het beroemde Bre-X-debacle. De Guzman was de hoofdgeoloog voor Bre-X en hij had toegang tot kernmonsters die uit een mijn in Indonesië waren gehaald. Toen de gouddeposito's iets onder het gemiddelde uitkwamen, droeg De Guzman bij aan de grootste mijnbouwfraude in de moderne geschiedenis door de monsters te vervalsen om een ​​enorme goudvondst aan te duiden. Naarmate de tijd verstreek, werden de schattingen verhoogd tot maar liefst 200 miljoen ounces. Om grip op dit aantal te krijgen, heeft het Amerikaanse ministerie van Financiën ongeveer 250 miljoen ounces goud in zijn reserves.

Deze fraude werd tot stand gebracht door goud in de monsters te steken om het te laten lijken alsof er veel meer goud in de Indonesische mijn was dan er werkelijk was. Als gevolg hiervan klom de cent van 4 cent snel op tot C $ 250 (gecorrigeerd voor splitsingen). Voor beleggers betekende dit dat een investering van $ 200 zou zijn gestegen tot $ 1, 25 miljoen.

Onafhankelijke geologen waren echter achterdochtig over de veronderstelde rijkdommen van de mijn en de Indonesische regering begon in te trekken. De Guzman kon de hitte niet aan en sprong uiteindelijk uit een helikopter. Bre-X aandelen deden hetzelfde en kostten haar beleggers $ 6 miljard.

The Unlucky Gambler: Richard Whitney Richard Whitney was de president van de New York Stock Exchange (NYSE) van 1930 tot 1935. Op 24 oktober 1929 (Black Thursday), handelend als agent voor een pool van bankiers, kocht hij aandelen in vele bedrijven, waardoor een dramatische ommekeer in de markt ontstaat. Dit zorgde ervoor dat hij valselijk werd begroet als een held op de markt, maar de opgeblazen aandelen crashten onvermijdelijk vijf dagen later. (Lees voor meer informatie over deze periode Wat veroorzaakte de grote depressie? En Wat veroorzaakte de beurskrach van 1929? )

Whitney was een ongelukkige gokker die agressief aandelen en blue-chipaandelen agressief speelde. Om zijn verliezen te dekken, leende hij geld van vrienden, familie en kennissen. Hierdoor kon hij nog meer aandelen kopen in een markt die instortte, wat zijn problemen nog erger maakte.

Ondanks zijn verliezen bleef hij een weelderige levensstijl leiden. Toen hij geen geld meer kon lenen, begon hij het te verduisteren van zijn klanten en van een organisatie die weduwen en wezen hielp. Zijn fraude werd perverser toen hij het Gratuity Fund van de NYSE plunderde, dat na overlijden de $ 20.000 aan het vermogen van elk lid zou moeten betalen.

Nadat een audit het misdrijf had ontdekt, werd hij beschuldigd van twee tellingen van verduistering en veroordeeld tot vijf tot tien jaar gevangenisstraf. Als gevolg van zijn wandaden heeft de nieuw gevormde Securities and Exchange Commission (SEC) limieten vastgesteld voor de hoeveelheid schuldbedrijven die ze hebben en scheidt ze klantrekeningen van het eigendom van beursvennootschappen. (Ontdek hoe deze toezichthoudende instantie de rechten van beleggers beschermt bij het bewaken van de effectenmarkt: een overzicht van de SEC .)

De marktmanipulator: Ivan Boesky De carrière van Ivan Boesky op Wall Street begon in 1966 als aandelenanalist. In 1975 begon hij zijn eigen arbitragebedrijf, en tegen de jaren tachtig werd zijn vermogen geschat op honderden miljoenen. Boesky zocht naar bedrijven die overname-doelen waren. Hij zou dan een belang in die bedrijven kopen op basis van speculatie dat het nieuws van een overname zou worden aangekondigd, en vervolgens de aandelen na de aankondiging met winst verkopen.

Gedurende de jaren tachtig waren bedrijfsfusies en overnames enorm populair. Volgens een artikel in Time Magazine van 1 december 1986 waren er alleen al in dat jaar bijna 3.000 fusies ter waarde van $ 130 miljard. Het alarmerende succes van Boesky in deze strategie was echter niet allemaal instinct: voordat de deals werden aangekondigd, zouden de koersen van de aandelen stijgen als iemand naar voorwetenschap handelde dat een overname of leveraged buy-out (LBO) zou worden aangekondigd. Dit is een teken van illegale handel met voorkennis en Boesky's betrokkenheid bij deze illegale activiteit werd ontdekt in 1986 toen Maxxam Group aanbood Pacific Lumber te kopen; drie dagen voordat de deal werd aangekondigd, had Boesky 10.000 aandelen gekocht.

Als gevolg van deze en andere handel met voorkennis werd Boesky op 14 november 1986 aangeklaagd wegens voorraadmanipulatie. Hij stemde ermee in om een ​​boete van $ 100 miljoen te betalen en tijd in de gevangenis door te brengen. Hij werd ook voor het leven van professionele handel verboden. Hij werkte samen met de SEC en nam zijn gesprekken op met junk-bond bedrijven en overnamekunstenaars. Dit leidde ertoe dat zowel investeringsbank Drexel Burnham Lambert als de meest vooraanstaande directeur, Michael Milken, werden beschuldigd van fraude met effecten.

Als gevolg van de acties van Boesky keurde het Congres de Insider Trading Act van 1988 goed. De wet verhoogde de boetes voor handel met voorkennis, biedt geldbeloningen aan klokkenluiders en staat particulieren toe om schadevergoeding te eisen voor schade veroorzaakt door handel met voorkennis. (Zie voor achtergrondlezing illegale handel met voorkennis definiëren en handel met voorkennis ontdekken .)

The Junk Bond King: Michael Milken In de jaren 80 stond Michael Milken bekend als de junk bond king. Een junk-obligatie (ook wel een hoogrentende obligatie genoemd) is niets meer dan een schuldinvestering in een bedrijf met een hoge kans op wanbetaling, maar biedt een hoog rendement als het het geld terugbetaalt. Als je via deze obligaties geld wilde inzamelen, was Milken degene die je moest bellen. Hij gebruikte ze om fusies en overnames (fusies en overnames) te financieren, evenals leveraged buyouts (LBO's) voor zakelijke raiders. (Ondanks hun reputatie, kunnen de schuldbewijzen die bekend staan ​​als "junk bonds" het risico in uw portefeuille zelfs verminderen. Meer informatie over High Yield, of gewoon High Risk? )

Maar wat hij deed was niets anders dan het creëren van een complex piramidespel. Wanneer een bedrijf in gebreke zou blijven, zou hij dan wat meer schuld herfinancieren. Zowel Milken als Drexel Burnham Lambert zouden hun kosten blijven betalen als gevolg van dit gedrag. Het bedrijf behaalde minstens de helft van zijn winst uit het werk van Milken. (Overweeg om lid te worden van een "investeringsclub" die een fenomenaal rendement op uw inschrijfgeld belooft? Lees Wat is een piramidesysteem? )

Later begon Milken ook aandelen te kopen in bedrijven waarvan hij wist dat ze potentiële overnamedoelen zouden worden. Boesky, toen beschuldigd van handel met voorkennis in 1986, hielp zowel het bedrijf als Milken te betrekken bij verschillende schandalen met voorkennis. Dit leidde tot strafrechtelijke aanklachten tegen het bedrijf en meer dan 70 aanklachten tegen Milken, die schuldig pleitte, werd veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf en betaalde $ 1 miljard aan boetes.

Er wordt beweerd dat de spaar- en kredietcrisis (S&L) eind jaren tachtig en begin jaren negentig plaatsvond omdat zoveel instellingen een groot aantal Milken-junk bonds hadden. Nadat hij uit de gevangenis was vrijgelaten, richtte Milken zijn aandacht op zijn stichting, die kankeronderzoek ondersteunt.

De jaarrekening Fraudster: Bernard Ebbers Bernard "Bernie" Ebbers was de CEO van een telecommunicatiebedrijf over lange afstand genaamd WorldCom. In minder dan twee decennia bracht hij het bedrijf naar een dominante positie in de telecommunicatie-industrie, maar kort daarna, in 2002, vroeg het bedrijf om het grootste faillissement in de Amerikaanse geschiedenis. (Zodra u in een bedrijf belegt, loopt u dit risico. Ontdek wat het betekent in een overzicht van bedrijfsfaillissement .)

Gedurende een periode van zes jaar heeft het bedrijf 63 overnames gedaan, waarvan de grootste MCI in 1997 was. Al deze overnames veroorzaakten problemen voor het bedrijf omdat het moeilijk was om het oude bedrijf met elk nieuw te integreren. De acquisities gooiden ook enorme schulden op de balans van de onderneming. Om de winst te laten groeien, zou het bedrijf miljoenen dollars aan verliezen afschrijven die het in het huidige kwartaal had verworven en vervolgens kleinere verliezen in de toekomst verplaatsen om de perceptie te creëren dat het bedrijf meer geld verdiende dan het in werkelijkheid was. Dit gaf WorldCom de mogelijkheid om elk jaar kleine kosten in rekening te brengen tegen de winst en de grote verliezen over decennia te spreiden. Dit schema werkte totdat het Amerikaanse ministerie van Justitie de acquisitie van Sprint in 2000 ontkende, uit angst dat de gecombineerde bedrijven de telecommunicatie-industrie van het land zouden domineren. Dit dwong WorldCom om de vorige fusies voor hen te laten werken, en betekende dat het slechts een kwestie van tijd zou zijn voordat alle verliezen die zij uit andere overnames zouden halen, de groei van het bedrijf zouden beïnvloeden. (Zie De boeken koken 101 voor meer informatie .)

Toen WorldCom faillissement aanvroeg, gaf het toe dat het de verliezen uit zijn acquisities van 1999 tot 2002 ten onrechte had geboekt. Ebbers nam ook persoonlijke leningen van het bedrijf. Hij nam ontslag als CEO in april 2002 en werd later veroordeeld voor fraude, samenzwering en het indienen van valse documenten bij de SEC. Hij werd veroordeeld tot 25 jaar gevangenisstraf.

De erfenis van Ebbers leidde tot strengere rapportagestandaarden met de oprichting van de Sarbanes-Oxley Act van 2002, evenals het verbieden van persoonlijke leningen aan bedrijfsfunctionarissen en strengere straffen voor financiële misdrijven. (Meer informatie over hoe een bedrijf het beheer onder controle houdt, kan de bottom line in Governance Pays beïnvloeden.)

The Bottom Line Sinds de vroegste dagen van Wall Street zijn er criminelen die hebben geprobeerd zich te vermommen als eerlijke zakenmensen. Veel van deze boeven kwamen snel aan de macht om uiteindelijk een harde crashlanding te hebben. Dit was precies het geval met Ivan Boesky, Michael Milken, Bernard Ebbers en Richard Whitney. Wat hun voorbeelden laten zien, is dat mensen ondanks regels toch proberen manieren te vinden om de wetten te omzeilen of ze gewoon voor één doel negeren: hebzucht ten koste van alles.

Lees voor meer informatie over Handcuffs and Smoking Guns: The Criminal Elements Of Wall Street, The Ghouls And Monsters On Wall Street en Tales From Wall Street's Crypt .