Handelswet van 1974 Definitie
De Trade Act van 1974 is een stuk wetgeving dat door het Amerikaanse Congres is aangenomen om de Amerikaanse deelname aan internationale handel uit te breiden en handelsgeschillen te verminderen. De inwerkingtreding van de wet gebeurde op 3 januari 1975. De wet gaf de autoriteit om handelsbelemmeringen te verminderen of weg te nemen, de relaties met niet-marktcommunistische landen en landen met ontwikkelingslanden te verbeteren. Verder hoopte de wet verandering te brengen in schadelijke en oneerlijke concurrentiewetten.
De wet bood verlichting voor Amerikaanse industrieën die negatief werden beïnvloed door de toegenomen internationale handel en legde tarieven in op invoer uit ontwikkelingslanden. Het voorzag ook in Amerikaanse actie tegen het buitenland waarvan importactiviteiten de Amerikaanse arbeid en industrie ten onrechte benadelden.
Achteraf gezien zijn de Trade Act van 1974 en de daaropvolgende iteraties meer gebruikt om buitenlandse markten open te stellen voor Amerikaanse export en investeringen dan om Amerikaanse industrieën te beschermen tegen oneerlijke concurrentie van buitenaf.
De handelswet van 1974 verklaard
Internationale handel is al lang een omstreden politieke en economische kwestie. Tegenstanders beweren dat het banen wegneemt van huishoudelijk personeel. Voorstanders zijn van mening dat, hoewel internationale handel binnenlandse werknemers kan dwingen om naar andere werkgebieden te verhuizen, de vrije handel volledig profiteert van specialisatie en taakverdeling om de economische omstandigheden in alle deelnemende landen te verbeteren.
Het beoogde doel van de Trade Act van 1974 was het bevorderen van de ontwikkeling van een open, niet-discriminerend en eerlijk economisch wereldsysteem. Het eerlijke wereldwijde systeem zou eerlijke en vrije concurrentie tussen de Verenigde Staten en buitenlandse naties stimuleren. Het was ook bedoeld om de economische groei van en volledige werkgelegenheid in de Verenigde Staten te bevorderen.
Artikel II van de Amerikaanse grondwet is geïnterpreteerd als een bevoegdheid om buitenlands beleid bij de president te voeren. Artikel 8, lid 1, geeft het Congres echter de bevoegdheid om taken op te leggen en te innen en buitenlandse handel te reguleren. Daarom moet het vermogen om de handel met andere landen te controleren door het Congres aan de president worden gedelegeerd. Hoewel de handelswet van 1974 de president de bevoegdheid verleende om handelsbesprekingen aan te gaan, beperkte het congres de presidentiële jurisdictie door te bepalen dat een overeenkomst de nationale veiligheid niet in gevaar zou brengen en de doeleinden van de wet zou bevorderen.
Veranderingen in de wereldeconomie, op basis waarvan Amerikaanse handelswetten werden opgesteld, leidden tot de oprichting van de wet.
Fast Track of The Trade Act
De Trade Act van 1974 creëerde fast track autoriteit voor de president om te onderhandelen over handelsovereenkomsten die het Congres wel of niet kan goedkeuren maar niet kan wijzigen of filibuster. De fast track-autoriteit die krachtens de wet is ingesteld, zou in 1980 aflopen. Het verlengde echter met acht jaar in 1979 en opnieuw in 1988. De verlenging van 1988 was tot 1993 om onderhandelingen over de Uruguay-ronde mogelijk te maken in het kader van de Algemene Overeenkomst betreffende tarieven en handel (GATT). De ACT kreeg een nieuwe verlenging tot april 1994, een dag nadat de Uruguay-ronde was afgerond toen de Overeenkomst van Marrakesh de GATT in de Wereldhandelsorganisatie (WTO) veranderde. De Trade Act van 2002 herstelde fast track. De Obama-regering streefde ook naar vernieuwing voor fast track-autoriteit in 2012.
Belangrijkste leerpunten
- De Trade Act van 1974 is wetgeving aangenomen door het Congres om de Amerikaanse deelname aan internationale handel uit te breiden en handelsgeschillen te verminderen.
- De wet gaf Amerikaanse industrieën negatief te lijden onder de toegenomen internationale handelsverlichting en legde tarieven op import uit ontwikkelingslanden.
- Het heeft buitenlandse markten geopend voor de Amerikaanse export.
- Het creëerde een fast track autoriteit voor de president om te onderhandelen over handelsovereenkomsten die het Congres wel of niet goedkeurt, maar niet kan wijzigen of filibuster.
Real World Voorbeeld van The Trade Act van 1974
De Trade Act van 1974 is onlangs ingeroepen vanwege de handelsoorlog van president Trump met China en andere landen waaruit de VS goederen importeert. De Federal Trade Commission (FTC) definieert artikel 301 van de handelswet die
"verleent de Verenigde Staten de bevoegdheid om handelsovereenkomsten af te dwingen, handelsgeschillen op te lossen en buitenlandse markten open te stellen voor Amerikaanse goederen en diensten. Het is de belangrijkste wettelijke autoriteit waaronder de Verenigde Staten handelssancties kunnen opleggen aan buitenlandse landen die handelsovereenkomsten schenden of zich bezighouden met andere oneerlijke handelspraktijken. Wanneer onderhandelingen over het verwijderen van de inbreukmakende handelspraktijk mislukken, kunnen de Verenigde Staten actie ondernemen om invoerrechten op de producten van het buitenland te verhogen als een middel om verloren concessies opnieuw in evenwicht te brengen. "
Zoals gemeld door het Cato Institute, gebruikte president Trump in 2018 sectie 232 van de Trade Expansion Act van 1962 om handelsboetes op te leggen aan geïmporteerde staalproducten. Het opleggen van extra tarieven gebeurde zonder de goedkeuring van het Congres. De denktank citeert zijn beroep op sectie 301:
"de [Trump] administratie kondigde tarieven aan voor $ 50 miljard aan invoer uit China voor wat hij zag als oneerlijke praktijken, zoals gedwongen technologieoverdracht en diefstal van intellectueel eigendom. Toen Beijing wraak nam met tarieven op Amerikaanse landbouwproducten, kondigde Trump aan dat hij zou raken nog eens $ 200 miljard aan invoer uit China met tarieven. "
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.