Deadweight verlies van belasting
Het buitenkanse verlies van belasting verwijst naar de schade die door een belasting aan economische efficiëntie en productie wordt toegebracht. Met andere woorden, het buitenkanse verlies van belasting is een maat voor hoe ver belastingen de levensstandaard onder de belastingplichtige bevolking verlagen.
De Engelse econoom Alfred Marshall (1842-1924) wordt alom gecrediteerd met de eerste ontwikkeling van een verliesgewichtanalyse.
UITBREIDING Deadweight-belastingverlies
Het verschil tussen het heffen van nieuwe belastingen en de totale vermindering van de productie als gevolg van deze nieuwe belastingen is het buitenkanseffect. Nadat een belasting is geheven, dwingt het de aanbodcurve van wat bestedingen aan goederen, diensten of consumenten nog over zijn langs de vraagcurve. Een deadweight-verlies aan belasting wordt gewoonlijk grafisch weergegeven.
Met andere woorden, de verandering tussen de twee outputniveaus, bij het meten van extra netto-ontvangsten aan de overheid, is kleiner dan het verlies aan productieve output, behalve in gevallen waarin de aanbodcurve perfect vlak of verticaal is.
Stel je voor dat de Amerikaanse federale overheid een inkomstenbelasting van 40% oplegt aan alle burgers. Door deze belasting zal de overheid een extra $ 1, 2 biljoen aan belastingen innen. Die fondsen, die nu naar de overheid gaan, zijn echter niet langer beschikbaar voor uitgaven op particuliere markten. Stel dat de consumentenuitgaven en investeringen ten minste $ 1, 2 biljoen dalen en de totale productie $ 2 biljoen daalt. In dit geval is het buitenkanseffect $ 800 miljard. (Totale output van $ 2 biljoen minus $ 1, 2 biljoen consumentenbestedingen of investeringen is gelijk aan $ 800 miljard verlies aan deadweight).
Oorzaken van verlies van deadweight
Niet iedereen is het erover eens dat verlies van doodgewicht nauwkeurig kan worden gemeten. Vrijwel alle economen erkennen echter dat belastingheffing inefficiënt is en de vrije markt verstoort.
Belastingen leiden tot hogere productiekosten of hogere aanschafprijzen op de markt. Dit op zijn beurt creëert een kleiner productievolume dan anders zou bestaan. De kloof tussen de belaste en belastingvrije productievolumes is het buitenkanse verlies.
Neoklassieke analyse zegt dat de hoeveelheid verlies afhankelijk is van de vormen en elasticiteit van de vraag- en aanbodcurves.
Belastingheffing vermindert het rendement van investeringen, lonen, huren, ondernemerschap en erfenis. Dit vermindert op zijn beurt de prikkel om te investeren, te werken, onroerend goed in te zetten, risico's te nemen en te sparen. Het moedigt belastingbetalers ook aan om tijd en geld te spenderen om hun belastingdruk te vermijden, waardoor waardevolle middelen verder worden afgeleid van ander productief gebruik.
De meeste regeringen heffen onevenredig belasting op verschillende personen, goederen, diensten en activiteiten. Dit verstoort de natuurlijke verdeling van hulpbronnen op de markt. De beperkte middelen zullen zich verplaatsen van hun anders optimale gebruik, weg van de zwaar belaste activiteiten en naar licht belaste activiteiten, die misschien niet zo voordelig zijn.
Deadweight verlies van overheidstekorten en inflatie
De belastingeconomie is ook van toepassing op andere vormen van overheidsfinanciering. Als de overheid activiteiten financiert via staatsobligaties in plaats van onmiddellijke belastingheffing, wordt het verlies aan deadweight alleen uitgesteld totdat hogere toekomstige belastingen moeten worden geheven om de schuld af te lossen. Tekortuitgaven verdringen ook de huidige particuliere investeringen en leiden de huidige productie, die wordt bepaald door subjectieve consumentenwaarderingen, weg van de meest efficiënte gebieden.
Het buitenkanse verlies van inflatie is genuanceerd. Inflatie vermindert het productievolume van de economie op drie manieren:
- Individuen gebruiken middelen voor inflatiebestrijding
- Overheden zorgen voor meer uitgaven en financiering van tekorten, ook wel "verborgen belasting" genoemd
- Verwachtingen van toekomstige inflatie verminderen de huidige particuliere uitgaven.