4 manieren om een ​​geconcentreerde aandelenpositie te diversifiëren

Veel mensen die lang voor een bedrijf hebben gewerkt - inclusief leidinggevenden - bouwen vaak een geconcentreerde voorraad aan in één bedrijf (meestal hun werkgever). Dit kan vaak een probleem vormen voor de belegger in termen van gebrek aan diversificatie, belastingkwesties en liquiditeit. Een zeer geconcentreerde aandelenpositie stelt de belegger bloot aan een aanzienlijke risicoblootstelling aan de lotgevallen van een enkel bedrijf. Bovendien is de verkoop van de volledige positie mogelijk geen fiscaal efficiënte optie als er aanzienlijke vermogenswinsten op de positie zijn opgebouwd.

Om deze problemen te beheersen, zijn er meestal vier strategieën die kunnen worden genomen om het risico voor uw vermogen te minimaliseren.

Niet iedereen kan profiteren van de strategieën die in dit artikel worden besproken. Voor de meeste van de beschreven financiële instrumenten moet de belegger doorgaans worden beschouwd als een "erkende belegger" in het kader van Securities and Exchange Commission (SEC) Reg D. Dit beperkt in het algemeen het gebruik van deze instrumenten tot vermogende beleggers die een aanzienlijk niet-gediversifieerd aandeel hebben positie die ze willen afdekken.

1. Aandelenkragen

De eerste benadering is een veel voorkomende hedgingstrategie en een strategie die bij veel beleggers bekend is. De equity-kraagmethode omvat de aankoop van een langlopende putoptie op de geconcentreerde aandelenholding in combinatie met de verkoop van een langlopende calloptie. De kraag moet voldoende ruimte laten voor potentiële winsten en verliezen, dus het is niet opgevat als een constructieve verkoop door de Internal Revenue Service (IRS) en is onderworpen aan belastingen.

In een aandelenkraag geeft de putoptie de eigenaar het recht om zijn niet-gediversifieerde aandelenpositie in de toekomst tegen een bepaalde prijs te verkopen, waardoor hij bescherming tegen een neerwaartse koers wordt geboden. De verkoop van de call-optie biedt de belegger premie-inkomsten die hij kan gebruiken om de aankoop van de put-optie te betalen. Vaak zullen velen kiezen voor een "kosteloze" kraag, waarbij de premie van de verkoop net genoeg is om de volledige kosten van de aankoop van de putoptie te dekken, wat resulteert in een nuluitstroom die de belegger nodig heeft.

Als alternatief, als u extra inkomsten wilt, hebt u ook de keuze om een ​​calloptie met een hogere premie te verkopen, waardoor een netto-instroom van contanten voor de belegger ontstaat. Hoe u het ook wilt doen, de aandelenkraag beperkt effectief de waarde van de aandelenpositie tussen een onder- en bovengrens gedurende de tijdshorizon van de kraag.

2. Variabele vooruitbetaling vooruit

Een andere populaire strategie die een soortgelijk effect kan bereiken als de aandelenkraag, is het gebruik van een variabel prepaid termijncontract (VPF). In een VPF-transactie stemt de belegger met de geconcentreerde aandelenpositie ermee in om zijn aandelen op een toekomstige datum te verkopen in ruil voor een voorschot in contanten op de huidige datum.

Afhankelijk van de prestaties van het aandeel, op de markt, zou het aantal aandelen dat op de toekomstige datum wordt verkocht binnen een bereik variëren. Bij hogere aandelenkoersen zouden minder aandelen moeten worden verkocht om aan de verplichting te voldoen, en vice versa met lagere aandelenkoersen. Deze variabiliteit is een reden waarom het gebruik van een VPF niet als een constructieve verkoop door de IRS wordt beschouwd.

Het voordeel van deze benadering is de onmiddellijke liquiditeit die wordt ontvangen uit het voorschot in contanten. Bovendien maakt het gebruik van de VPF het mogelijk om meerwaarden uit te stellen en flexibiliteit bij het kiezen van de toekomstige verkoopdatum van het aandeel.

3. Pool aandelen in een wisselfonds

De eerste twee beschreven methoden waren afdekkingsstrategieën met behulp van vrij verkrijgbare derivaten die het neerwaartse risico voor de belegger minimaliseerden. Deze volgende methoden proberen ook het neerwaartse risico te minimaliseren, maar laten meer ruimte om winst te maken.

De wisselfondsmethode maakt gebruik van het feit dat er een aantal beleggers in een vergelijkbare positie met een geconcentreerde aandelenpositie zijn die willen diversifiëren. Dus in dit type fonds bundelen verschillende beleggers hun aandelen in een partnerschap en elke belegger ontvangt een pro-rata aandeel van het uitwisselingsfonds. Nu bezit de belegger een aandeel in een fonds dat een portefeuille van verschillende aandelen bevat - wat enige diversificatie mogelijk maakt.

Deze benadering levert niet alleen een zekere mate van diversificatie op voor de belegger, maar maakt ook belastinguitstel mogelijk. Uitwisselingsfondsen hebben doorgaans een lock-up periode van zeven jaar om te voldoen aan de eisen voor belastinguitstel, wat voor sommige beleggers een probleem zou kunnen zijn.

4. Herbalancering met een voltooiingsfonds

De laatste methode is een relatief eenvoudige benadering om een ​​geconcentreerde aandelenpositie te diversifiëren. Een voltooiingsfonds diversifieert een enkele positie door in de loop van de tijd kleine delen van het bedrijf langzaam te verkopen en herinvesteert het geld om een ​​meer gediversifieerde portefeuille te kopen. In tegenstelling tot het wisselfonds, behoudt de belegger de controle over de activa en kan hij de gewenste diversificatie binnen een bepaald tijdsbestek voltooien.

Stel als voorbeeld van het voltooiingsfonds dat u voor $ 5 miljoen aan ABC Corp.-aandelen bezit en dat u uw blootstelling aan dit aandeel wilt verminderen. De aandelenpositie is in de loop van de tijd aanzienlijk gestegen en u wilt niet alle $ 5 miljoen in één transactie verkopen vanwege het bedrag aan directe belastingen dat u zou moeten betalen. In plaats daarvan kunt u ervoor kiezen om elk jaar 15 procent van de positie te verkopen en de opbrengst te gebruiken om te diversifiëren naar andere aandelen. Dus na verloop van tijd bereikt de belegger een volledig gediversifieerde portefeuille die is afgestemd op hun risicotolerantie.

Het komt neer op

Over het algemeen worden de meeste van de hier beschreven strategieën het best uitgevoerd door een professionele financiële adviseur. Het is echter zeker de moeite waard om uw opties te kennen als het gaat om het beschermen van uw vermogen, zodat u een beter geïnformeerde beslissing kunt nemen wanneer u een adviseur kiest om deze strategieën uit te voeren.