Kunnen makelaars verwijzingstarieven geven?
Ja, makelaars in onroerend goed kunnen verwijzingskosten, ook wel vindersvergoeding genoemd, betalen aan gelicentieerde personen. De meeste nationale wetten verbieden echter het betalen van verwijzingskosten aan personen zonder vergunning. De federale wet verbiedt dit in de meeste gevallen ook. Deze wet is vastgelegd in de Real Estate Settlements and Procedures Act (RESPA), aangenomen door het Congres in 1974. Het regelt vele onroerendgoedtransacties waarbij de overheid betrokken is.
Waarom zijn er verwijzingskosten voor onroerend goed? De ene persoon wil misschien een woning verkopen, maar heeft geen kopers in gedachten totdat een andere makelaar een potentiële koper ontdekt. Als de transactie doorgaat en de potentiële koper uiteindelijk het onroerend goed koopt, kan de agent van de verkoper de agent van de koper een klein percentage van de verkoop geven, als beloning voor het vinden van de koper.
Belangrijkste leerpunten
- Verwijzingskosten kunnen worden betaald tussen erkende makelaars als compensatie voor het vinden van klanten, onroerend goed of het sluiten van deals.
- Niet-gelicentieerde personen kunnen echter geen verwijzingskosten ontvangen op basis van nationale en federale wetgeving.
- In aanmerking komende verwijzingskosten moeten door de makelaar worden betaald en niet rechtstreeks tussen particulieren.
Wie kunnen verwijzingskosten ontvangen?
Verwijzingskosten kunnen de kosten van onroerend goed opblazen. Gelicentieerde makelaars kunnen nog steeds verwijzingskosten aan elkaar betalen in ruil voor het aanbevelen van klanten, het vinden van eigenschappen of het helpen sluiten van een deal. In bepaalde staten kunnen inactieve verkopers ook verwijzingskosten worden betaald naast verkopers die als actief worden beschouwd en zijn aangesloten bij een bedrijf. Actieve verkopers, moet worden opgemerkt, kunnen alleen een vergoeding ontvangen van de makelaar waarmee ze zijn verbonden. Licenties kunnen alleen worden gewijzigd van actief naar inactief en omgekeerd tijdens een verlenging.
Sommige staten staan personen zonder vergunning toe een vergoeding voor verwijzingen te ontvangen, op voorwaarde dat de ontvanger van de vergoeding niet betrokken is bij de onroerendgoedtransactie zelf. In de meeste gevallen verbieden zowel de staats- als de federale wetgeving echter dat verwijzingskosten worden betaald aan een persoon zonder vergunning (of iemand met een vervallen licentie).
Hoe worden verwijzingskosten betaald?
Verwijzingskosten worden betaald van makelaar tot makelaar in plaats van rechtstreeks tussen individuele agenten. Verwijzingsovereenkomsten worden dus betaald tussen samenwerkende makelaars en daarna betaalt de makelaar de agent.
Het is illegaal voor een makelaar om iemand zonder een juiste licentie in te huren of te compenseren voor handelingen waarvoor een licentie vereist is. Veel bedrijven gebruiken websites, sociale media of online advertenties om verwijzingen te voltooien, maar dit kan gevaarlijk zijn omdat het moeilijker is om de betrouwbaarheid van mensen te achterhalen of te weten welke kwalificaties ze hebben.
Als een verwijzingsvergoeding wordt betaald aan iemand zonder de juiste kwalificaties, kunnen de mensen die de vergoeding hebben betaald hun eigen kwalificaties laten verwijderen.