Wat is de intrinsieke waarde van een aandeel?

"Intrinsieke waarde" is een filosofisch concept, waarbij de waarde van een object of poging op zichzelf wordt afgeleid - of, in lekentermen, onafhankelijk van andere externe factoren. De aandelen van een bedrijf zijn ook in staat om intrinsieke waarde te behouden, buiten wat de waargenomen marktprijs is, en wordt vaak aangeprezen als een belangrijk aspect om te overwegen door waardebeleggers bij het kiezen van een bedrijf om in te investeren.

Sommige kopers hebben misschien gewoon een "onderbuikgevoel" over de prijs van een aandeel, rekening houdend met de bedrijfsfundamentals. Anderen kunnen hun aankoop baseren op de hype achter de voorraad ("iedereen praat er positief over; het moet goed zijn!") In dit artikel zullen we echter kijken naar een andere manier om de intrinsieke waarde van een voorraad te bepalen, die vermindert de subjectieve perceptie van de waarde van een aandeel door de fundamentals ervan te analyseren en de waarde van een aandeel op zichzelf te bepalen (met andere woorden, hoe het contant geld genereert).

Kortheidshalve zullen we intrinsieke waarde uitsluiten omdat deze van toepassing is op call- en putopties.

Dividend Discount Model

Bij het bepalen van de intrinsieke waarde van een aandeel is contant geld koning. Veel modellen die de fundamentele waarde van een beveiligingsfactor berekenen in variabelen die grotendeels betrekking hebben op contanten: dividenden en toekomstige kasstromen, en die de tijdwaarde van geld gebruiken. Een model dat in de volksmond wordt gebruikt om de intrinsieke waarde van een bedrijf te vinden, is het dividendkortingsmodel. De basis-DDM is:

Waar:

Div = dividenden verwacht in één periode

r = Vereist rendement

Een variëteit van dit model is het Gordon-groeimodel, dat ervan uitgaat dat het betreffende bedrijf zich in een stabiele staat bevindt, dat wil zeggen met groeiende dividenden in de eeuwigheid. Het wordt als volgt uitgedrukt:

P = D1 (r − g) waar: P = contante waarde van de voorraad D1 = verwachte dividenden één jaar vanaf heden R = vereist rendement voor beleggers in aandelen \ begin {uitgelijnd} & P = \ frac {D_1} {(rg)} \\ & \ textbf {where:} \\ & P = \ text {Huidige waarde van de voorraad} \\ & D_1 = \ text {Verwachte dividenden een jaar vanaf heden} \\ & R = \ text {Vereist rendement voor beleggers in aandelen } \\ & G = \ text {Jaarlijks groeipercentage in dividenden in eeuwigheid} \ einde {uitgelijnd} P = (r − g) D1 waarbij: P = Huidige waarde van aandelen D1 = Verwachte dividenden één jaar vanaf heden R = Vereist rendement voor beleggers in aandelen

Zoals de naam al aangeeft, is het verantwoordelijk voor de dividenden die een bedrijf uitkeert aan aandeelhouders die nadenken over het vermogen van het bedrijf om kasstromen te genereren. Er zijn meerdere variaties van dit model, elk van deze factoren in verschillende variabelen, afhankelijk van welke veronderstellingen u wilt opnemen. Ondanks zijn zeer basale en optimistische veronderstellingen, heeft het Gordon Growth-model zijn voordelen wanneer het wordt toegepast op de analyse van blue-chipbedrijven en brede indices.

Inkomensmodel

Een andere dergelijke methode voor het berekenen van deze waarde is het residueel inkomstenmodel, dat in zijn eenvoudigste vorm wordt uitgedrukt:

V0 = BV0 + ∑RIt (1 + r) twhere: BV0 = Huidige boekwaarde van het eigen vermogen van het bedrijfRIt = Resterende inkomsten van een bedrijf in periode t \ begin {uitgelijnd} & V_0 = BV_0 + \ sum \ frac {RI_t} {(1 + r) ^ t} \\ & \ textbf {waar:} \\ & BV_0 = \ text {Huidige boekwaarde van het eigen vermogen van de onderneming} \\ & RI_t = \ text {Resterende inkomsten van een bedrijf in tijdsperiode} t \\ & r = \ text {Kosten van eigen vermogen} \ end {uitgelijnd} V0 = BV0 + ∑ (1 + r) tRIt waarbij: BV0 = Huidige boekwaarde van het eigen vermogen van het bedrijfRIt = Resterende inkomsten van een bedrijf op het moment periode t

Als u uw ogen ziet glazend als u naar die formule kijkt, hoeft u zich geen zorgen te maken, we gaan niet verder in op details. Wat echter belangrijk is om te overwegen, is hoe deze waarderingsmethode de waarde van het aandeel afleidt op basis van het verschil in winst per aandeel en boekwaarde per aandeel (in dit geval de resterende inkomsten van het effect) om een ​​intrinsieke waarde te krijgen voor de voorraad. In wezen tracht het model de intrinsieke waarde van het aandeel te vinden door zijn huidige boekwaarde per aandeel toe te voegen met zijn verdisconteerde resterende inkomsten (die de boekwaarde kunnen verminderen of verhogen).

Verdisconteerde cashflow

Ten slotte is de meest gangbare waarderingsmethode die wordt gebruikt om de fundamentele waarde van een aandeel te bepalen de DCF-analyse (Discounted Cash Flow). In zijn eenvoudigste vorm lijkt het op de DDM:

DCF = CF1 (1 + r) 1 + CF2 (1 + r) 2 + CF3 (1 + r) 3 + ⋯ CFn (1 + r) nwhere: CFn = Cashflows in periode n \ begin {uitgelijnd} & DCF = \ frac {CF_1} {(1 + r) ^ 1} + \ frac {CF_2} {(1 + r) ^ 2} + \ frac {CF_3} {(1 + r) ^ 3} + \ cdots \ frac { CF_n} {(1 + r) ^ n} \\ & \ textbf {waarbij:} \\ & CF_n = \ text {Kasstromen in periode} n \\ & \ begin {uitgelijnd} d = & \ text {Kortingspercentage, Gewogen gemiddelde kapitaalkosten} \\ & \ text {(WACC)} \ end {align} \ end {alignment} DCF = (1 + r) 1CF1 + (1 + r) 2CF2 + (1+ r) 3CF3 + ⋯ (1 + r) nCFn waarbij: CFn = kasstromen in periode n

Met behulp van DCF-analyse kunt u het model gebruiken om een ​​reële waarde voor een aandeel te bepalen op basis van verwachte toekomstige kasstromen. In tegenstelling tot de vorige twee modellen zoekt DCF-analyse naar vrije kasstromen - dat wil zeggen, kasstroom waarbij netto-inkomsten worden toegevoegd met amortisatie / afschrijving en worden wijzigingen in werkkapitaal en kapitaaluitgaven afgetrokken. Het gebruikt ook WACC als kortingsvariabele om rekening te houden met de tijdwaarde van geld. De uitleg van McClure biedt een diepgaand voorbeeld dat de complexiteit van deze analyse aantoont, die uiteindelijk de intrinsieke waarde van het aandeel bepaalt.

Waarom intrinsieke waarde ertoe doet

Waarom is intrinsieke waarde belangrijk voor een belegger? In de bovenstaande modellen gebruiken analisten deze methoden om te zien of de intrinsieke waarde van een effect hoger of lager is dan de huidige marktprijs, waardoor ze het kunnen classificeren als 'overgewaardeerd' of 'ondergewaardeerd'. Doorgaans kunnen beleggers bij het berekenen van de intrinsieke waarde van een aandeel een geschikte veiligheidsmarge bepalen, waarbij de marktprijs lager is dan de geschatte intrinsieke waarde. Door een 'kussen' te laten tussen de lagere marktprijs en de prijs waarvan u denkt dat het de moeite waard is, beperkt u de hoeveelheid nadeel dat u zou lijden als de voorraad uiteindelijk minder waard zou zijn dan uw schatting.

Stel bijvoorbeeld dat u binnen een jaar een bedrijf vindt waarvan u denkt dat het sterke fundamentals heeft in combinatie met uitstekende cashflowkansen. Dat jaar wordt het verhandeld tegen $ 10 per aandeel, en nadat je de DCF hebt berekend, realiseer je je dat de intrinsieke waarde ervan dichter bij $ 15 per aandeel ligt: ​​een koopje van $ 5. Ervan uitgaande dat u een veiligheidsmarge van ongeveer 35% hebt, zou u dit aandeel kopen voor de waarde van $ 10. Als de intrinsieke waarde een jaar later met $ 3 daalt, bespaart u nog steeds minimaal $ 2 van uw initiële DCF-waarde en hebt u voldoende ruimte om te verkopen als de aandelenkoers ermee daalt.

Voor een beginner die de markten leert kennen, is intrinsieke waarde een essentieel concept om te onthouden bij het onderzoeken van bedrijven en het vinden van koopjes die passen binnen zijn of haar beleggingsdoelstellingen. Hoewel het geen perfecte indicator is voor het succes van een bedrijf, biedt het toepassen van modellen die gericht zijn op fundamentals een ontnuchterende kijk op de koers van zijn aandelen.

Het komt neer op

Elk waarderingsmodel dat ooit door een econoom of financiële academicus is ontwikkeld, is onderhevig aan het risico en de volatiliteit die op de markt bestaat en aan de pure irrationaliteit van beleggers. Hoewel het berekenen van de intrinsieke waarde mogelijk geen gegarandeerde manier is om alle verliezen voor uw portefeuille te beperken, biedt het wel een duidelijkere indicatie van de financiële gezondheid van een bedrijf, wat van vitaal belang is bij het kiezen van aandelen die u voor de lange termijn wilt behouden. Bovendien kan het kiezen van aandelen met marktprijzen onder hun intrinsieke waarde ook helpen om geld te besparen bij het opbouwen van een portefeuille.

Hoewel een aandeel in één periode in prijs kan stijgen, kan het het beste zijn om te wachten tot de markt het onder zijn intrinsieke waarde brengt om een ​​koopje te realiseren als het overgewaardeerd lijkt. Dit bespaart u niet alleen van grotere verliezen, maar biedt ruimte voor wiggle om contant geld toe te wijzen aan andere, veiliger beleggingsvehikels zoals obligaties en T-facturen.