Kast indexeren
Closet indexing is een strategie die wordt gebruikt om fondsen te beschrijven die beweren actief beleggingen te kopen, maar die eindigen met een portefeuille die niet veel verschilt van de benchmark. Door dit te doen behalen portfoliomanagers een rendement vergelijkbaar met een onderliggende benchmark, zoals de S&P 500, zonder de index exact te repliceren. De motivatie voor kastindexering komt voort uit jaren van slechte prestaties en de voortdurende verschuiving van actief naar passief beheer. Stromen uit actieve en passieve fondsen hebben honderden miljoenen activa beheerd gedurende meerdere jaren. Dit heeft druk uitgeoefend op fondsbeheerders die vrezen dat de passieve industrie het selecteren van aandelen zal elimineren.
UITBREIDING Closing Indexing
Closing indexing kan vasthouden aan een index op het gebied van weging, sector of geografie. De prestaties van een manager worden meestal vergeleken met een referentie-index, dus er is een stimulans voor managers om rendementen te behalen die op zijn minst vergelijkbaar zijn met de index. Zelfs als het fonds iets slechter presteert dan de benchmark na aftrek van alle vergoedingen, wordt de beheerder aangeprezen om hun aandelenselectie.
Closing indexing wordt door beleggers vaak negatief bekeken omdat ze eenvoudigweg een indexfonds kunnen kiezen en lagere kosten betalen. Op het eerste gezicht is het misschien moeilijk om te bepalen of een fonds kastindexering toepast, maar een nadere beschouwing van het prospectus kan de ware belangen van een fonds blootleggen. Er zijn een paar manieren om fondsen te vinden die een benchmarkindex repliceren.
Tools zoals R Squared en tracking error bepalen de statistische afwijking van een portfolio ten opzichte van de referentie-index. R Squared is per definitie een statistische maat die het percentage weergeeft dat een fonds afwijkt of voldoet aan een benchmark, terwijl tracking error het verschil is tussen het rendement van een fonds en de benchmark, ook wel bekend als actief risico. Een ander gegeven om naar te kijken is actief aandeel. Het bepaalt het percentage bedrijven dat verschilt van de referentie-index. Een portefeuille met een actief aandeel tussen 20% en 60% wordt beschouwd als een kastindexer.
Nadelen van kastindexering
Het grootste probleem dat beleggers hebben met het indexeren van kasten, is de hoge vergoeding die actieve beheerders ondanks een passieve benadering blijven aanrekenen. Beleggers nemen de dupe van deze indiscretie omdat ze hogere kosten betalen voor vergelijkbare of middelmatige prestaties. Het kiezen van een fonds met een hoog actief aandeel betekent echter niet noodzakelijkerwijs een beter rendement. Uiteindelijk hebben actieve fondsen die het benchmarkrendement verslaan doorgaans lagere vergoedingen dan het traditionele actief beheerde fonds.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.