Collateralized Loan Obligation (CLO)
Een onderpandleningverplichting (CLO) is een enkel effect dat wordt gedekt door een pool van schulden. Vaak zijn dit bedrijfsleningen met een lage kredietwaardigheid of leveraged buyouts door een private equity-onderneming om een meerderheidsbelang in een bestaand bedrijf te nemen. Een onderpand lening verplichting is vergelijkbaar met een onderpand hypotheek verplichting (CMO), behalve dat de onderliggende schuld van een ander type en karakter is - een bedrijfslening in plaats van een hypotheek.
Met een CLO ontvangt de belegger geplande schuldbetalingen van de onderliggende leningen, waarbij hij het grootste deel van het risico op zich neemt in het geval dat kredietnemers in gebreke blijven. In ruil voor het nemen van het standaardrisico, krijgt de belegger een grotere diversiteit en een potentieel voor een hoger dan gemiddeld rendement. Een standaardinstelling is wanneer een lener gedurende een langere periode nalaat betalingen te doen voor een lening of hypotheek.
01:27Collateralized Loan Obligation (CLO)
Hoe een Collateralized Loan Obligation (CLO) werkt
Leningen - meestal bankleningen aan bedrijven met een onderpand - die onder beleggingskwaliteit staan, worden in eerste instantie verkocht aan een CLO-manager die meerdere (doorgaans 100 tot 225) leningen bundelt en de consolidaties beheert, actief leningen koopt en verkoopt. Om de aankoop van nieuwe schuld te financieren, verkoopt de CLO-manager belangen in de CLO aan externe investeerders in een structuur die tranches wordt genoemd. Elke tranche is een onderdeel van de CLO en bepaalt wie als eerste wordt uitbetaald wanneer de onderliggende leningbetalingen worden gedaan. Het dicteert ook het risico dat aan de investering is verbonden, omdat beleggers die als laatste worden betaald een hoger risico lopen op wanbetaling van de onderliggende leningen. Beleggers die eerst worden uitbetaald, hebben een lager algemeen risico, maar ontvangen daardoor kleinere rentebetalingen. Beleggers die zich in latere tranches bevinden, kunnen als laatste worden betaald, maar de rentebetalingen zijn hoger om het risico te compenseren.
Belangrijkste leerpunten
- Een onderpandleningverplichting (CLO) is een enkel effect dat wordt gedekt door een pool van schulden.
- CLO's zijn vaak bedrijfsleningen met een lage kredietwaardigheid of leveraged buyouts door private equity-ondernemingen om een meerderheidsbelang in een bedrijf te nemen.
- Met een CLO ontvangt de belegger geplande schuldbetalingen van de onderliggende leningen, waarbij hij het grootste deel van het risico op zich neemt als kredietnemers in gebreke blijven.
Er zijn twee soorten tranches: schuldtranches en eigen vermogenstranches. Schuldtranches worden net als obligaties behandeld en hebben ratings en couponbetalingen. Deze schuldtranches staan altijd vooraan wat betreft terugbetaling, hoewel er binnen de schuldtranches ook een pikorde is. Aandelentranches hebben geen ratings en worden uitbetaald na alle schuldtranches. Aandelen tranches worden zelden een cashflow betaald, maar bieden wel eigendom in de CLO zelf in het geval van een verkoop.
Een CLO is een actief beheerd instrument: managers kunnen - en doen - individuele bankleningen in de onderliggende onderpandpool kopen en verkopen in een poging om winst te scoren en verliezen te minimaliseren. Bovendien wordt het grootste deel van de schuld van een CLO ondersteund door hoogwaardig onderpand, waardoor liquidatie minder waarschijnlijk wordt en beter uitgerust is om de marktvolatiliteit te weerstaan.
CLO's bieden een hoger dan gemiddeld rendement omdat een belegger meer risico neemt door schuld met een lage rating te kopen.
Speciale overwegingen voor een CLO
Sommigen beweren dat een CLO niet zo riskant is. Een onderzoek door Guggenheim Investments, een bedrijf voor vermogensbeheer, wees uit dat CLO's van 1994 tot 2013 aanzienlijk lagere wanbetalingspercentages hadden dan bedrijfsobligaties. Toch zijn het geavanceerde investeringen, en meestal kopen alleen grote institutionele beleggers tranches in een CLO. Met andere woorden, schaalbedrijven, zoals verzekeringsmaatschappijen, kopen snel schuldtranches op senior niveau aan om een laag risico en een stabiele cashflow te garanderen. Beleggingsfondsen en ETF's kopen doorgaans schuldtranches op junior-niveau aan met een hoger risico en hogere rentebetalingen. Als een individuele belegger belegt in een beleggingsfonds met tranches van junior schulden, neemt die belegger het evenredige risico van wanbetaling.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.