Bijdrage marge definitie

Bijdragenmarge kan bruto of per eenheid worden vermeld. Het vertegenwoordigt het incrementele geld dat wordt gegenereerd voor elk verkocht product / eenheid na aftrek van het variabele deel van de kosten van de onderneming.

De contributiemarge wordt berekend als de verkoopprijs per eenheid, verminderd met de variabele kosten per eenheid. De maatregel wordt ook wel dollarbijdrage per eenheid genoemd en geeft aan hoe een bepaald product bijdraagt ​​aan de totale winst van het bedrijf. Het biedt een manier om het winstpotentieel van een bepaald product dat door een bedrijf wordt aangeboden te tonen en toont het gedeelte van de omzet dat helpt om de vaste kosten van het bedrijf te dekken. De resterende inkomsten die overblijven na het dekken van de vaste kosten, zijn de gegenereerde winst.

De formule voor contributiemarge is

De contributiemarge wordt berekend als het verschil tussen de verkoopprijs van een product en de variabele kosten in verband met het productie- en verkoopproces.

Bijdrage marge = verkoopopbrengsten - variabele kosten \ tekst {bijdragebijdrage} = \ text {verkoopopbrengsten} - \ tekst {variabele inkomsten} bijdragebijdrage marge = verkoopopbrengsten - variabele kosten

De bovenstaande formule wordt ook gebruikt als een ratio, om als volgt een percentage te bereiken:

Bijdrage marge Ratio = verkoopopbrengsten - variabele kosten Verkoopopbrengsten \ text {Bijdrage marge ratio} = \ \ frac {\ text {verkoopopbrengsten} - \ text {variabele kosten}} {\ text {omzet Opbrengsten}} Bijdrage marge ratio = omzet Omzet Verkoop Omzet - Variabele kosten

Wat vertelt de contributiemarge u?

De contributiemarge is de basis voor een break-even analyse die wordt gebruikt in de totale kosten- en verkoopprijsplanning voor producten. De contributiemarge helpt bij het scheiden van de vaste kosten en winstcomponenten die uit de productverkoop komen en kan worden gebruikt om het verkoopprijsbereik van een product te bepalen, de winstniveaus die van de verkoop kunnen worden verwacht, en de structuur van verkoopcommissies die aan het verkoopteam worden betaald leden, distributeurs of commissionairs.

Vaste kosten versus variabele kosten

Eenmalige kosten voor artikelen zoals machines zijn een typisch voorbeeld van vaste kosten, die hetzelfde blijven ongeacht het aantal verkochte eenheden, hoewel het een kleiner percentage van de kosten van elke eenheid wordt naarmate het aantal verkochte eenheden toeneemt. Andere voorbeelden zijn diensten en hulpprogramma's die tegen een vaste kostprijs kunnen komen en geen invloed hebben op het aantal geproduceerde of verkochte eenheden. Als de overheid bijvoorbeeld onbeperkte elektriciteit aanbiedt tegen een vaste maandelijkse kost van $ 100, dan heeft de productie van tien eenheden of 10.000 eenheden dezelfde vaste kosten voor elektriciteit.

Een ander voorbeeld van vaste kosten is een website-hostingprovider die tegen een vaste prijs onbeperkte hostingruimte biedt aan zijn klanten. Of de klant nu een of tien websites plaatst en of de klant 100 MB of 2 GB aan hostingruimte gebruikt, de hostingkosten blijven hetzelfde. In dit soort scenario's worden de kosten voor elektriciteit en webhosting niet in aanmerking genomen in de premiemargeformule omdat deze vaste kosten vertegenwoordigt. Vaste maandelijkse huren of salarissen betaald aan administratief personeel vallen ook in de categorie vaste kosten.

Als dezelfde elektriciteitskosten stijgen in verhouding tot het verbruik en de webhost-kosten stijgen op basis van het aantal gehoste sites en de geconsumeerde ruimte, worden de kosten beschouwd als variabele kosten. Evenzo zijn lonen betaald aan werknemers die worden betaald op basis van het aantal eenheden dat zij produceren (of een van de variaties ervan) variabele kosten. Elk item wordt in aanmerking genomen voor berekeningen van de contributiemarge.

Vaste kosten worden vaak beschouwd als verzonken kosten die eenmaal uitgegeven niet kunnen worden terugverdiend. Deze kostencomponenten moeten niet in overweging worden genomen bij het nemen van beslissingen over kostenanalyse of rentabiliteitsmaatregelen.

Belangrijkste leerpunten

• De contributiemarge vertegenwoordigt het gedeelte van de verkoopinkomsten van een product dat niet wordt opgebruikt door variabele kosten en draagt ​​zo bij aan het dekken van de vaste kosten van het bedrijf.
• Het concept van contributiemarge is een van de fundamentele sleutels in break-even analyse.
• Lage contributiemarges zijn aanwezig in arbeidsintensieve bedrijven met weinig vaste kosten, terwijl kapitaalintensieve, industriële bedrijven hogere vaste kosten hebben en dus hogere premiemarges.

Voorbeeld van contributiemarge

Stel dat een machine voor de productie van inktpennen $ 10.000 kost. De productie van één inktpen vereist $ 0, 2 aan grondstoffen zoals plastic, inkt en penpunt, nog eens $ 0, 1 gaat naar de elektriciteitskosten voor het laten werken van de machine om één inktpen te produceren, en $ 0, 3 is de arbeidskosten voor het vervaardigen van één inktpen.

Deze drie componenten vormen de variabele kosten per eenheid. De totale variabele kosten voor het vervaardigen van een inktpen bedragen ($ 0, 2 + $ 0, 1 + $ 0, 3) = $ 0, 6 per eenheid. Als er in totaal 100 inktpennen worden vervaardigd, bedragen de totale variabele kosten ($ 0, 6 * 100 eenheden) = $ 60, terwijl het produceren van 10.000 inktpennen zal leiden tot een totale variabele kosten van ($ 0, 6 * 10.000 eenheden) = $ 6.000. Dergelijke totale variabele kosten stijgen in directe verhouding tot het aantal eenheden van het product dat wordt vervaardigd.

De productie van inktpennen zal echter onmogelijk zijn zonder de productiemachine die een vaste kostprijs van $ 10.000 heeft. Deze machinekosten vertegenwoordigen vaste kosten (en geen variabele kosten) omdat de kosten niet stijgen op basis van de geproduceerde eenheden. Dergelijke vaste kosten worden niet in aanmerking genomen bij de berekeningen van de premiemarge.

Als in totaal 10.000 inktpennen worden vervaardigd met behulp van de machine tegen een variabele kostprijs van $ 6.000 en tegen een vaste kostprijs van $ 10.000, bedragen de totale productiekosten $ 16.000. De kosten per eenheid worden dan berekend als $ 16.000 / 10.000 = $ 1.6 per eenheid. Als elke inktpen wordt verkocht voor een prijs van $ 2 per eenheid, komt de winst per eenheid uit

(SC − Total Costs) = ($ 2.0− $ 1.6) = $ 0.4 per eenheid waar: \ begin {uitgelijnd} & (SC - \ text {Total Costs}) = (\ $ 2.0 - \ $ 1.6) = \ $ 0.4 \ text {per eenheid } \\ & \ textbf {waar:} \\ & SC \ = \ text {Verkoopprijs} \ end {uitgelijnd} (SC − Total Costs) = ($ 2.0− $ 1.6) = $ 0.4 per eenheid waar:

De contributiemarge houdt echter geen rekening met vaste kostencomponenten en houdt alleen rekening met de variabele kostencomponenten. De incrementele winst die wordt verdiend voor elke verkochte eenheid zoals weergegeven door contributiemarge zal zijn:

(Verkoopprijs − TVC) = ($ 2.0− $ 0.6) = $ 1.4 per eenheid waar: \ begin {uitgelijnd} & \ text {(Verkoopprijs} - \ text {TVC)} = (\ $ 2.0 - \ $ 0.6) = \ $ 1.4 \ text {per eenheid} \\ & \ textbf {waarbij:} \\ & TVC = \ text {Totale variabele kosten} \ einde {uitgelijnd} (verkoopprijs − TVC) = ($ 2, 0− $ 0, 6) = $ 1, 4 per eenheid waar:

Een belangrijk kenmerk van de contributiemarge is dat deze vast blijft per eenheid, ongeacht het aantal gefabriceerde of verkochte eenheden. Anderzijds kan de nettowinst per eenheid niet-lineair stijgen / dalen met het aantal verkochte eenheden, aangezien het de vaste kosten omvat.

In het bovenstaande voorbeeld, als het totale aantal geproduceerde en verkochte inktpennen verdubbelt tot 20.000, zullen de totale kosten (vast + variabel) ($ 10.000 / 20.000 + 0, 6) = $ 1, 1 per eenheid zijn. De winst per eenheid komt uit op:

(SC − Total Costs) = ($ 2.0− $ 1.1) = $ 0.9 per Unit (SC - \ text {Total Costs)} = (\ $ 2.0 - \ $ 1.1) = \ $ 0.9 \ text {per Unit} (SC − Total Costs) = ($ 2, 0 - $ 1, 1) = $ 0, 9 per eenheid

In wezen heeft een verdubbeling van het aantal verkochte eenheden van 10.000 tot 20.000 (twee keer) de nettowinst per eenheid verhoogd van $ 0, 4 naar $ 0, 9 (dat wil zeggen 2, 25 keer).

De contributiemarge, die alleen wordt berekend met betrekking tot de variabele kosten, is echter:

(Verkoopprijs − TVC) = ($ 2.0− $ 0.6) = $ 1.4 per eenheid \ text {(verkoopprijs} - \ text {TVC)} = (\ $ 2.0 - \ $ 0.6) = \ $ 1.4 \ text {per eenheid} (verkoop Prijs − TVC) = ($ 2, 0− $ 0, 6) = $ 1, 4 per eenheid

De contributiemarge blijft hetzelfde, zelfs wanneer het aantal geproduceerde en verkochte eenheden is verdubbeld. Het biedt een andere dimensie om te beoordelen hoeveel winst kan worden gerealiseerd door de verkoop op te schalen.

Contributiemarge

Gebruik van contributiemarge

De contributiemarge kan het management van het bedrijf helpen kiezen uit verschillende mogelijke producten die concurreren om dezelfde set productiebronnen te gebruiken. Stel dat een bedrijf een penverwerkende machine heeft die zowel inktpennen als balpennen kan produceren, en dat het management de keuze moet maken om er slechts één te produceren.

Als de contributiemarge voor een inktpen hoger is dan die van een balpen, krijgt de eerstgenoemde de voorkeur vanwege de hogere winstgevendheid. Dergelijke besluitvorming is gebruikelijk voor bedrijven die een gediversifieerde productportfolio produceren, en het management moet beschikbare middelen op de meest efficiënte manier toewijzen aan producten met het hoogste winstpotentieel.

Beleggers en analisten kunnen ook proberen het bijdrage-margecijfer voor de kaskrakerproducten van een bedrijf te berekenen. Een drankenbedrijf kan bijvoorbeeld 15 verschillende producten hebben, maar het grootste deel van zijn winst kan afkomstig zijn van één specifieke drank.

Samen met het bedrijfsmanagement kunnen waakzame beleggers de bijdragemarge van een goedlopend product ten opzichte van andere producten nauwlettend in de gaten houden om de afhankelijkheid van het bedrijf van zijn uitstekende sterren te beoordelen. Het bedrijf dat zijn focus weghaalt van het investeren of uitbreiden van de productie van het sterproduct, of de opkomst van een concurrerend product, kan erop duiden dat de winstgevendheid van het bedrijf en uiteindelijk de aandelenprijs kan worden beïnvloed.

Zeer lage of negatieve bijdragemarges geven economisch niet-levensvatbare producten aan waarvan de productie en verkoop moeten worden weggegooid. Lage waarden van premiemarges kunnen worden waargenomen in de arbeidsintensieve industriële sectoren zoals de industrie, omdat de variabele kosten hoger zijn, terwijl hoge waarden van premiemarges overwegend zijn in de kapitaalintensieve sectoren.

Het concept van de contributiemarge is van toepassing op verschillende productieniveaus, bedrijfssegmenten en producten. Het cijfer kan worden berekend voor een hele onderneming, voor een bepaalde dochteronderneming, voor een bepaalde bedrijfsafdeling of -eenheid, voor een bepaald centrum of faciliteit, voor distributie- of verkoopkanaal, voor een productlijn of voor individuele producten.