Zakelijk faillissement: een overzicht

Als een bedrijf dat u in faillissementsdossiers heeft geïnvesteerd, veel geluk heeft om geld terug te krijgen, zeggen de pessimisten - of als u dat doet, is de kans groot dat u centen op de dollar terugkrijgt. Maar is dat waar?

Helaas is er geen eenduidig ​​antwoord. Verschillende faillissementsprocedures of -dossiers geven over het algemeen enig idee of de gemiddelde belegger zijn financiële belang of een deel ervan terugkrijgt, maar zelfs dat wordt geval per geval bepaald. Er is ook een pikorde van schuldeisers en investeerders die als eerste, tweede en laatste worden terugbetaald. In dit artikel leggen we uit wat er gebeurt wanneer een beursgenoteerde onderneming bescherming aanvraagt ​​onder Amerikaanse faillissementswetgeving en hoe dit van invloed is op beleggers.

De twee belangrijkste soorten faillissementen

hoofdstuk 7
De Amerikaanse Securities and Exchange Commission stelt dat volgens hoofdstuk 7 van de Amerikaanse faillissementscode "het bedrijf alle activiteiten stopzet en volledig failliet gaat. Een curator wordt aangesteld om de activa van het bedrijf te liquideren (verkopen), en het geld wordt gebruikt om schulden af ​​te lossen ."

Maar niet alle schulden zijn gelijk. Vanzelfsprekend worden de beleggers of crediteuren die het minste risico hebben genomen eerst betaald. Beleggers die de bedrijfsobligaties van het failliete bedrijf houden, hebben bijvoorbeeld een relatief beperkte blootstelling: ze hadden al het potentieel verloren om deel te nemen aan overtollige winsten van het bedrijf, in ruil voor de veiligheid van het krijgen van gespecificeerde rentebetalingen.

Houders van aandelen hebben echter het volledige potentieel om hun aandeel in de ingehouden winst van de onderneming te zien, hetgeen zou worden weerspiegeld in de koers van het aandeel. Maar de afweging voor deze mogelijkheid van verhoogd rendement is het risico dat de voorraad waarde verliest. Als zodanig kunnen houders van een aandelenkapitaal in het geval van een hoofdstuk 7 niet volledig worden gecompenseerd voor de waarde van hun aandelen. In het licht van de afweging van risico en rendement lijkt het billijk (en logisch) dat aandeelhouders op de tweede plaats komen te staan ​​van obligatiehouders wanneer zich een faillissement voordoet.

Beveiligde schuldeisers, die nog meer risico-avers zijn dan reguliere obligatiehouders, accepteren zeer lage rentetarieven in ruil voor de extra veiligheid van bedrijfsmiddelen die worden verpand tegen zakelijke verplichtingen. Wanneer een bedrijf ten onder gaat, worden beveiligde crediteuren daarom terugbetaald voordat reguliere obligatiehouders hun aandeel in de taart gaan zien. Dit principe wordt absolute prioriteit genoemd. (Voor meer inzicht, lees onze beginnershandleiding voor beleggen in aandelen.)

Hoofdstuk 11
Deze procedure van de Amerikaanse faillissementscode houdt geen afsluiting in, maar een reorganisatie van de zakelijke aangelegenheden en activa van de schuldenaar. Het bedrijf dat hoofdstuk 11 ondergaat, verwacht in de toekomst terug te keren naar de normale bedrijfsvoering en een gezonde financiële gezondheid; dit soort faillissement wordt meestal ingediend door bedrijven die tijd nodig hebben om schulden te herstructureren die onhandelbaar zijn geworden.

Hoofdstuk 11 geeft het bedrijf een nieuwe start, afhankelijk van de nakoming van verplichtingen uit het reorganisatieplan. Een reorganisatie in hoofdstuk 11 is de meest complexe en over het algemeen de duurste van alle faillissementsprocedures. Het wordt daarom pas uitgevoerd nadat het bedrijf alle alternatieven zorgvuldig heeft geanalyseerd en overwogen.

Openbare bedrijven hebben de neiging om te proberen een dossier in te dienen onder hoofdstuk 11 in plaats van hoofdstuk 7 omdat het hen in staat stelt om nog steeds hun bedrijf te runnen en het faillissement te controleren. In plaats van alleen zijn activa over te dragen aan een trustee, heeft een bedrijf dat hoofdstuk 11 ondergaat, de mogelijkheid om zijn financiële kader om te bouwen en weer winstgevend te zijn. Als het proces mislukt, worden alle activa geliquideerd en worden stakeholders volgens absolute prioriteit afgelost.

Houd er rekening mee dat hoofdstuk 11 geen kaart is om uit de gevangenis te komen. Wanneer een bedrijf zich aanmeldt voor hoofdstuk 11, krijgt het een commissie toegewezen die de belangen van crediteuren en aandeelhouders vertegenwoordigt. Dit comité werkt samen met het bedrijf om een ​​plan te ontwikkelen om het bedrijf te reorganiseren en uit de schulden te halen, en het om te vormen tot een winstgevende entiteit. Aandeelhouders kunnen een stem krijgen over het plan, maar aangezien hun prioriteit de tweede is van alle schuldeisers, is dit nooit gegarandeerd. Als er geen geschikt reorganisatieplan door de commissie kan worden opgesteld en door de rechtbanken kan worden bevestigd, is het mogelijk dat aandeelhouders niet kunnen voorkomen dat de activa van hun bedrijf worden verkocht aan crediteuren. (Lees voor meer informatie over "Winst vinden in onrustige aandelen.")

Hoe faillissement van invloed is op beleggers

Als belegger zit u tussen een rots en een harde plek als uw bedrijf failliet gaat. Het is duidelijk dat niemand geld investeert in een bedrijf, hetzij via zijn aandelen of via zijn schuldinstrumenten, in de verwachting dat het failliet gaat. Wanneer u zich echter buiten het risicovrije domein van door de overheid uitgegeven effecten begeeft, accepteert u dit extra risico.

Wanneer een bedrijf een faillissementsprocedure doorloopt, blijven zijn aandelen en obligaties meestal verhandeld, zij het tegen extreem lage prijzen. Over het algemeen zult u, als u aandeelhouder bent, meestal een aanzienlijke daling van de waarde van uw aandelen zien in de tijd die voorafgaat aan de faillissementsverklaring van het bedrijf. Obligaties voor bijna-failliete bedrijven worden meestal beoordeeld als junk.

Wanneer uw bedrijf failliet gaat, is de kans groot dat u niet de volledige waarde van uw investering terugkrijgt. In feite bestaat de kans dat u niets terugkrijgt. Dit is hoe de SEC samenvat wat er kan gebeuren met aandelen- en obligatiehouders tijdens hoofdstuk 11:

"Tijdens hoofdstuk 11 faillissement ontvangen obligatiehouders geen rente en hoofdbetalingen meer en ontvangen aandeelhouders geen dividenden meer. Als u een obligatiehouder bent, kunt u nieuwe aandelen ontvangen in ruil voor uw obligaties, nieuwe obligaties of een combinatie van aandelen en obligaties. Als u een aandeelhouder, de trustee kan u vragen om uw aandelen terug te sturen in ruil voor aandelen in de gereorganiseerde onderneming. De nieuwe aandelen kunnen minder in aantal zijn en minder waard. Het reorganisatieplan beschrijft uw rechten als belegger en wat u kunt verwachten ontvangen, als er iets is, van het bedrijf. "

Kortom, als uw bedrijf eenmaal onder een faillissementsbescherming valt, veranderen uw kansen en rechten als belegger om de failliete status van het bedrijf weer te geven. Hoewel sommige bedrijven inderdaad een succesvolle comeback maken na een herstructurering, moet u zich realiseren dat de risico's die u hebt aanvaard toen u in het bedrijf investeerde, werkelijkheid kunnen worden. En als uw belang in het bedrijf van voor hoofdstuk 11 uiteindelijk iets waard is in het geherstructureerde bedrijf, is de kans groot dat het niet zoveel is als toen u voor het eerst in uw functie kwam en het zal niet in dezelfde vorm zijn.

Tijdens hoofdstuk 7 faillissement worden beleggers als bijzonder laag op de ladder beschouwd. Meestal is de aandelen van een bedrijf dat hoofdstuk 7 ondergaat, meestal waardeloos en verliezen beleggers het geld dat ze hebben geïnvesteerd. Als u een obligatie bezit, ontvangt u mogelijk een fractie van de nominale waarde. Wat u ontvangt, is afhankelijk van de hoeveelheid activa die beschikbaar zijn voor distributie en waar uw investering op de prioriteitenlijst staat.

Beveiligde schuldeisers hebben de beste kansen om de waarde van hun initiële investeringen terug te zien komen. Ongedekte schuldeisers en aandeelhouders moeten wachten totdat beveiligde schuldeisers voldoende zijn gecompenseerd voordat zij een vergoeding ontvangen voor het verlies van hun hoger renderende beleggingen. Omdat eigenaren van aandelen het laatst in de rij staan, ontvangen ze meestal weinig of niets.

Het komt neer op

Vanuit het oogpunt van een belegger is er niet veel goeds te zeggen over een faillissement. Het maakt niet uit wat voor soort investering u in een bedrijf heeft gedaan, zodra het failliet gaat, krijgt u waarschijnlijk een lager rendement op uw investering dan u had verwacht. Als individuele belegger heeft u niet meer te zeggen in het herstructureringsplan van een bedrijf dan in andere zakelijke acties waarover aandeelhouders stemmen.

Over het algemeen is hoofdstuk 11 beter dan hoofdstuk 7, maar in beide gevallen mag u niet veel van uw investering terug verwachten. Relatief weinig bedrijven die hoofdstuk 11-procedures ondergaan, kunnen na een reorganisatie weer winstgevend zijn; zelfs als ze dat doen, is het geen snel proces. Als belegger moet u op dezelfde manier reageren op het faillissement van een bedrijf als een van uw aandelen een onverwachte duik zou nemen: de dramatisch verminderde vooruitzichten van het bedrijf herkennen en accepteren, en uzelf afvragen of u nog steeds betrokken wilt zijn.

Als het antwoord nee is, laat dan uw mislukte investering los; vasthouden terwijl het bedrijf een faillissementsprocedure ondergaat, zal alleen leiden tot slapeloze nachten en misschien zelfs grotere verliezen in de toekomst.