Correlatie en moderne portefeuilletheorie

De moderne portefeuilletheorie (MPT) benadrukt dat beleggers het risico op beleggingsverlies kunnen diversifiëren door de correlatie tussen de rendementen van de geselecteerde effecten in hun portefeuille te verminderen. Het doel is het verwachte rendement te optimaliseren tegen een bepaald risiconiveau. Volgens de moderne portefeuilletheoreticus zouden beleggers de correlatiecoëfficiënten tussen de rendementen van verschillende activa moeten meten en strategisch activa selecteren die minder waarschijnlijk tegelijkertijd waarde verliezen.

Studie van correlatie in moderne portefeuilletheorie

MPT zoekt naar een verband tussen het verwachte rendement en de verwachte volatiliteit van verschillende beleggingen. Deze verwachte risico-beloningsrelatie werd door de Mark-school econoom Harry Markowitz "de efficiënte grens" genoemd. De efficiënte grens is de optimale correlatie tussen risico en rendement in MPT.

Correlatie wordt gemeten op een schaal van -1, 0 tot +1, 0. Als twee activa een verwachte rendementscorrelatie van 1, 0 hebben, betekent dit dat ze perfect gecorreleerd zijn. Wanneer de ene 5% wint, wint de andere 5%; wanneer de ene 10% daalt, doet de andere dat ook. Een perfect negatieve correlatie (-1, 0) houdt in dat de winst van het ene activum evenredig wordt gecompenseerd door het verlies van het andere activum. Een nulcorrelatie heeft geen voorspellende relatie. MPT benadrukt dat beleggers moeten zoeken naar een consistent niet-gecorreleerde (bijna nul) pool van activa om het risico te beperken.

Kritieken op het gebruik van correlatie van de moderne portefeuilletheorie

Een van de belangrijkste kritieken op de initiële MPT van Markowitz was de veronderstelling dat de correlatie tussen activa vast en voorspelbaar is. De systematische relaties tussen verschillende activa blijven niet constant in de echte wereld, wat betekent dat MPT steeds minder nuttig wordt in tijden van onzekerheid - precies wanneer beleggers de meeste bescherming tegen volatiliteit nodig hebben.

Anderen beweren dat de variabelen die worden gebruikt om correlatiecoëfficiënten te meten, zelf fout zijn en dat het werkelijke risiconiveau van een actief verkeerd kan worden geprijsd. Verwachte waarden zijn echt wiskundige uitdrukkingen over de impliciete covariantie van toekomstige rendementen en niet echt historische metingen van reëel rendement.