Depository Institutions Act van 1982
De Depository Institutions Act van 1982 is een wet die het Amerikaanse Congres in 1982 heeft aangenomen om het concurrentievermogen van spaar- en leninginstellingen te vergroten.
BREAKING DOWN Depository Institutions Act van 1982
De Depository Institutions Act van 1982 was bedoeld om spaar- en leninginstellingen concurrerender te maken. De wet bevatte veel bepalingen, maar de bekendste is een sectie die spaarzame instellingen in staat stelt geldmarktdepositorekeningen aan te bieden zonder renteplafond. Volgens de wet concurreren spaarzwaarden, waaronder spaar- en kredietverenigingen, kredietverenigingen en wederzijdse spaarbanken, effectiever met geldmarktfondsen om kapitaal.
De wet op de bewaarinstellingen heeft ook het plafond verhoogd voor de directe investeringen van zuinigen in niet-residentieel onroerend goed. De wet stond zuinigheid toe om tot 20-40 procent van hun activa in niet-residentieel onroerend goed te hebben en consumentenleningen 20-30 procent van hun bedrijf te laten innemen. Formeel wordt de Depository Institutions Act soms de Garn-St genoemd. Germain Depository Institutions Act na de sponsors van de act, congreslid Fernand St. Germain en senator Jake Garn.
Hoewel het werd verwelkomd op het moment van zijn passage, zeggen critici dat de wet leidde tot of verergerde de spaar- en kredietcrisis van de late jaren tachtig. De critici beweren dat door het verhogen van de spaarkosten van fondsen en het toestaan van een grotere diversificatie in hun leningactiviteiten, spaarziften zowel werden gedwongen als aangemoedigd om meer activa aan te nemen met een groter risico in relatief onbekende gebieden. Veel spaarzaamheid was slecht uitgerust om deze activa te beheren, en een aanzienlijk deel werd uiteindelijk zuur.
Depository Institutions Act of 1982 and the Institutions It Affected
De wet zelf staat in de eerste plaats bekend om het verschuiven van de mogelijkheden voor spaarzame instellingen en het soort spaarzaamheid dat mag plaatsvinden. Thrifts, samen met commerciële banken, kwalificeren als bewaarinstellingen en zijn in wezen spaar- en leningsverenigingen die gespecialiseerd zijn in onroerend goed. Verschillende factoren onderscheiden spaarzaamheid van commerciële banken; een van de belangrijkste is dat ze geld kunnen lenen van het Federal Home Loan Bank System, waardoor ze leden hogere rente kunnen betalen. Een andere is dat, zoals de meeste bedrijven, commerciële banken winstoogmerk hebben en het doel hebben om de winst te laten groeien, terwijl spaarlingen zich specialiseren in hypotheken en onroerendgoedleningen. Hun eerste mandaat is om de leden van de spaarzaamheid te dienen, niet om winst te maken. Thrifts hebben de neiging om hun leningenportefeuille te behouden in plaats van leningen te securitiseren, dus leden met atypische profielen die niet in de hypotheekstandaarden van agentschappen passen, hebben mogelijk een betere kans om een lening te verkrijgen via een lokale spaarzaamheid dan een nationale handelsbank.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.