Derivaten versus opties: wat is het verschil?

Een derivaat is een financieel contract dat zijn waarde, risico en basistermijnstructuur haalt uit een onderliggende waarde. Opties zijn één categorie derivaten en geven de houder het recht, maar niet de verplichting om de onderliggende waarde te kopen of verkopen. Opties zijn beschikbaar voor veel beleggingen, waaronder aandelen, valuta's en grondstoffen.

Derivaten zijn contracten tussen twee of meer partijen waarbij de contractwaarde is gebaseerd op een overeengekomen onderliggend effect of een reeks activa zoals de S&P index. Typische onderliggende effecten voor derivaten zijn obligaties, rentetarieven, grondstoffen, marktindexen, valuta's en aandelen.

Derivaten hebben een koers en vervaldatum of afwikkelingsdatum die in de toekomst kunnen liggen. Bijgevolg worden derivaten, inclusief opties, vaak gebruikt als afdekkingsinstrumenten om het risico van een actief of portefeuille te compenseren.

Derivaten worden al vele jaren gebruikt om risico's af te dekken in de agrarische industrie, waar een partij een overeenkomst kan sluiten om gewassen of vee te verkopen aan een andere tegenpartij die ermee instemt om die gewassen of vee voor een specifieke prijs op een specifieke datum te kopen. Deze bilaterale contracten waren revolutionair toen ze voor het eerst werden ingevoerd en vervingen mondelinge overeenkomsten en de simpele handdruk.

Belangrijkste leerpunten

• Derivaten zijn contracten tussen twee of meer partijen waarbij de contractwaarde is gebaseerd op een overeengekomen onderliggend effect of een reeks activa.
• Derivaten zijn onder meer swaps, futures-contracten en termijncontracten.
• Opties zijn één categorie derivaten en geven de houder het recht, maar niet de verplichting om de onderliggende waarde te kopen of verkopen.
• Opties, zoals derivaten, zijn beschikbaar voor veel beleggingen, waaronder aandelen, valuta's en grondstoffen.

opties

Wanneer de meeste beleggers aan opties denken, denken ze meestal aan aandelenopties, wat een derivaat is dat zijn waarde verkrijgt uit een onderliggende waarde. Een aandelenoptie vertegenwoordigt het recht, maar niet de verplichting, om een ​​aandeel te kopen of verkopen tegen een bepaalde prijs, bekend als de uitoefenprijs, op of vóór een vervaldatum. Opties worden verkocht voor een prijs die de premie wordt genoemd. Een call-optie geeft de houder het recht om de onderliggende aandelen te kopen, terwijl een put-optie de houder het recht geeft om de onderliggende aandelen te verkopen.

Als de optie door de houder wordt uitgeoefend, moet de verkoper van de optie 100 aandelen van de onderliggende aandelen per contract aan de koper leveren. Aandelenopties worden verhandeld op beurzen en verrekend via gecentraliseerde clearinginstellingen, wat transparantie en liquiditeit biedt, twee kritieke factoren wanneer handelaren of beleggers derivatenpositie nemen.

Opties in Amerikaanse stijl kunnen op elk moment worden uitgeoefend tot de vervaldatum, terwijl opties in Europese stijl alleen kunnen worden uitgeoefend op de dag waarop deze is verlopen. Belangrijke benchmarks, waaronder de S&P 500, hebben actief opties in Europese stijl verhandeld. De meeste aandelen- en beursverhandelde fondsen (ETF's) op beurzen zijn Amerikaanse opties, terwijl slechts enkele brede indices opties in Amerikaanse stijl hebben. Op de beurs verhandelde fondsen zijn een korf met effecten - zoals aandelen - die een onderliggende index volgen.

derivaten

Futures-contracten zijn derivaten die hun waarde verkrijgen van een onderliggende contante grondstof of index. Een futures-contract is een overeenkomst om een ​​bepaalde grondstof of activum te kopen of verkopen tegen een vooraf ingestelde prijs en op een vooraf bepaalde tijd of datum in de toekomst.

Een standaardcontract voor maïsfutures vertegenwoordigt bijvoorbeeld 5.000 bushels maïs, terwijl een standaardcontract voor futures op ruwe olie 1.000 vaten olie vertegenwoordigt. Er zijn futures-contracten op activa zo divers als valuta's en het weer.

Een ander type derivaat is een swapovereenkomst. Een swap is een financiële overeenkomst tussen partijen om een ​​reeks cashflows voor een bepaalde tijd te ruilen. Renteswaps en valutaswaps zijn gangbare soorten swapovereenkomsten. Renteswaps zijn bijvoorbeeld overeenkomsten om een ​​reeks rentebetalingen te ruilen voor een andere op basis van een hoofdsom. Het ene bedrijf wil misschien variabele rentebetalingen, terwijl een ander bedrijf vastrentende betalingen wil. De swapovereenkomst stelt twee partijen in staat om de kasstromen om te wisselen.

Swaps worden over het algemeen verhandeld over de toonbank, maar gaan langzaam naar gecentraliseerde beurzen. De financiële crisis van 2008 heeft geleid tot nieuwe financiële voorschriften, zoals de Dodd-Frank Act, die nieuwe swapbeurzen heeft gecreëerd om gecentraliseerde handel aan te moedigen.

Er zijn meerdere redenen waarom beleggers en bedrijven swapderivaten verhandelen. De meest voorkomende zijn:

• Een wijziging in beleggingsdoelstellingen of terugbetalingsscenario's.
• Een waargenomen financieel voordeel bij het overschakelen naar nieuw beschikbare of alternatieve kasstromen.
• De noodzaak om het risico van een terugbetaling van leningen met variabele rente af te dekken of te verminderen.

Termijncontracten

Een termijncontract is een contract om een ​​activum, vaak valuta, op een toekomstige tijd en datum te verhandelen voor een bepaalde prijs. Een termijncontract is vergelijkbaar met een futurescontract, behalve dat forwards kunnen worden aangepast om op een bepaalde datum of voor een specifiek bedrag te verlopen.

Als een Amerikaans bedrijf bijvoorbeeld elke maand een stroom betalingen in euro's moet ontvangen, moeten de bedragen worden omgezet in Amerikaanse dollars. Elke keer dat er een wisselkoers is, wordt een andere wisselkoers toegepast, gegeven de geldende koers van euro naar US dollar. Als gevolg hiervan kan het bedrijf elke maand verschillende dollarbedragen ontvangen, ondanks het feit dat het eurobedrag wordt vastgesteld vanwege wisselkoersschommelingen.

Met een termijncontract kan het bedrijf vandaag elke maand eurobetalingen vastzetten. Elke maand ontvangt het bedrijf euro's, ze worden omgerekend op basis van de forward contract rate. Het contract wordt uitgevoerd met een bank of makelaar en biedt het bedrijf voorspelbare kasstromen.

Een termijncontract kan zowel voor speculatie als voor hedging worden gebruikt, hoewel het vanwege het niet-gestandaardiseerde karakter bijzonder geschikt is voor hedging. Termijncontracten worden over de toonbank verhandeld, wat betekent tussen banken en makelaars, omdat het maatwerkovereenkomsten zijn tussen twee partijen. Omdat ze niet op een beurs worden verhandeld, hebben forwards een hoger risico op wanbetaling door een tegenpartij. Als gevolg hiervan zijn termijncontracten niet zo gemakkelijk beschikbaar voor detailhandelaren en beleggers als futurescontracten.

Belangrijkste verschillen

Een van de belangrijkste verschillen tussen opties en derivaten is dat optiehouders het recht hebben, maar niet de verplichting om het contract uit te oefenen of te ruilen voor aandelen van het onderliggende effect.

Derivaten zijn daarentegen meestal juridisch bindende contracten waarbij de partij na het aangaan van de overeenkomst aan de contractvoorwaarden moet voldoen. Natuurlijk kunnen veel opties en derivaten worden verkocht vóór hun vervaldatum, dus er is geen uitwisseling van de fysieke onderliggende waarde.

Voor elk contract dat is afgewikkeld of verkocht voordat het afloopt, loopt de houder echter risico op verlies vanwege het verschil tussen de aankoop- en verkoopprijzen van het contract.