Vergelijking van dominante strategieoplossing versus Nash evenwichtsoplossing

Speltheorie is de wetenschap van strategie in situaties waarbij meerdere actoren betrokken zijn. Dit kunnen daadwerkelijke spellen, militaire veldslagen, zakelijke interacties of bedrijfseconomie zijn. Volgens de speltheorie kan de juiste strategie voor een individu hetzelfde zijn, ongeacht hoe andere spelers handelen. Dit is de dominante strategie.

Aan de andere kant beschrijft het Nash-evenwicht een strategie niet zozeer als een stasis van begrip; elke speler begrijpt de optimale strategieën van de andere speler en houdt daar rekening mee bij het optimaliseren van zijn eigen strategie.

Dominante strategieoplossing

Het is mogelijk dat een dominante strategieoplossing ook in Nash-evenwicht is, hoewel de onderliggende principes van een dominante strategie Nash-analyse enigszins overbodig maken. Met andere woorden, de prikkels voor kosten en baten veranderen niet op basis van andere actoren.

In de dominante strategie wordt de beste strategie van elke speler niet beïnvloed door de acties van andere spelers. Dit maakt de kritische veronderstelling van het Nash-evenwicht - dat elke acteur de optimale strategie van de andere spelers kent - mogelijk maar vrijwel zinloos.

Speltheorie is de wetenschap van strategie in situaties waarbij meerdere actoren betrokken zijn. Dit kunnen daadwerkelijke spellen, militaire veldslagen, zakelijke interacties of bedrijfseconomie zijn.

Nash evenwichtsoplossing

Het Nash-evenwicht is vernoemd naar John Forbes Nash, die in 1950 een artikel van één pagina schreef (en een follow-up in 1951) waarin een evenwicht in stabiele toestand werd beschreven in een situatie met meerdere personen waarbij geen deelnemer wint door een verandering in zijn strategie zolang de andere deelnemers ook ongewijzigd blijven.

Met andere woorden, een Nash-evenwicht vindt plaats wanneer elke speler in dezelfde positie blijft zolang geen andere speler een andere actie zou ondernemen. Elke speler zou slechter af zijn en kiest daarom niet te bewegen.

Het beroemdste voorbeeld van Nash-evenwicht is het dilemma van de gevangene. In het dilemma van de gevangene worden twee criminelen apart gevangen en ondervraagd. Hoewel elk het beste af zou zijn door niet samen te werken met de politie, verwacht elk van de andere crimineel dat hij bekent en een pleidooi bereikt. Er is dus een conflict tussen de rationaliteit van de groep en de individuele rationaliteit en elke crimineel zal de andere waarschijnlijk uit de weg ruimen.

Dit voorbeeld heeft voor enige verwarring over het Nash-evenwicht gezorgd. De theorie wordt niet exclusief gebruikt voor situaties waarin er een partij is die tekort loopt; het Nash-evenwicht kan bestaan ​​waar alle leden van een groep samenwerken of waar niemand dat doet. In feite kunnen veel spellen meerdere Nash-evenwichten hebben.

Belangrijkste leerpunten

• Volgens de speltheorie kan de juiste strategie voor een individu hetzelfde zijn, ongeacht hoe andere spelers handelen. Dit is de dominante strategie.
• In de dominante strategie wordt de beste strategie van elke speler niet beïnvloed door de acties van andere spelers.
• Het beroemdste voorbeeld van Nash-evenwicht is het dilemma van de gevangene.