Veronderstellingen van economen in hun economische modellen

De veronderstellingen van economen zijn gemaakt om consumenten- en bedrijfsgedrag beter te begrijpen bij het nemen van economische beslissingen. Er zijn verschillende economische theorieën om uit te leggen hoe een economie functioneert en hoe groei, rijkdom en werkgelegenheid te maximaliseren. De onderliggende thema's van veel theorieën concentreren zich echter op voorkeuren, wat betekent wat bedrijven en consumenten liever hebben of liever vermijden. De veronderstellingen betreffen meestal de beschikbare of niet-beschikbare middelen om aan de behoeften en voorkeuren te voldoen. De schaarste of overvloed aan middelen is belangrijk bij het bepalen van de keuzes die deelnemers maken in een economie.

Waarom economen veronderstellingen nodig hebben

In zijn essay 'The Methodology of Positive Economics' uit 1953 legde Milton Friedman uit waarom economen veronderstellingen moeten doen om bruikbare voorspellingen te doen. Friedman begreep dat economie de wetenschappelijke methode niet zo netjes kon gebruiken als chemie of natuurkunde, maar hij zag de wetenschappelijke methode nog steeds als de basis. Friedman verklaarde dat economen zouden moeten vertrouwen op "ongecontroleerde ervaring in plaats van op gecontroleerd experiment."

De wetenschappelijke methode vereist geïsoleerde variabelen en testen om causaliteit te bewijzen. Economen kunnen onmogelijk individuele variabelen in de echte wereld isoleren, dus maken ze aannames om een ​​model met enige constantheid te maken. Natuurlijk kunnen fouten optreden, maar economen die voor de wetenschappelijke methode zijn, zijn tevreden met de fouten op voorwaarde dat ze klein genoeg zijn of een beperkte impact hebben.

Belangrijkste leerpunten

• De veronderstellingen van economen zijn gemaakt om consumenten- en bedrijfsgedrag beter te begrijpen bij het nemen van economische beslissingen.
• Sommige economen gaan ervan uit dat mensen rationele beslissingen nemen bij het kopen of investeren in de economie.
• Omgekeerd gaan gedragseconomen ervan uit dat mensen emotioneel zijn en afgeleid kunnen raken, waardoor ze hun beslissingen beïnvloeden.
• Critici beweren dat veronderstellingen in elk economisch model vaak onrealistisch zijn en in de echte wereld niet standhouden.

Inzicht in de veronderstellingen van economen

Elke economische theorie heeft zijn eigen veronderstellingen die zijn gemaakt om uit te leggen hoe en waarom een ​​economie functioneert. Degenen die voorstander zijn van klassieke economie gaan ervan uit dat de economie zelfregulerend is en dat deelnemers aan alle behoeften in een economie zullen voldoen. Met andere woorden, er is geen tussenkomst van de overheid nodig. Mensen zullen middelen correct en efficiënt toewijzen. Als er een behoefte in een economie is, zal een bedrijf opstarten om die behoefte te creëren die balans creëert. Klassieke economen gaan ervan uit dat mensen en bedrijven de economie zullen stimuleren, groei zullen creëren, door uitgaven en investeringen.

Neoklassieke economen gaan ervan uit dat mensen rationele beslissingen nemen bij het kopen of investeren in de economie. Prijzen worden bepaald door vraag en aanbod, terwijl er geen externe krachten zijn die de prijzen beïnvloeden. Consumenten streven ernaar het nut of hun behoeften en wensen te maximaliseren. Het maximaliseren van het nut is een kernprincipe van de rationele keuzetheorie, die zich richt op hoe mensen hun doelstellingen bereiken door rationele beslissingen te nemen. De theorie houdt in dat mensen, gezien de informatie waarover ze beschikken, zullen kiezen voor keuzes die het grootste voordeel bieden en eventuele verliezen minimaliseren.

Neoklassieke economen geloven dat de neiging tot consumentenbehoeften de economie en de zakelijke productie die daaruit voortvloeit, drijft. Aangenomen wordt dat eventuele onevenwichtigheden in een economie worden gecorrigeerd door middel van concurrentie, hetgeen het evenwicht herstelt in de markten die middelen correct toewijzen.

Kritieken op veronderstellingen

De meeste critici beweren dat veronderstellingen in elk economisch model onrealistisch zijn en niet standhouden in de echte wereld. In de klassieke economie is overheidsbemoeienis niet nodig. Dus er zou bijvoorbeeld tijdens de financiële crisis van 2008 en geen stimulerende maatregelen in de Grote Recessie die volgden, geen geld zijn toegewezen aan bailouts van banken. Veel economen zouden beweren dat de markt niet efficiënt handelde, en als de overheid niet had ingegrepen, zouden meer banken en bedrijven hebben gefaald, wat leidde tot hogere werkloosheid.

In de neoklassieke economie wordt de veronderstelling dat alle deelnemers zich rationeel gedragen, bekritiseerd door sommige economen. Critici beweren dat er talloze factoren zijn die van invloed zijn op een consument en bedrijf die hun keuzes of beslissingen irrationeel kunnen maken. Marktcorrecties en bubbels, evenals inkomensongelijkheid, zijn allemaal het resultaat van keuzes die door deelnemers zijn gemaakt die volgens sommige economen irrationeel zijn.

Gedragseconomie

In de afgelopen jaren is het onderzoek naar de psychologie van economische keuzes en beslissingen populair geworden. De studie van gedragseconomie accepteert dat irrationele beslissingen soms worden genomen en probeert uit te leggen waarom die keuzes worden gemaakt en hoe ze economische modellen beïnvloeden. Gedragseconomen gaan ervan uit dat mensen emotioneel zijn en afgeleid kunnen raken, waardoor ze hun beslissingen beïnvloeden. Als iemand bijvoorbeeld gewicht wilde verliezen, zou de persoon bestuderen welk gezond voedsel hij moest eten en zijn dieet aanpassen (rationele beslissing). Wanneer u in een restaurant het dessertmenu ziet, kiest u echter voor de fudgecake. Gedragseconomen geloven dat hoewel mensen het doel hebben om rationele keuzes te maken, externe krachten en emoties in de weg kunnen staan ​​- de keuzes irrationeel maken.