Overschotten
Overtollige reserves zijn kapitaalreserves die door een bank of financiële instelling worden aangehouden boven hetgeen vereist is door regelgevers, crediteuren of interne controles. Voor commerciële banken worden overtollige reserves gemeten aan de hand van standaardreservevereisten die zijn vastgesteld door centrale bankautoriteiten. Deze vereiste reserveverhoudingen bepalen de minimale liquide deposito's (zoals contanten) die bij een bank in reserve moeten zijn; meer wordt als overmatig beschouwd.
Overtollige reserves kunnen ook worden aangeduid als secundaire reserves.
Inzicht in overtollige reserves
Overreserve is een soort veiligheidsbuffer. Financiële ondernemingen die overtollige reserves aanhouden, hebben een extra veiligheidsmaatregel in geval van plotseling verlies van leningen of aanzienlijke geldopnames door klanten. Deze buffer verhoogt de veiligheid van het banksysteem, vooral in tijden van economische onzekerheid. Het verhogen van het niveau van overtollige reserves kan ook de kredietwaardigheid van een entiteit verbeteren, zoals gemeten door ratingbureaus zoals Standard & Poor's.
De Federal Reserve heeft veel tools in haar toolkit voor monetaire normalisatie. Naast het instellen van de fed funds rate, heeft het nu de mogelijkheid om de rentevoet te wijzigen die banken nodig hebben (rente op reserves - IOR) en overtollige reserves (rente op overtollige reserves - IOER).
Belangrijkste leerpunten
- Overtollige reserves zijn middelen die een bank achterhoudt dan wat wettelijk vereist is.
- Vanaf 2008 betaalt de Federal Reserve de bank een rente op deze overtollige reserves.
- Het rentetarief op overtollige reserves wordt nu gebruikt in coördinatie met de Fed-fondsen om het bankgedrag aan te moedigen dat de doelstellingen van de Federal Reserve ondersteunt.
Wijziging regel 2008 verhoogt overtollige reserves
Vóór 1 oktober 2008 werd aan banken geen rente op reserves betaald. De Financial Services Regulatory Relief Act van 2006 machtigde de Federal Reserve om banken voor het eerst rente te betalen. De regel zou op 1 oktober 2011 in werking treden. De Grote Recessie heeft het besluit echter vooruitgeschoven met de Emergency Economic Stabilization Act van 2008. Plotseling hadden banken voor het eerst in de geschiedenis een stimulans om overtollige reserves aan te houden op de Federal Reserve.
Overtollige reserves bereikten een record van $ 2, 7 biljoen in augustus 2014 vanwege het kwantitatieve versoepelingsprogramma. Medio juni 2016 bedroegen de overtollige reserves $ 2, 3 biljoen. Opbrengsten uit kwantitatieve verruiming werden door de Federal Reserve aan banken uitgekeerd in de vorm van reserves, niet in contanten. De rente die op deze reserves wordt betaald, wordt echter contant uitbetaald en als rentebaten voor de ontvangende bank geregistreerd. De rente die banken aan de Federal Reserve uitkeren, is contant geld dat anders naar de US Treasury zou gaan.
Rente op overtollige reserves en het Fed Funds-tarief
Historisch gezien is de fed funds rate de snelheid waarmee banken geld aan elkaar lenen en wordt deze vaak gebruikt als benchmark voor leningen met variabele rente. Zowel de IOR als de IOER worden bepaald door de Federal Reserve, met name het Federal Open Market Committee (FOMC). Dientengevolge hadden banken een prikkel om overtollige reserves aan te houden, vooral wanneer de markttarieven onder het tarief voor gevoede fondsen liggen. Op deze manier diende het rentetarief op overtollige reserves als een proxy voor de fed fed rate.
Alleen de Federal Reserve heeft de macht om deze koers te wijzigen, die op 17 december 2015 steeg tot 0, 5%, na bijna een decennium van ondergrensrentetarieven. Sindsdien gebruikt de Fed de rente op overtollige reserves om een band te creëren tussen de Fed-fondsenrente en de IOER door het doelbewust hieronder in te stellen om hun streefpercentages op koers te houden. In december 2018 verhoogde de Fed bijvoorbeeld haar doestarief met 25 basispunten, maar IOER met slechts 20 basispunten. Deze kloof maakt overtollige reserves een ander beleidsinstrument van de Fed. Als de economie te snel opwarmt, kan de Fed zijn IOER verhogen om meer kapitaal aan te moedigen om bij de Fed te parkeren, waardoor de groei van het beschikbare kapitaal wordt vertraagd en de veerkracht in het banksysteem toeneemt. Tot nu toe is dit beleidsinstrument echter niet getest in een uitdagende economie.