Definitie van retentieverhouding
De retentieratio is het deel van de inkomsten dat in het bedrijf wordt achtergehouden als ingehouden winst. De retentieratio verwijst naar het percentage van het netto-inkomen dat wordt ingehouden om het bedrijf te laten groeien, in plaats van dat het als dividend wordt uitgekeerd. Het is het tegenovergestelde van de uitbetalingsratio, die het percentage winst meet dat aan aandeelhouders wordt uitgekeerd als dividend. De retentieverhouding wordt ook de terugploegverhouding genoemd.
01:50Dividendratio's: uitbetaling en retentie
De formules voor de retentieverhouding zijn
Retentieratio = Ingehouden EarningsNetinkomen \ begin {uitgelijnd} \ text {Retentieratio} = \ frac {\ text {Ingehouden winsten}} {\ text {Netto-inkomen}} \ einde {uitgelijnd} Retentieratio = Netto-inkomen Geretourneerde winst
of de alternatieve formule:
Retentieratio = Netto-inkomen - Dividend verdeeld Netto-inkomen \ begin {uitgelijnd} \ text {Retentieratio} = \ frac {\ text {Netto-inkomen} - \ text {Dividend verdeeld}} {\ text {Netto-inkomen}} \\ \ Einde {uitgelijnd} Retentieratio = Netto inkomen Netto inkomen - Dividend verdeeld
Hoe de retentieverhouding te berekenen
- Er zijn twee manieren om de retentieverhouding te berekenen. De eerste formule omvat het lokaliseren van ingehouden winsten in het eigen vermogen van de balans.
- Verkrijg het netto-inkomen van het bedrijf dat onderaan de winst-en-verliesrekening wordt vermeld.
- Deel de ingehouden winst van het bedrijf door het nettoresultaatcijfer.
- De alternatieve formule maakt geen gebruik van ingehouden winsten, maar trekt in plaats daarvan dividenden uit van het netto inkomen en deelt het resultaat door het netto inkomen.
Wat vertelt de retentieratio u?
Bedrijven die aan het einde van een fiscale periode winst maken, kunnen de fondsen voor een aantal doeleinden gebruiken. Het management van het bedrijf kan de winst aan de aandeelhouders betalen als dividend, ze kunnen het behouden om opnieuw te investeren in de onderneming voor groei, of ze kunnen een combinatie van beide doen. Het deel van de winst dat een bedrijf ervoor kiest te behouden of op te slaan voor later gebruik, wordt ingehouden winst genoemd.
Ingehouden winst (RE) is het bedrag van het netto inkomen dat overblijft voor het bedrijf nadat het dividenden heeft uitgekeerd aan zijn aandeelhouders. Een bedrijf genereert inkomsten die positief (winst) of negatief (verlies) kunnen zijn.
Ingehouden inkomsten zijn vergelijkbaar met een spaarrekening omdat het de cumulatieve verzameling van winst is die wordt behouden of niet wordt uitgekeerd aan aandeelhouders. Winst kan ook opnieuw worden geïnvesteerd in het bedrijf voor groeidoeleinden.
De retentieratio helpt beleggers om te bepalen hoeveel geld een bedrijf aanhoudt om te herinvesteren in de bedrijfsactiviteiten. Als een bedrijf al zijn ingehouden winsten uitbetaalt als dividenden of niet opnieuw in het bedrijf investeert, kan de winstgroei lijden. Ook heeft een bedrijf dat zijn ingehouden winst niet effectief gebruikt, een verhoogde kans om extra schulden aan te gaan of nieuwe aandelen uit te geven om de groei te financieren.
Als gevolg hiervan helpt de retentieratio beleggers om het herbeleggingspercentage van een bedrijf te bepalen. Bedrijven die te veel winst oppotten, gebruiken hun contanten echter mogelijk niet effectief en kunnen beter af zijn als het geld is geïnvesteerd in nieuwe apparatuur, technologie of uitbreidende productlijnen. Nieuwe bedrijven betalen doorgaans geen dividenden omdat ze nog steeds groeien en het kapitaal nodig hebben om groei te financieren. Gevestigde bedrijven betalen meestal echter een deel van hun ingehouden winst uit als dividend, terwijl ze ook een deel opnieuw in het bedrijf investeren.
De retentieratio is meestal hoger voor groeibedrijven die een snelle toename van inkomsten en winst ervaren. Een groeibedrijf geeft er de voorkeur aan om de winst weer in zijn bedrijf te stoppen als het gelooft dat het zijn aandeelhouders kan belonen door de inkomsten en winsten sneller te laten stijgen dan de aandeelhouders zouden kunnen bereiken door hun dividendontvangsten te beleggen.
Beleggers kunnen bereid zijn af te zien van dividenden als een bedrijf hoge groeivooruitzichten heeft, wat meestal het geval is bij bedrijven in sectoren zoals technologie en biotechnologie. Het retentiepercentage voor technologiebedrijven in een relatief vroege ontwikkelingsfase is over het algemeen 100%, omdat ze zelden dividenden uitkeren. Maar in volwassen sectoren zoals nutsbedrijven en telecommunicatie, waar beleggers een redelijk dividend verwachten, is de retentieratio doorgaans vrij laag vanwege de hoge dividenduitkering.
De retentieratio kan van jaar tot jaar veranderen, afhankelijk van de winstvolatiliteit van de onderneming en het dividendbeleid. Veel blue-chipbedrijven hebben een beleid om gestaag stijgende of op zijn minst stabiele dividenden te betalen. Bedrijven in defensieve sectoren zoals farmaceutische producten en consumentengoederen hebben waarschijnlijk stabielere uitbetalings- en retentieverhoudingen dan energie- en grondstoffenbedrijven, waarvan de inkomsten cyclischer zijn.
Voorbeeld uit de praktijk van de retentieverhouding
Hieronder is een kopie van de balans voor Facebook Inc. (FB) zoals gerapporteerd in de jaarlijkse 10-K van het bedrijf, die op 31 januari 2019 werd ingediend.
- In het deel van het eigen vermogen bedroeg de ingehouden winst van Facebook $ 41, 981 miljard voor de periode (groen gemarkeerd).
- Uit de resultatenrekening van het bedrijf, niet getoond, boekte Facebook een winst of nettowinst van $ 22, 112 miljard voor dezelfde periode.
- We berekenen de retentieratio van Facebook als volgt: $ 41, 981 miljard / $ 22, 112 miljard, wat gelijk is aan 1, 89 of 189%.
De reden dat de retentieratio zo hoog is, is dat Facebook winst heeft opgebouwd en geen dividend heeft uitgekeerd. Als gevolg hiervan had het bedrijf veel ingehouden winst om te investeren in de toekomst van het bedrijf. Een hoge retentieverhouding is heel gebruikelijk voor technologiebedrijven.
Het verschil tussen retentieratio en dividenduitkering
De dividenduitkeringsratio is de verhouding tussen het totale bedrag aan dividenden dat wordt uitgekeerd aan aandeelhouders ten opzichte van het nettoresultaat van de onderneming. Het is het percentage winst dat aan aandeelhouders wordt uitgekeerd in dividenden. Het bedrag dat niet aan aandeelhouders wordt betaald, wordt door de onderneming ingehouden om schulden af te lossen of om opnieuw te investeren in kernactiviteiten.
De dividenduitkeringsratio is het percentage winst of netto-inkomen dat wordt uitgekeerd aan aandeelhouders, terwijl de retentieratio het percentage is van de winst die al dan niet als dividend aan aandeelhouders wordt uitbetaald.
Beperkingen van het gebruik van de retentieverhouding
Een beperking van de retentieratio is dat bedrijven die een aanzienlijk bedrag aan ingehouden winsten hebben, waarschijnlijk een hoge retentieratio zullen hebben, maar dat betekent niet noodzakelijkerwijs dat de onderneming die fondsen terug in de onderneming investeert.
Ook berekent een retentieratio niet hoe de fondsen worden belegd of of enige investering in het bedrijf effectief is gedaan. Het is het beste om de retentieratio samen met andere financiële gegevens te gebruiken om te bepalen hoe goed een bedrijf zijn ingehouden winst inzet voor investeringen.
Zoals bij elke financiële maatstaf of ratio, is het ook belangrijk om de resultaten te vergelijken met bedrijven in dezelfde branche en de ratio over meerdere kwartalen te controleren om te bepalen of er een trend is.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.