Beveiliging met vast inkomen
Een vastrentend effect is een belegging die een rendement oplevert in de vorm van vaste periodieke rentebetalingen en het uiteindelijke rendement van de hoofdsom op de vervaldag. In tegenstelling tot effecten met een variabel inkomen, waarbij betalingen veranderen op basis van een onderliggende maatstaf, zoals de korte rente, zijn de betalingen van een vastrentend effect vooraf bekend.
01:17Beveiliging met vast inkomen
Vastrentende effecten verklaard
Vastrentende effecten zijn schuldinstrumenten die een vast bedrag aan rente - in de vorm van couponbetalingen - aan beleggers betalen. De rentebetalingen worden doorgaans halfjaarlijks gedaan, terwijl de geïnvesteerde hoofdsom op de vervaldag terugkeert naar de belegger. Obligaties zijn de meest voorkomende vorm van vastrentende effecten. Bedrijven werven kapitaal door vastrentende producten uit te geven aan beleggers.
Een obligatie is een beleggingsproduct dat wordt uitgegeven door bedrijven en overheden om fondsen te werven om projecten en activiteiten van fondsen te financieren. Obligaties bestaan meestal uit bedrijfsobligaties en staatsobligaties en kunnen verschillende looptijden en nominale bedragen hebben. De nominale waarde is het bedrag dat de belegger ontvangt wanneer de obligatie afloopt. Bedrijfs- en staatsobligaties worden verhandeld op belangrijke beurzen en worden meestal vermeld met een nominale waarde van $ 1.000, ook bekend als de nominale waarde.
Belangrijkste leerpunten
- Vastrentende effecten zijn beleggingen die een rendement opleveren in de vorm van vaste periodieke rentebetalingen en het uiteindelijke rendement van de hoofdsom op de vervaldag.
- Niet alle obligaties worden op dezelfde manier gecreëerd, wat betekent dat ze verschillende ratings hebben toegewezen op basis van de financiële levensvatbaarheid van de emittent.
- De US Treasury garandeert vastrentende effecten van de overheid.
Credit Rating Vastrentende effecten
Niet alle obligaties worden op dezelfde manier gecreëerd, wat betekent dat ze verschillende ratings hebben toegewezen op basis van de financiële levensvatbaarheid van de emittent. Creditratings maken deel uit van een beoordelingssysteem dat wordt uitgevoerd door ratingbureaus. Deze agentschappen meten de kredietwaardigheid van bedrijfs- en staatsobligaties en het vermogen van de entiteiten om deze leningen terug te betalen. Kredietbeoordelingen zijn nuttig voor beleggers, omdat ze wijzen op de risico's van beleggen.
Obligaties kunnen van beleggingskwaliteit zijn op obligaties van niet-beleggingskwaliteit. Obligaties van beleggingskwaliteit worden uitgegeven door stabiele bedrijven met een laag risico op wanbetaling en hebben daarom lagere rentetarieven dan obligaties van niet-beleggingskwaliteit. Niet-investment grade obligaties, ook wel junk bonds of high-yield obligaties genoemd, hebben een zeer lage kredietwaardigheid vanwege de grote kans dat de bedrijfsemittent in gebreke blijft met zijn rentebetalingen.
Als gevolg hiervan hebben beleggers doorgaans een hogere rentevoet van junk bonds nodig om hen te compenseren voor het nemen van het hogere risico van deze schuldbewijzen.
Soorten vastrentende effecten
Hoewel er veel soorten vastrentende effecten zijn, hebben we hieronder enkele van de meest populaire naast bedrijfsobligaties geschetst.
Treasury notes (T-notes) worden uitgegeven door de US Treasury en zijn middellanglopende obligaties met een looptijd van twee, drie, vijf of 10 jaar. T-Notes hebben meestal een nominale waarde van $ 1.000 en betalen halfjaarlijkse rentebetalingen tegen vaste couponrente of rentetarieven. De rentebetaling en aflossing van de hoofdsom van alle Treasurys worden ondersteund door het volledige vertrouwen en krediet van de Amerikaanse overheid, die deze obligaties uitgeeft om haar schulden te financieren.
Een ander type vastrentende effecten van de US Treasury is de Treasury-obligatie (T-obligatie) die over 30 jaar vervalt. Treasury-obligaties hebben doorgaans een nominale waarde van $ 10.000 en worden op een veiling verkocht op TreasuryDirect.
Kortlopende vastrentende effecten omvatten schatkistpapier. De T-factuur vervalt binnen een jaar na uitgifte en betaalt geen rente. In plaats daarvan kunnen beleggers het effect kopen tegen een lagere prijs dan de nominale waarde of een korting. Wanneer de rekening vervalt, wordt beleggers het nominale bedrag betaald. De rente of het rendement op de investering is het verschil tussen de aankoopprijs en de nominale waarde van de factuur.
Een gemeentelijke obligatie is een staatsobligatie uitgegeven door staten, steden en provincies om kapitaalprojecten te financieren, zoals het bouwen van wegen, scholen en ziekenhuizen. De rente verdiend met deze obligaties is belastingvrij van federale inkomstenbelasting. De rente op een muni-obligatie kan ook worden vrijgesteld van nationale en lokale belastingen als de belegger woont in de staat waar de obligatie is uitgegeven. De muni-obligatie heeft verschillende vervaldata waarin een deel van de hoofdsom op een afzonderlijke datum vervalt totdat de gehele hoofdsom wordt terugbetaald. Munis worden meestal verkocht met een nominale waarde van $ 5.000.
Een bank geeft een depositocertificaat (CD) uit. In ruil voor het storten van geld bij de bank voor een vooraf bepaalde periode, betaalt de bank rente aan de rekeninghouder. CD's hebben een looptijd van minder dan vijf jaar en betalen doorgaans lagere tarieven dan obligaties, maar hogere tarieven dan traditionele spaarrekeningen. Een CD heeft een Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) verzekering tot $ 250.000 per rekeninghouder.
Bedrijven geven preferente aandelen uit die beleggers een vast dividend bieden, vastgesteld als een dollarbedrag of percentage van de aandelenwaarde volgens een vooraf bepaald schema. Rentetarieven en inflatie beïnvloeden de prijs van preferente aandelen en deze aandelen hebben een hogere opbrengst dan de meeste obligaties vanwege hun langere looptijd.
Voordelen van vastrentende effecten
Vastrentende effecten bieden beleggers gedurende de gehele looptijd van de obligatie stabiele rente-inkomsten. Vastrentende effecten kunnen ook het totale risico in een beleggingsportefeuille verminderen en beschermen tegen volatiliteit of wilde schommelingen op de markt. Aandelen zijn traditioneel volatieler dan obligaties, wat betekent dat hun koersbewegingen kunnen leiden tot grotere vermogenswinsten maar ook grotere verliezen. Als gevolg hiervan wijzen veel beleggers een deel van hun portefeuilles toe aan obligaties om het risico van volatiliteit door aandelen te verminderen.
Het is belangrijk op te merken dat de prijzen van obligaties en vastrentende effecten ook kunnen stijgen en dalen. Hoewel de rentebetalingen van vastrentende effecten stabiel zijn, is het niet gegarandeerd dat hun prijzen stabiel zullen blijven gedurende de looptijd van de obligaties.
Als beleggers bijvoorbeeld hun effecten vóór de vervaldag verkopen, kunnen er winsten of verliezen zijn als gevolg van het verschil tussen de aankoopprijs en de verkoopprijs. Beleggers ontvangen de nominale waarde van de obligatie als deze tot het einde van de looptijd wordt aangehouden, maar als deze vooraf wordt verkocht, zal de verkoopprijs waarschijnlijk afwijken van de nominale waarde.
Vastrentende effecten bieden doorgaans echter meer stabiliteit van de hoofdsom dan andere beleggingen. Bedrijfsobligaties worden vaker terugbetaald dan andere bedrijfsinvesteringen als een bedrijf failliet gaat. Als een bedrijf bijvoorbeeld failliet gaat en zijn activa moet liquideren, worden obligatiehouders terugbetaald vóór gewone aandeelhouders.
De US Treasury staat garant voor vastrentende effecten van de overheid en wordt beschouwd als veilige havens in tijden van economische onzekerheid. Anderzijds worden bedrijfsobligaties ondersteund door de financiële levensvatbaarheid van het bedrijf. Kortom, bedrijfsobligaties hebben een hoger risico op wanbetaling dan staatsobligaties. Het verzuim is dat een schuldemittent zijn rentebetalingen en hoofdbetalingen aan beleggers of obligatiehouders niet nakomt.
Vastrentende effecten kunnen eenvoudig worden verhandeld via een makelaar en zijn ook beschikbaar in beleggingsfondsen en beursgenoteerde fondsen. Beleggingsfondsen en ETF's bevatten een combinatie van veel effecten in hun fondsen, zodat beleggers veel soorten obligaties of aandelen kunnen inkopen.
Pros
Vastrentende effecten bieden beleggers gedurende de gehele looptijd van de obligatie stabiele rente-inkomsten
Vastrentende effecten worden gewaardeerd door ratingbureaus, zodat beleggers obligaties kunnen kiezen van financieel stabiele emittenten
Hoewel aandelenkoersen in de loop van de tijd sterk kunnen fluctueren, hebben vastrentende effecten meestal minder koersvolatiliteit
Vastrentende effecten zoals US Treasuries worden gegarandeerd door de overheid en bieden beleggers een veilig rendement
Cons
Vastrentende effecten hebben kredietrisico, wat betekent dat de emittent in gebreke blijft de rentebetalingen te doen of de hoofdsom terug te betalen
Vastrentende effecten betalen doorgaans een lager rendement dan andere beleggingen zoals aandelen
Inflatierisico kan een probleem zijn als de prijzen sneller stijgen dan de rente op het vastrentende effect
Als de rentetarieven sneller stijgen dan de rente op een vastrentend effect, verliezen beleggers verlies door het effect op de effecten met een lager rendement aan te houden
Risico's van vastrentende waarden
Hoewel vastrentende effecten veel voordelen bieden en vaak als veilige en stabiele beleggingen worden beschouwd, zijn er enkele risico's aan verbonden. Beleggers moeten de voor- en nadelen bepalen voordat ze in vastrentende waarden beleggen.
Beleggen in vastrentende waarden leidt meestal tot lage rendementen en langzame kapitaalgroei of prijsstijgingen. Het belegde hoofdbedrag kan langdurig worden verbonden, met name in het geval van langlopende obligaties met een looptijd langer dan 10 jaar. Als gevolg hiervan hebben beleggers geen toegang tot contanten en kunnen ze verlies lijden als ze het geld en contant geld in hun obligaties vroeg nodig hebben. Omdat vastrentende producten vaak een lager rendement kunnen opleveren dan aandelen, bestaat de kans op gederfde inkomsten.
Vastrentende effecten hebben renterisico, wat betekent dat de rente die door het effect wordt betaald lager kan zijn dan de rentetarieven op de totale markt. Een belegger die bijvoorbeeld een obligatie heeft gekocht die 2% per jaar betaalt, kan verliezen als de rente in de loop van de jaren tot 4% stijgt. Vastrentende effecten bieden een vaste rentebetaling, ongeacht waar de rentetarieven bewegen tijdens de looptijd van de obligatie. Als de rente stijgt, kunnen bestaande obligatiehouders de hogere rentevoeten verliezen.
Obligaties uitgegeven door een risicovolle onderneming kunnen niet worden terugbetaald, met verlies van hoofdsom en rente tot gevolg. Aan alle obligaties is kredietrisico of wanbetalingsrisico verbonden, aangezien de effecten gebonden zijn aan de financiële levensvatbaarheid van de emittent. Als het bedrijf of de overheid financieel worstelt, lopen beleggers het risico van wanbetaling. Beleggen in internationale obligaties kan het risico op wanbetaling vergroten als het land economisch of politiek instabiel is.
Inflatie tast het rendement op vastrentende obligaties aan. Inflatie is een algemene maatstaf voor stijgende prijzen in de economie. Omdat het rentetarief dat op de meeste obligaties wordt betaald, gedurende de looptijd van de obligatie vaststaat, kan het inflatierisico een probleem zijn als de prijzen sneller stijgen dan de rente op de obligatie. Als een obligatie 2% betaalt en de inflatie met 4% stijgt, verliest de obligatiehouder geld wanneer hij rekening houdt met de prijsstijgingen van goederen in de economie. Idealiter willen beleggers vastrentende zekerheid die een voldoende hoge rente betaalt om het rendement te verslaan.
Voorbeelden uit de praktijk van vastrentende waarden
Zoals eerder vermeld, zijn schatkistobligaties langlopende obligaties met een looptijd van 30 jaar. T-obligaties bieden halfjaarlijkse rentebetalingen en hebben meestal een nominale waarde van $ 1.000. De 30-jarige staatsobligatie die op 15 maart 2019 werd uitgegeven, betaalde een rente van 3, 00%. Met andere woorden, beleggers zouden elk jaar 3, 00% of $ 30 op hun investering van $ 1.000 ontvangen. De hoofdsom van $ 1.000 zou over 30 jaar worden terugbetaald.
Aan de andere kant betaalde de 10-jarige schatkistnota die op 15 maart 2019 werd uitgegeven een tarief van 2, 625%. De obligatie betaalt ook halfjaarlijkse rentebetalingen tegen vaste couponrente en heeft meestal een nominale waarde van $ 1.000. Elke obligatie zou tot de vervaldatum $ 26, 25 per jaar betalen.
We kunnen zien dat de kortetermijnobligatie een lagere rente betaalt dan de langetermijnobligatie, omdat beleggers een hogere rente eisen als hun geld langer wordt vastgehouden aan langerlopende vastrentende waarden.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.