Rebalancing
Herbalancering is het proces van het opnieuw afstemmen van de wegingen van een activaportefeuille. Herbalancering omvat het periodiek kopen of verkopen van activa in een portefeuille om een oorspronkelijk of gewenst niveau van activaspreiding of risico te behouden.
Stel bijvoorbeeld dat een oorspronkelijke doeltoewijzing van activa 50% aandelen en 50% obligaties was. Als de aandelen tijdens de periode goed hadden gepresteerd, had dit de aandelenweging van de portefeuille tot 70% kunnen verhogen. De belegger kan vervolgens besluiten om sommige aandelen te verkopen en obligaties te kopen om de portefeuille terug te brengen naar de oorspronkelijke beoogde toewijzing van 50/50.
Hoe werkt het opnieuw in evenwicht brengen?
In de eerste plaats beschermt portefeuilleherverdeling de belegger tegen overmatige blootstelling aan ongewenste risico's. Ten tweede zorgt herbalancering ervoor dat de portefeuilleposities binnen het expertisegebied van de beheerder blijven. Vaak worden deze stappen genomen om ervoor te zorgen dat de hoeveelheid risico op het gewenste niveau van de belegger ligt. Aangezien aandelenprestaties dramatischer kunnen variëren dan obligaties, zal het percentage van de aan aandelen gekoppelde activa veranderen met de marktomstandigheden. Samen met de prestatievariabele kunnen beleggers het algemene risico binnen hun portefeuilles aanpassen om aan veranderende financiële behoeften te voldoen.
"Rebalancing", als een term, heeft connotaties met betrekking tot een gelijkmatige verdeling van activa; een 50/50 aandelen- en obligatiesplitsing is echter niet vereist. In plaats daarvan houdt het opnieuw in evenwicht brengen van een portefeuille in dat activa opnieuw worden toegewezen aan een gedefinieerde samenstelling. Dit is van toepassing ongeacht of de doeltoewijzing 50/50, 70/30 of 40/60 is.
Hoewel er geen vereist schema is voor het opnieuw in evenwicht brengen van een portefeuille, zijn de meeste aanbevelingen om toewijzingen ten minste eenmaal per jaar te onderzoeken. Het is mogelijk om te gaan zonder een portefeuille opnieuw in evenwicht te brengen, hoewel dit over het algemeen niet verstandig zou zijn. Herbalancering biedt beleggers de mogelijkheid om hoog te verkopen en laag te kopen, waarbij ze profiteren van de best presterende beleggingen en ze herinvesteren in gebieden die nog geen dergelijke opmerkelijke groei hebben doorgemaakt.
Het opnieuw in evenwicht brengen van de kalender is de meest rudimentaire benadering van het opnieuw in evenwicht brengen. Deze strategie omvat eenvoudigweg het analyseren van de beleggingen in de portefeuille op vooraf bepaalde tijdsintervallen en het aanpassen aan de oorspronkelijke toewijzing op een gewenste frequentie. Maandelijkse en driemaandelijkse evaluaties hebben meestal de voorkeur omdat wekelijkse herbalancering te duur zou zijn, terwijl een jaarlijkse aanpak te veel drift in de tussentijdse portefeuille mogelijk maakt. De ideale frequentie van herbalancering moet worden bepaald op basis van tijdsdruk, transactiekosten en toegestane drift. Een groot voordeel van het opnieuw in evenwicht brengen van de kalender ten opzichte van meer responsieve methoden is dat het aanzienlijk minder tijdrovend en kostbaar is voor de belegger, omdat het minder transacties en op vooraf bepaalde data met zich meebrengt. Het nadeel is echter dat het niet mogelijk is om op andere data opnieuw in evenwicht te komen, zelfs als de markt aanzienlijk beweegt.
Een meer responsieve benadering van het opnieuw in evenwicht brengen richt zich op de toelaatbare percentagesamenstelling van een actief in een portefeuille - dit staat bekend als een constant-mixstrategie met banden of corridors. Elke activaklasse of individuele beveiliging krijgt een streefgewicht en een bijbehorend tolerantiebereik. Een allocatiestrategie kan bijvoorbeeld de vereiste omvatten om 30% te houden in aandelen van opkomende markten, 30% in binnenlandse blue chips en 40% in staatsobligaties met een corridor van +/- 5% voor elke activaklasse. Kortom, opkomende markten en binnenlandse blue chip-bedrijven kunnen beide schommelen tussen 25% en 35%, terwijl 35% tot 45% van de portefeuille moet worden toegewezen aan staatsobligaties. Wanneer het gewicht van een bedrijf buiten de toegestane band komt, wordt de gehele portefeuille opnieuw in evenwicht gebracht om de oorspronkelijke doelsamenstelling weer te geven.
De meest intensieve strategie voor het opnieuw in evenwicht brengen van het evenwicht die gewoonlijk wordt gebruikt, is een portefeuille met constante verhoudingen (CPPI). Dit is een soort portefeuilleverzekering waarbij de belegger de waarde van de dollar in zijn portefeuille bepaalt en vervolgens de allocatie van activa rond die beslissing structureert. De activaklassen in CPPI zijn gestileerd als een riskant activum (meestal aandelen of beleggingsfondsen) en een conservatief activum van contanten, equivalenten of staatsobligaties. Het percentage dat aan elk wordt toegewezen, is afhankelijk van een "buffer" -waarde, gedefinieerd als de huidige portfoliowaarde minus enige bodemwaarde en een vermenigvuldigingscoëfficiënt. Hoe groter het vermenigvuldigingsnummer, des te agressiever de strategie voor het opnieuw in evenwicht brengen. De uitkomst van de CPPI-strategie is enigszins vergelijkbaar met die van het kopen van een synthetische call-optie die geen daadwerkelijke optiecontracten gebruikt. CPPI wordt soms een convexe strategie genoemd, in tegenstelling tot een "concave strategie" zoals constant-mix.
Belangrijkste leerpunten
- Herbalancering is het aanpassen van de gewichten van de portefeuille-activa om doeltoewijzingen of risiconiveaus in de loop van de tijd te herstellen.
- Er zijn verschillende strategieën voor het opnieuw in evenwicht brengen, bijvoorbeeld op basis van kalender, corridor of portefeuille.
- Kalenderherbalancering is het minst kostbaar, maar reageert niet op marktschommelingen, terwijl een constante mixstrategie wel responsief is maar duurder om te gebruiken.
Herverdeling van pensioenrekeningen
Een van de meest voorkomende gebieden waarop beleggers op zoek zijn naar evenwicht, zijn de toewijzingen in hun pensioenrekeningen. De prestaties van activa hebben invloed op de totale waarde en veel beleggers beleggen liever agressiever op jongere leeftijd en conservatiever naarmate ze de pensioengerechtigde leeftijd naderen. Vaak is de portefeuille het meest conservatief wanneer de belegger zich voorbereidt op het aantrekken van de middelen om pensioeninkomsten te leveren.
Opnieuw in evenwicht brengen voor diversiteit
Afhankelijk van de marktprestaties kunnen beleggers een groot aantal vlottende activa in één gebied vinden. Als de waarde van voorraad X bijvoorbeeld met 25% stijgt, terwijl voorraad Y slechts 5% is gestegen, is een groot deel van de waarde in de portefeuille gekoppeld aan voorraad X. Mocht voorraad X een plotselinge neergang ervaren, dan zal de portefeuille grotere verliezen lijden door vereniging. Door het opnieuw in evenwicht brengen kan de belegger een deel van de fondsen die momenteel in voorraad X worden gehouden, omleiden naar een andere investering, of dat nu meer van voorraad Y is of een nieuwe voorraad volledig kopen. Door fondsen over meerdere aandelen te spreiden, wordt een teruggang in één gedeeltelijk gecompenseerd door de activiteiten van de andere, wat een niveau van portefeuillestabiliteit kan bieden.
Smart Beta Rebalancing
Smart beta rebalancing is een vorm van periodieke rebalancing, vergelijkbaar met de reguliere rebalancing die indexen ondergaan om zich aan te passen aan veranderingen in aandelenwaarde en marktkapitalisatie. Slimme bètastrategieën hanteren een op regels gebaseerde benadering om de marktinefficiënties te vermijden die sluipen in indexbelegging vanwege de afhankelijkheid van marktkapitalisatie. Slimme bètabalancering gebruikt aanvullende criteria, zoals waarde zoals gedefinieerd door prestatiemaatstaven zoals boekwaarde of rendement op kapitaal, om de participaties over een selectie van aandelen te verdelen. Deze op regels gebaseerde methode van portefeuillecreatie voegt een laag van systematische analyse toe aan de investering die eenvoudig indexbeleggen ontbreekt.
Hoewel slimme bètabalancering actiever is dan alleen indexbeleggen gebruiken om de totale markt na te bootsen, is het minder actief dan aandelenselectie. Een van de belangrijkste kenmerken van slimme bètabalancering is dat emoties uit het proces worden verwijderd. Afhankelijk van de manier waarop de regels zijn opgesteld, kan een belegger de blootstelling aan zijn beste presteerders verkleinen en de blootstelling aan minder uitstekende artiesten verbeteren. Dit druist in tegen het oude gezegde om uw winnaars te laten lopen, maar de periodieke herverdeling realiseert de winsten regelmatig in plaats van te proberen het marktsentiment te timen voor maximale winst. Smart beta kan ook worden gebruikt om de verschillende activaklassen opnieuw in evenwicht te brengen als de juiste parameters zijn ingesteld. In dit geval worden de risicogewogen rendementen vaak gebruikt om verschillende soorten beleggingen te vergelijken en de blootstelling dienovereenkomstig aan te passen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.