Drijvende Lien
Een zwevend onderpand, ook bekend als een zwevende heffing, is een manier voor een bedrijf om een lening te verkrijgen met behulp van een veiligheidsbelang in een algemeen geheel van activa, waarin de afzonderlijke activa niet specifiek als onderpand worden geïdentificeerd.
Doorgaans zou een lening worden gewaarborgd door vaste activa zoals onroerend goed of apparatuur, maar met een zwevend pandrecht zijn de onderliggende activa meestal vlottende activa of kortlopende activa die in waarde kunnen veranderen.
Hoe een Floating Lien werkt
Drijvende pandrechten zijn een effectieve manier voor winkeliers en andere productgebaseerde bedrijven om hun voorraad of debiteuren als onderpand te gebruiken. De werkelijke items kunnen voortdurend veranderen, maar het zwevende onderpand verzekert de schuldeiser dat zijn lening is beveiligd tegen nieuwe items. De lener heeft het recht om zijn activa in de normale bedrijfsuitoefening te verkopen, over te dragen of te vervreemden.
Zwevende pandrechten geven ondernemers dus toegang tot kapitaal beveiligd met dynamische of circulerende activa. De activa ter dekking van de vlottende last zijn vlottende activa op korte termijn, die gewoonlijk binnen een jaar door een onderneming worden verbruikt. De zwevende kosten worden beveiligd door de huidige activa, terwijl het bedrijf deze activa kan gebruiken om zijn bedrijfsactiviteiten uit te voeren.
Als het bedrijf in gebreke blijft of de lening niet op een andere manier terugbetaalt, "kristalliseert" de vaste last in een vaste last en wordt de kredietgever de eerste crediteur die kan putten uit het onderliggende actief.
Belangrijkste leerpunten
- Een zwevend onderpand (floating charge) is een methode die bedrijven gebruiken om financiering te verkrijgen, onderpand door kortlopende vlottende activa in plaats van bepaalde vaste activa.
- In de detailhandel kunnen zwevende pandrechten worden gedekt door voorraden of debiteuren.
- Drijvende pandrechten kunnen via een kristallisatieproces in vaste ladingen worden omgezet. Dit gebeurt meestal alleen als een bank in gebreke blijft of failliet gaat.
Kristallisatie van drijvende naar vaste kosten
Kristallisatie is het proces waarbij een zwevend pand of lading wordt omgezet in een vaste lading. Als een bedrijf de lening niet terugbetaalt of in liquidatie gaat, wordt de vlottende lading gekristalliseerd of bevroren in een vaste lading. Met een vaste vergoeding worden de activa door de kredietgever gefixeerd, zodat het bedrijf de activa niet kan gebruiken of verkopen.
Kristallisatie kan ook plaatsvinden als een bedrijf haar activiteiten beëindigt of als de lener en geldgever naar de rechtbank stappen en de rechtbank een ontvanger aanwijst. Eenmaal uitgekristalliseerd, kan de nu vastgestelde rente niet worden verkocht en kan de kredietgever deze in bezit nemen.
Doorgaans houden vaste kosten verband met schulden die zijn gedekt door materiële activa, zoals gebouwen of apparatuur. Als een bedrijf bijvoorbeeld een hypotheek op een gebouw sluit, is de hypotheek een vast bedrag en kan het bedrijf de onderliggende waarde (het gebouw) niet verkopen, overdragen of vervreemden totdat het de lening terugbetaalt of voldoet aan andere voorwaarden die worden beschreven in de hypotheek contract.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.