De grootste valutatransacties ooit gemaakt

De valutamarkt (forex) is de grootste markt ter wereld: valuta verandert van hand wanneer goederen en diensten tussen landen worden verhandeld. De enorme omvang van de transacties die over de hele wereld plaatsvinden, biedt arbitragemogelijkheden voor speculanten, omdat de valutawaarden per minuut fluctueren.

Meestal maken deze speculanten veel transacties voor kleine winsten, maar soms wordt een grote positie ingenomen voor een enorme winst of, als er iets misgaat, een enorm verlies. In dit artikel zullen we enkele van de grootste valutatransacties ooit bekijken. (Zie "Forex-zelfstudie: de forexmarkt" voor meer informatie)

Hoe de transacties worden gemaakt

Ten eerste is het essentieel om te begrijpen hoe geld wordt verdiend in de forexmarkt. Hoewel sommige technieken bekend zijn bij aandelenbeleggers, is valutahandel een domein van beleggen op zichzelf. Een valutahandelaar kan een van de vier inzetten op de toekomstige waarde van een valuta doen:

• Shorten van een valuta betekent dat de handelaar gelooft dat de valuta zal dalen ten opzichte van een andere valuta.
• Long gaan betekent dat de handelaar denkt dat de valuta in waarde zal toenemen in vergelijking met een andere valuta.
• De andere twee weddenschappen, die te maken hebben met de hoeveelheid verandering in beide richtingen - of de handelaar denkt dat een valuta veel of helemaal niet veel zal bewegen - staan ​​bekend onder de provocerende namen van wurgen en straddle.

Als je eenmaal hebt besloten welke weddenschap je wilt plaatsen, zijn er veel manieren om de positie in te nemen. Als u bijvoorbeeld de Canadese dollar (CAD) wilt shorten, is de eenvoudigste manier om een ​​lening in Canadese dollars aan te gaan die u met korting kunt terugbetalen als de valuta devalueert (ervan uitgaande dat u gelijk hebt) . Dit is veel te klein en traag voor echte forex handelaren, dus gebruiken ze putten, oproepen, andere opties en forwards om hun posities op te bouwen en te benutten. Het is vooral de hefboomwerking die sommige transacties miljoenen, en zelfs miljarden dollars waard maakt.

Andy Krieger versus de Kiwi

In 1987 keek Andy Krieger, een 32-jarige valutahandelaar bij Bankers Trust, nauwlettend naar de valuta's die na de Black Monday-crash tegen de dollar opliepen. Terwijl investeerders en bedrijven uit de Amerikaanse dollar snelden en naar andere valuta gingen die minder schade hadden geleden bij de marktcrash, waren er waarschijnlijk valuta die fundamenteel overgewaardeerd zouden worden, wat een goede gelegenheid voor arbitrage zou creëren. De valuta waarop Krieger zich richtte, was de Nieuw-Zeelandse dollar, ook bekend als de kiwi.

Met behulp van de relatief nieuwe technieken die door opties worden geboden, nam Krieger een shortpositie in tegen de kiwi die honderden miljoenen dollars waard was. In feite zouden zijn verkooporders de volledige geldhoeveelheid van Nieuw-Zeeland overschrijden. De verkoopdruk in combinatie met het gebrek aan circulatie zorgde ervoor dat de kiwi sterk daalde. Het jooide tussen een verlies van 3 en 5% terwijl Krieger miljoenen verdiende voor zijn werkgevers.

Een deel van de legende vertelt een bezorgde Nieuw-Zeelandse regeringsfunctionaris die de bazen van Krieger oproept en Bankers Trust bedreigt om te proberen Krieger uit de kiwi te krijgen. Krieger verliet later Bankers Trust om voor George Soros te gaan werken.

Stanley Druckenmiller Bets on the Mark (Twice)

Stanley Druckenmiller verdiende miljoenen door twee lange weddenschappen te maken in dezelfde valuta terwijl hij werkte als handelaar voor het Quantum Fund van George Soros.

De eerste weddenschap van Druckenmiller kwam toen de Berlijnse muur viel. De waargenomen moeilijkheden van hereniging tussen Oost- en West-Duitsland hadden de Duitse mark tot een niveau gebracht dat Druckenmiller extreem vond. Hij zette aanvankelijk een inzet van miljoenen dollars op een toekomstige rally, totdat Soros hem vertelde zijn aankoop te verhogen tot twee miljard Duitse mark. De dingen verliepen volgens plan en de longpositie werd miljoenen dollars waard, waardoor het rendement van het Quantum-fonds met meer dan 60% werd verhoogd.

Een paar jaar later, terwijl Soros druk bezig was om de Bank of England te breken, ging Druckenmiller lang in de roos in de veronderstelling dat de uitval van de weddenschap van zijn baas het Britse pond zou laten vallen tegen de streep. Druckenmiller had er vertrouwen in dat hij en Soros gelijk hadden en toonde dit door Britse aandelen te kopen. Hij geloofde dat Groot-Brittannië de leenrente zou moeten verlagen, waardoor het bedrijfsleven zou worden gestimuleerd, en dat het goedkopere pond eigenlijk meer export zou betekenen in vergelijking met Europese rivalen.

In navolging van dezelfde gedachte kocht Druckenmiller Duitse obligaties in de verwachting dat beleggers naar obligaties zouden overgaan omdat Duitse aandelen minder groei vertoonden dan de Britten. Het was een zeer complete transactie die aanzienlijk bijdroeg aan de winst van de belangrijkste weddenschap van Soros tegen het pond.

George Soros versus het Britse pond

Het Britse pond overschaduwde de Duitse mark voorafgaand aan de jaren negentig, hoewel de twee landen economisch zeer verschillend waren. Duitsland was het sterkste land, ondanks aanhoudende moeilijkheden bij de hereniging, maar het VK wilde de waarde van het pond boven de 2, 7 mark houden. Pogingen om zich aan deze norm te houden, hebben Groot-Brittannië met hoge rentetarieven en een even hoge inflatie achtergelaten, maar het eiste een vaste koers van 2, 7 mark per pond als voorwaarde voor toetreding tot het European Exchange Rate Mechanism (ERM).

Veel speculanten, waaronder George Soros, vroegen zich af hoe lang vaste wisselkoersen de marktkrachten konden bestrijden, en ze begonnen shortposities in te nemen tegen het pond. Soros leende zwaar om meer te wedden op een daling van het pond. Het VK verhoogde zijn rentetarieven tot dubbele cijfers om te proberen investeerders aan te trekken. De regering hoopte de verkoopdruk te verminderen door meer koopdruk te creëren.

Het uitbetalen van rente kost echter geld, en de Britse regering besefte dat het miljarden zou verliezen als ze proberen het pond kunstmatig te stutten. Het trok zich terug uit de ERM en de waarde van het pond kelderde tegen het merk. Soros verdiende minstens $ 1 miljard aan deze ene transactie. Van de kant van de Britse overheid hielp de devaluatie van het pond juist, omdat het de overtollige rente en inflatie uit de economie dwong, waardoor het een ideale omgeving voor bedrijven was.

Een ondankbare baan

Elke discussie over de hoogste valutatransacties draait bijna altijd om George Soros, omdat veel van deze handelaren een band met hem en zijn Quantum Fund hebben. Nadat hij zich had teruggetrokken uit het actieve beheer van zijn fondsen om zich te concentreren op filantropie, maakte Soros opmerkingen die werden gezien als spijt dat hij zijn fortuin aanviel met valuta's. Het was een vreemde verandering voor Soros die, zoals veel handelaren, geld verdiende door prijsinefficiënties van de markt te verwijderen.

Het VK verloor geld vanwege Soros en hij dwong het land om de bittere pil van terugtrekking uit het ERM te slikken, maar veel mensen zien deze nadelen voor de handel ook als noodzakelijke stappen die het VK helpen sterker te worden. Als er geen daling van het pond was geweest, zouden de economische problemen van het VK kunnen zijn voortgeslepen terwijl politici bleven proberen het ERM aan te passen.

Het komt neer op

Een land kan evenveel profiteren van een zwakke valuta als van een sterke. Met een zwakke valuta worden de binnenlandse producten en activa goedkoper voor internationale kopers en neemt de export toe. Op dezelfde manier stijgt de binnenlandse verkoop naarmate buitenlandse producten in prijs stijgen vanwege de hogere importkosten.

Er waren zeer waarschijnlijk veel mensen in het VK en Nieuw-Zeeland die blij waren toen speculanten de overgewaardeerde valuta's naar beneden haalden. Natuurlijk waren er ook importeurs en anderen die begrijpelijkerwijs overstuur waren. Een valutaspeculator verdient geld door een land te dwingen de realiteit onder ogen te zien die het liever niet onder ogen ziet. Hoewel het een vuile klus is, moet iemand het doen.