Hoe worden futures en opties belast?

Terwijl de wereld van de handel in futures en opties opwindende mogelijkheden biedt om substantiële winst te maken, moet de potentiële futures- of optiehandelaar zich op zijn minst vertrouwd maken met de basisregels van de belastingregels rond deze derivaten. Dit artikel zal een korte inleiding zijn tot de complexe wereld van opties-belastingregels en de niet zo complexe richtlijnen voor futures. Belastingbehandelingen voor beide soorten instrumenten zijn echter ongelooflijk complex en de lezer wordt aangemoedigd om een ​​belastingdeskundige te raadplegen voordat hij aan zijn handelsreis begint.

Fiscale behandeling van futures

Futures-handelaren profiteren van een gunstiger fiscale behandeling dan aandelenhandelaren op grond van artikel 1256 van de Internal Revenue Code (IRC). 1256 stelt dat elk futurescontract dat wordt verhandeld op een Amerikaanse beurs, een valutacontract, optie voor dealeraandelen, futurescontract voor dealereffecten of indexfuturescontract wordt belast op lange termijn vermogenswinstpercentages van 60 procent en korte termijn vermogenswinstpercentages van 40 procent - ongeacht hoe lang de handel werd geopend. Omdat het maximale vermogenswinstpercentage op lange termijn 15 procent is en het maximale vermogenswinstpercentage op korte termijn 35 procent, is het maximale totale belastingtarief 23 procent.

Sectie 1256-contracten worden ook aan het einde van elk jaar op de markt gebracht; handelaren kunnen alle gerealiseerde en niet-gerealiseerde winsten en verliezen melden en zijn vrijgesteld van wash-sale regels.

In februari van dit jaar heeft Bob bijvoorbeeld een contract gekocht ter waarde van $ 20.000. Als op 31 december (laatste dag van het belastingjaar) de reële marktwaarde van dit contract $ 26.000 is, zal Bob een meerwaarde van $ 6000 op zijn belastingaangifte 2015 herkennen. Deze $ 6000 wordt belast op het 60/40 tarief.

Als Bob zijn contract in 2016 voor $ 24.000 verkoopt, zal hij een verlies van $ 2000 op zijn belastingaangifte van 2016 herkennen, dat ook zal worden belast op basis van 60/40.

Indien een futures-handelaar verliezen op grond van artikel 1256 wenst terug te voeren, mag hij dit tot drie jaar lang doen, op voorwaarde dat de terug te voeren verliezen niet meer bedragen dan de nettowinst van dat voorgaande jaar en een operationeel verlies vanaf dat jaar. Het verlies wordt eerst teruggebracht naar het eerste jaar, en alle resterende bedragen worden overgedragen naar de volgende twee jaar. Zoals gebruikelijk is de 60/40 regel van toepassing. Omgekeerd, als er na de overdracht nog niet-geabsorbeerde verliezen zijn, kunnen deze verliezen worden overgedragen.

Fiscale behandeling van opties

Fiscale behandeling van opties is enorm complexer dan futures. Zowel schrijvers als kopers van telefoontjes en putten kunnen geconfronteerd worden met kapitaalwinsten op zowel lange als korte termijn, en kunnen ook worden onderworpen aan wash-sale en straddle-regels.

Optietraders die hun opties kopen of verkopen tegen winsten of verliezen, kunnen op korte termijn worden belast als de transactie minder dan een jaar heeft geduurd, of op lange termijn als de transactie langer dan een jaar heeft geduurd. Als een eerder gekochte optie niet-uitgeoefend verloopt, zal de koper van de optie een kapitaalverlies op korte of lange termijn ondergaan, afhankelijk van de totale holdingperiode.

Schrijvers van opties zullen winsten op korte of lange termijn herkennen, afhankelijk van de omstandigheden wanneer zij hun posities sluiten. Als de optie die ze hebben geschreven wordt uitgeoefend, kunnen er verschillende dingen gebeuren:

• Als de geschreven optie een open oproep was, zouden de aandelen worden weggebeld en wordt de ontvangen premie op de verkoopprijs van de aandelen geplakt. Aangezien dit een naakte optie was, zou de transactie op korte termijn worden belast.
• Als de geschreven optie een gedekte call was en als de stakingen uit of aan het geld waren, dan zou de call-premie worden toegevoegd aan de verkoopprijs van de aandelen en de transactie zou worden belast als een kapitaal op korte of lange termijn winst, afhankelijk van hoe lang de schrijver van de gedekte call de aandelen bezat voordat de optie werd uitgeoefend.
• Als de gedekte call is geschreven voor een staking in het geld, dan moet de schrijver afhankelijk van het feit of de call wel of niet een gekwalificeerde of niet-gekwalificeerde gedekte call was, op korte of lange termijn vermogenswinst claimen. Hier is een lijst met specifieke specificaties voor gedekte oproepen.
• Als de geschreven optie een put was en de optie wordt uitgeoefend, trekt de schrijver eenvoudig de ontvangen premie voor de put af van zijn gemiddelde aandelenkosten. Nogmaals, afhankelijk van hoe lang de transactie open wordt gehouden vanaf het moment van optieoefening / aandelen werden verworven tot wanneer de schrijver de aandelen terugverkoopt, zou de transactie op lange of korte termijn kunnen worden belast.

Voor zowel put- als call-writers, als een optie niet-uitgeoefend verloopt of wordt gekocht om te sluiten, wordt deze behandeld als een meerwaarde op korte termijn.

Omgekeerd, wanneer een koper een optie uitoefent, zijn de processen iets minder ingewikkeld, maar ze hebben nog steeds hun nuances. Wanneer een call wordt uitgeoefend, wordt de premie betaald voor de optie geplakt op de kostenbasis van de aandelen waarin de koper nu long is. De transactie wordt belast op korte of lange termijn, afhankelijk van hoe lang de koper houdt de aandelen alvorens ze terug te verkopen.

Een put-koper moet er daarentegen voor zorgen dat hij de aandelen minstens een jaar in bezit heeft voordat hij een beschermende put koopt, anders worden ze belast op kortetermijnmeerwaarden. Met andere woorden, zelfs als Sandy haar aandelen elf maanden heeft aangehouden, als Sandy een putoptie koopt, wordt de volledige bewaarperiode van haar aandelen tenietgedaan en moet ze nu kapitaalwinst op korte termijn betalen.

Hieronder vindt u een tabel uit de IRS, met een samenvatting van de belastingregels voor zowel kopers als verkopers van opties:

Regels voor wassen

Terwijl futures-handelaren zich geen zorgen hoeven te maken over de wash-sale-regels, zijn optiehandelaren niet zo gelukkig. Onder de wash-sale regel kunnen verliezen op "in wezen" identieke effecten niet worden overgedragen binnen een periode van 30 dagen. Met andere woorden, als Mike een verlies op sommige aandelen heeft, kan hij dit verlies niet dragen naar een calloptie van dezelfde voorraad binnen 30 dagen na het verlies. In plaats daarvan begint de holdingperiode van Mike op de dag waarop hij de aandelen heeft verkocht en worden de call-premie en het verlies uit de oorspronkelijke verkoop toegevoegd aan de kostenbasis van de aandelen bij uitoefening van de calloptie.

Evenzo, als Mike een verlies op een optie zou nemen en een andere optie van dezelfde onderliggende aandelen zou kopen, zou het verlies worden toegevoegd aan de premie van de nieuwe optie.

Straddle-regels

Fraddles voor belastingdoeleinden omvatten een breder concept dan de gewone vanille-opties. De IRS definieert straddles als het innemen van tegenovergestelde posities in vergelijkbare instrumenten om het risico op verlies te verminderen, omdat de instrumenten naar verwachting omgekeerd zullen variëren naar marktbewegingen. In wezen, als een straddle als "basis" wordt beschouwd voor belastingdoeleinden, worden de verliezen die aan één tak van de transactie zijn toegerekend alleen gerapporteerd over de belastingen van het lopende jaar voor zover deze verliezen een niet-gerealiseerde winst op de tegenovergestelde positie compenseren. Met andere woorden, als Alice in 2015 op een andere positie op XYZ komt en het aandeel daalt en ze besluit haar calloptie terug te verkopen voor een verlies van $ 8, terwijl ze haar putoptie behoudt (die nu een niet-gerealiseerde winst van $ 5 heeft), onder de straddle-regel, kan ze alleen een verlies van $ 3 op haar belastingaangifte 2015 herkennen - niet de $ 8 in zijn geheel van de calloptie. Als Alice ervoor had gekozen om deze straddle te 'identificeren', wordt het volledige verlies van $ 9 op de call getaxeerd op de kostenbasis van haar putoptie. De IRS heeft een lijst met regels met betrekking tot de identificatie van een straddle.

Meer informatie over de straddle-regel is te vinden in Hoe de spreidingsregel fiscale kansen creëert voor optiehandelaren.

Het komt neer op

Hoewel het belastingrapportageproces van futures eenvoudig lijkt, kan hetzelfde niet worden gezegd over de fiscale behandeling van opties. Als u overweegt om in een van deze derivaten te handelen of te beleggen, is het absoluut noodzakelijk dat u op zijn minst een voorbijgaande vertrouwdheid opbouwt met de verschillende belastingregels die op u wachten. Veel belastingprocedures, met name die welke betrekking hebben op opties, vallen buiten het bestek van dit artikel en deze lezing dient alleen als een startpunt voor verdere due diligence of overleg met een belastingdeskundige.