Subsidie
Een subsidie is een voordeel dat aan een individu, bedrijf of instelling wordt gegeven, meestal door de overheid. Het is meestal in de vorm van een contante betaling of een belastingvermindering. De subsidie wordt meestal gegeven om een soort last weg te nemen en wordt vaak beschouwd als in het algemeen belang van het publiek, gegeven om een sociaal goed of een economisch beleid te bevorderen.
Belangrijkste leerpunten
- Een subsidie is een directe of indirecte betaling aan particulieren of bedrijven, meestal in de vorm van een contante betaling van de overheid of een gerichte belastingverlaging.
- In de economische theorie kunnen subsidies worden gebruikt om marktfalen en externe effecten te compenseren om een grotere economische efficiëntie te bereiken.
- Critici van subsidies wijzen echter op problemen bij het berekenen van optimale subsidies, het overwinnen van ongeziene kosten en het voorkomen van politieke prikkels om subsidies zwaarder te maken dan nuttig.
Subsidie
Subsidies begrijpen
Een subsidie neemt de vorm aan van een betaling, direct of indirect, aan de ontvangende persoon of zakelijke entiteit. Subsidies worden over het algemeen gezien als een bevoorrechte vorm van financiële hulp, omdat ze een daarmee samenhangende last verminderen die eerder op de ontvanger werd geheven, of een bepaalde actie bevorderen door financiële steun te verlenen.
Een subsidie ondersteunt doorgaans bepaalde sectoren van de economie van een land. Het kan worstelende industrieën helpen door de lasten die op hen worden gelegd te verlagen, of nieuwe ontwikkelingen aanmoedigen door financiële ondersteuning voor de inspanningen. Vaak worden deze gebieden niet effectief ondersteund door de acties van de algemene economie, of kunnen ze worden ondermijnd door activiteiten in rivaliserende economieën.
Directe versus indirecte subsidies
Directe subsidies zijn subsidies waarbij een daadwerkelijke betaling aan een bepaalde persoon, groep of bedrijfstak wordt gedaan.
Indirecte subsidies zijn subsidies die geen vooraf bepaalde geldwaarde hebben of daadwerkelijke contante uitgaven betreffen. Ze kunnen activiteiten omvatten zoals prijsverlagingen voor vereiste goederen of diensten die door de overheid kunnen worden ondersteund. Hierdoor kunnen de benodigde items worden gekocht onder het huidige markttarief, wat resulteert in een besparing voor degenen waarvoor de subsidie is ontworpen.
Voorbeelden van subsidies
Er zijn veel vormen van subsidies van de overheid. Twee van de meest voorkomende soorten individuele subsidies zijn sociale uitkeringen en werkloosheidsuitkeringen. Het doel van dit soort subsidies is om mensen te helpen die tijdelijk economisch lijden. Andere subsidies, zoals gesubsidieerde rentetarieven op studieleningen, worden verstrekt om mensen aan te moedigen hun opleiding voort te zetten.
Met de inwerkingtreding van de Affordable Care Act kwam een aantal Amerikaanse gezinnen in aanmerking voor gezondheidszorgsubsidies op basis van het gezinsinkomen en de omvang. Deze subsidies zijn bedoeld om de out-of-pocket kosten voor premies voor ziektekostenverzekeringen te verlagen. In deze gevallen worden de aan de subsidies verbonden fondsen rechtstreeks naar de verzekeringsmaatschappij gestuurd waarvoor premies verschuldigd zijn, waardoor het vereiste betalingsbedrag van het huishouden wordt verlaagd.
Subsidies aan bedrijven worden verstrekt ter ondersteuning van een industrie die worstelt tegen internationale concurrentie die de prijzen heeft verlaagd, zodat het binnenlandse bedrijf niet winstgevend is zonder de subsidie. Historisch gezien is het overgrote deel van de subsidies in de Verenigde Staten naar vier bedrijfstakken gegaan: landbouw, financiële instellingen, oliemaatschappijen en nutsbedrijven.
Debat over subsidies
Er zijn verschillende redenen voor het verstrekken van overheidssubsidies: sommige zijn economisch, sommige zijn politiek en sommige komen uit de sociaal-economische ontwikkelingstheorie.
De ontwikkelingstheorie suggereert dat sommige industrieën bescherming nodig hebben tegen externe concurrentie om het binnenlandse voordeel te maximaliseren. Technisch gezien is een vrijemarkteconomie vrij van subsidies; de introductie ervan transformeert het in een gemengde economie. Economen en beleidsmakers debatteren vaak over de verdiensten van subsidies, en bij uitbreiding, de mate waarin een economie gemengd moet zijn.
Pro-subsidie-economen stellen dat subsidies aan bepaalde industrieën van vitaal belang zijn om bedrijven en de banen die zij creëren te helpen ondersteunen. Andere economen vinden dat vrije marktwerking moet bepalen of een bedrijf overleeft of faalt; als het faalt, worden die middelen toegewezen aan een efficiënter en winstgevender gebruik. Zij stellen dat subsidies aan deze bedrijven eenvoudigweg een inefficiënte toewijzing van middelen ondersteunen.
Subsidies: de voordelen
Economen die een gemengde economie bevorderen, beweren vaak dat subsidies gerechtvaardigd zijn om het sociaal optimale niveau van goederen en diensten te bieden dat tot economische efficiëntie leidt. In hedendaagse neoklassieke economische modellen zijn er omstandigheden waarin het werkelijke aanbod van een goed of dienst onder het theoretische evenwichtsniveau daalt - een ongewenst tekort, dat creëert wat economen een marktfalen noemen.
Een manier om deze onbalans te corrigeren, is om het goed of de dienst die wordt geleverd te subsidiëren. De subsidie verlaagt de kosten voor de producenten om het goed of de dienst op de markt te brengen. Als het juiste niveau van subsidiëring wordt geboden, en alle andere dingen gelijk zijn, moet het marktfalen worden gecorrigeerd. Met andere woorden, volgens de algemene evenwichtstheorie zijn subsidies nodig wanneer een marktfalen te weinig productie in een specifiek gebied veroorzaakt. In theorie zouden ze de productie weer op een optimaal niveau brengen.
Er zijn veel goederen of diensten die naar verluidt bieden wat economen positieve externe effecten noemen. Een positieve externaliteit wordt bereikt wanneer een economische activiteit een indirect voordeel oplevert voor een derde.
Omdat de derde partij echter niet rechtstreeks de beslissing neemt, zal de activiteit alleen plaatsvinden voor zover deze direct ten goede komt aan de direct betrokkenen, waardoor potentiële sociale voordelen op tafel blijven liggen. Veel subsidies worden geïmplementeerd om activiteiten aan te moedigen die positieve externe effecten veroorzaken die anders niet op de sociaal optimale drempel zouden worden verstrekt. Het tegendeel van dit soort subsidie is het belasten van activiteiten die negatieve externe effecten veroorzaken.
Sommige ontwikkelingstheorieën beweren dat de regeringen van minder ontwikkelde landen in hun kinderschoenen binnenlandse industrieën moeten subsidiëren om hen te beschermen tegen internationale concurrentie. Dit is een populaire techniek die momenteel in China en verschillende Zuid-Amerikaanse landen wordt gezien.
Subsidies: de nadelen
Vrijemarkteconomen zijn om verschillende redenen op hun hoede voor subsidies. Sommigen beweren dat subsidies markten onnodig verstoren, waardoor efficiënte resultaten worden voorkomen en middelen worden omgeleid van meer productief gebruik naar minder productief gebruik. Soortgelijke zorgen komen van degenen die suggereren dat economische berekening te onnauwkeurig is en micro-economische modellen te onrealistisch om de impact van marktfalen ooit correct te berekenen. Anderen suggereren dat overheidsuitgaven aan subsidies nooit zo effectief zijn als overheidsprojecties beweren dat ze zullen zijn. De kosten en onbedoelde gevolgen van het toepassen van subsidies zijn zelden de moeite waard, beweren ze.
Een ander probleem, wijzen tegenstanders erop, is dat de subsidiëring het politieke proces helpt corrumperen. Volgens politieke theorieën over regulering en het zoeken naar huur, bestaan subsidies als onderdeel van een onheilige alliantie tussen grote bedrijven en de staat. Bedrijven wenden zich vaak tot de overheid om zich tegen concurrentie te beschermen. Op hun beurt doneren bedrijven aan politici of beloven ze voordelen na hun politieke carrière.
Zelfs als een subsidie met goede bedoelingen wordt gemaakt, zonder enige samenzwering of zelfzucht, verhoogt dit de winst van degenen die een voordelige behandeling krijgen en creëert zo een stimulans om te lobbyen voor de voortzetting ervan, zelfs nadat de behoefte of het nut op is. Hierdoor kunnen politieke en zakelijke belangen mogelijk een wederzijds voordeel creëren ten koste van belastingbetalers en / of concurrerende bedrijven of industrieën.
Het succes van een subsidie beoordelen
Er zijn een paar verschillende manieren om het succes van overheidssubsidies te evalueren. De meeste economen beschouwen een subsidie als een mislukking als deze de algemene economie niet verbetert. Beleidsmakers kunnen het echter nog steeds als een succes beschouwen als het een ander doel helpt bereiken. De meeste subsidies zijn mislukkingen op lange termijn in economische zin, maar bereiken nog steeds culturele of politieke doelen.
Een voorbeeld van deze concurrerende evaluaties was te zien in de Grote Depressie. Presidenten Hoover en Roosevelt bepalen beide prijsprijzen voor landbouwproducten en betalen boeren om niet te produceren. Hun beleidsdoel was om te voorkomen dat de voedselprijzen zouden dalen en om kleine boeren te beschermen. In zoverre was de subsidie een succes. Maar het economische effect was heel anders. Kunstmatig hoge voedselprijzen verlaagden de levensstandaard voor consumenten en dwongen mensen om meer aan voedsel uit te geven dan ze anders zouden hebben gedaan. Degenen buiten de landbouwsector waren in absolute economische termen slechter af.
Soms lijken zowel de economische als de politieke resultaten van een subsidie op een mislukking te wijzen. In 2012 en 2013 heeft het ministerie van Energie (DOE) meer dan $ 60 miljard aan subsidies verstrekt voor hernieuwbare (niet op olie gebaseerde) vormen van energie. De DOE verwachtte dat de olieprijzen zouden blijven stijgen en dat duurzame hernieuwbare bronnen de afhankelijkheid van olie zouden kunnen vertragen. De ontvangende bedrijven slaagden er echter niet in winst te maken en de olieprijzen daalden in 2014.
Wat de pragmatische politieke economie betreft, is een subsidie succesvol vanuit het standpunt van haar voorstanders als zij erin slaagt rijkdom aan haar begunstigden over te dragen en bij te dragen aan de herverkiezing van haar politieke achterban. De grootste voorstanders van subsidies zijn meestal degenen die er direct of indirect van profiteren, en de politieke stimulans om "het spek mee naar huis te nemen" om steun van speciale belangen veilig te stellen, is een krachtig lokmiddel voor politici en beleidsmakers.
De economie van overheidssubsidies
Henry Hazlitt, een Amerikaanse bedrijfs- en financiële journalist uit het midden van de 20e eeuw, merkte vaak op dat slechte economie zich alleen bezighield met de zichtbare effecten, terwijl goede economie zowel het zichtbare als het ongeziene bekeek.
Subsidies zijn een klassiek voorbeeld van gezien versus ongezien. Subsidies hebben alternatieve kosten. Denk nog eens aan de landbouwsubsidie van het depressietijdperk: deze had zeer zichtbare effecten en boeren zagen de winst stijgen en namen meer werknemers aan. De onzichtbare kosten omvatten wat er met al die dollars zou zijn gebeurd zonder de subsidie. Geld van de subsidies moest worden belast uit individuele inkomsten, en consumenten werden opnieuw getroffen toen ze geconfronteerd werden met hogere voedselprijzen in de supermarkt.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.