Hoe groot is de ondergrondse economie in Amerika?

Hoewel de ondergrondse economie - ook wel de schaduw- of zwarte economie genoemd - beelden van drugsdeeltjes en prostitutieringen kan oproepen, heeft de term eigenlijk een veel bredere reikwijdte. Het verwijst niet alleen naar illegale economische activiteit, maar naar alle economische activiteit die niet wordt gemeld bij de overheid en bijgevolg wordt vermeden dat deze wordt belast.

Maak je geen zorgen, het koken van een maaltijd voor je gezin of het rijden van de kinderen van je buurman naar school wordt meestal niet beschouwd als ondergrondse economische activiteit. Maar veel foodservice-werknemers, huishoudsters of bouwvakkers die onder de tafel worden betaald, vallen zeker onder deze categorie. Kortom, elke economische activiteit die niet-gerapporteerde inkomsten genereert, wordt als ondergronds beschouwd. Hier kijken we naar de redenen waarom dergelijke activiteiten bestaan, hoe groot de ondergrondse economie is en hoe deze is toegenomen sinds de wereldwijde financiële crisis.

Waarom we een ondergrondse economie hebben

Als je het nog niet hebt geraden, is een van de belangrijkste redenen dat de ondergrondse economie bestaat, dat mensen proberen belasting te ontwijken. Maar verhoogde overheidsvoorschriften die de kosten van het zakendoen hoger kunnen maken, creëren ook een stimulans om te voorkomen dat bepaalde economische activiteiten aan de overheid worden gemeld.

Regelgeving die bedrijven verplicht om werknemers bepaalde sociale uitkeringen te betalen, kan hen aanmoedigen om een ​​bepaald aantal werknemers uit de boeken te houden. Als de betaling van uitkeringen alleen vereist is voor voltijdwerknemers, kan dit helaas werkgevers ertoe aanzetten alleen deeltijdwerkers in dienst te nemen. Het gebrek aan fulltime werk kan werknemers dan dwingen om een ​​tweede baan te vinden in de ondergrondse economie.

Immigranten zonder wettelijke status werken vaak voor geld in de ondergrondse economie. Het is duidelijk dat hun illegale status hen ervan weerhoudt hun inkomsten te rapporteren, omdat dit waarschijnlijk zou leiden tot hun deportatie.

Het niveau van de overheid en lokale corruptie is een andere factor die kan bijdragen aan een grotere schaduweconomie. Het misbruik van openbare macht voor privéwinst door huurregulerende vormen van regelgeving kan particuliere actoren ertoe aanzetten zich te wenden tot de ondergrondse economie.

Gezien het bovenstaande zou men verwachten dat landen met lagere belastingtarieven, minder regelgeving en minder corruptie veel kleinere schaduweconomieën hebben. Dit is precies wat een studie van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) aantrof: "Landen met relatief lage belastingtarieven, minder wet- en regelgeving en een gevestigde rechtsstaat hebben doorgaans kleinere schaduweconomieën." (Lees meer hierover, zie : The Mechanics Of The Black Market).

Hoe groot is de Amerikaanse ondergrondse economie?

Voordat we de grote vraag kunnen beantwoorden, moeten we enkele complicaties opmerken bij het proberen de grootte van de ondergrondse economie van een land te bepalen. Aangezien dergelijke activiteiten per definitie niet worden gerapporteerd, en omdat degenen die zich bezighouden met dergelijke activiteiten hun best doen om onopgemerkt te blijven, kan het uiterst moeilijk zijn om in te schatten hoeveel van die activiteit daadwerkelijk plaatsvindt.

Een benadering voor het bepalen van het niveau van schaduwactiviteit is de zeer directe benadering van het gebruik van een vragenlijst. Het kan echter moeilijk zijn om nauwkeurige resultaten te krijgen, omdat mensen bang zijn dat ze zichzelf zullen opgeven, of anders schamen ze zich gewoon om toe te geven wat ze doen.

Er zijn andere indirecte benaderingen die proberen macro-economische indicatoren te gebruiken als een indicatie voor activiteit in de schaduweconomie. Een voorbeeld - en het meest gebruikte van de indirecte macro-economische benaderingen - van een dergelijke methode is de benadering van de vraag naar valuta. Ervan uitgaande dat de meeste ondergrondse transacties contant geld gebruiken om het papieren spoor te vermijden, probeert deze benadering afwijkingen in de vraag naar contant geld te vinden die kunnen worden geïsoleerd voor ondergrondse economische activiteit.

Ondanks de inherente moeilijkheden bij dergelijke metingen, hebben economen geprobeerd de grootte van schaduweconomieën te berekenen. Zo'n econoom, Friedrich Schneider, schatte dat de omvang van de Amerikaanse ondergrondse economie (criminele activiteiten zoals drugshandel enz. Inbegrepen) in verhouding tot het bbp in 2007 7, 2% bedroeg, wat lager was dan het OESO-gemiddelde van 13, 9%. (Zie ook: Landen met de grootste schaduwmarkten).

Hoewel Schneider constateerde dat sinds 1999 de trend in de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO), inclusief de VS, een krimpende schaduweconomie was, suggereert recent bewijs dat sinds de wereldwijde financiële crisis in 2008 de trend is omgekeerd. Deze trend kan tegelijkertijd de daling van de officiële Amerikaanse beroepsbevolking, de toename van de Amerikaanse munt in omloop en de verdachte toename van de detailhandelsverkopen verklaren, ondanks de relatief hoge werkloosheid. Econoom Edgar Feige schatte inderdaad dat de ondergrondse economische activiteit in de VS in 2012 $ 2 biljoen bedroeg, op dat moment ongeveer 12% van het bbp.

Het komt neer op

Terwijl de economie na de crisis in een recessie terechtkwam, probeerden bedrijven kosten te besparen en wilden werknemers meer van hun inkomsten besparen. Hoewel dit een beetje een buffer kan zijn totdat de economie zich herstelt, zijn er een aantal nadelen aan deze verhoogde ondergrondse activiteit. Een van deze nadelen is het verlies van overheidsinkomsten, omdat de IRS meldde dat in 2012 bijna $ 500 miljard aan belastingen verloren ging als gevolg van niet-gerapporteerde lonen. Maar andere redenen om bezorgd te zijn, zijn dat werknemers in de ondergrondse economie niet in aanmerking komen voor sociale uitkeringen en wettelijke bescherming. Het is veel gemakkelijker voor dergelijke werknemers om uitgebuit te worden omdat hun arbeid plaatsvindt onder de radar van regelgevende overheidsinstellingen.