Hoe het beste beleggingsfonds te kiezen

Een beleggingsfonds is een soort beleggingsproduct waarbij de fondsen van veel beleggers worden samengevoegd tot een beleggingsproduct. Het fonds richt zich vervolgens op het gebruik van die activa bij het beleggen in een groep activa om de beleggingsdoelstellingen van het fonds te bereiken. Er zijn veel verschillende soorten beleggingsfondsen beschikbaar. Voor sommige beleggers lijkt dit enorme universum van beschikbare producten overweldigend.

Hoe kies je een goed beleggingsfonds?

Het identificeren van doelen en risicotolerantie

Voordat u in een fonds belegt, moet u eerst uw doelen voor de belegging identificeren. Is uw objectieve meerwaarde op lange termijn, of is het huidige inkomen belangrijker? Zal het geld worden gebruikt om studiekosten te betalen of om een ​​pensioen te financieren dat tientallen jaren duurt? Het identificeren van een doel is een essentiële stap in het terugdringen van het universum van meer dan 8.000 beleggingsfondsen die beschikbaar zijn voor beleggers.

U moet ook rekening houden met persoonlijke risicotolerantie. Kun je dramatische schommelingen in portefeuillewaarde accepteren? Of is een conservatievere belegging geschikter? Risico en rendement zijn recht evenredig, dus u moet uw verlangen naar rendement afwegen tegen uw vermogen om risico te verdragen.

Ten slotte moet de gewenste tijdshorizon worden aangepakt. Hoe lang wilt u de investering houden? Verwacht u in de nabije toekomst liquiditeitsproblemen? Beleggingsfondsen hebben verkoopkosten, en dat kan op de korte termijn een flinke hap uit uw rendement nemen. Om de impact van deze kosten te verminderen, is een beleggingshorizon van minimaal vijf jaar ideaal.

BELANGRIJKSTE LEERPUNTEN

• Voordat u in een fonds belegt, moet u eerst uw doelen voor de belegging identificeren.
• Een potentiële belegger in beleggingsfondsen moet ook rekening houden met persoonlijke risicotolerantie.
• Een potentiële belegger moet beslissen hoe lang hij het beleggingsfonds moet houden.
• Er zijn verschillende belangrijke alternatieven voor beleggen in beleggingsfondsen, waaronder exchange-traded funds (ETF's).

Stijl en fondstype

Het primaire doel voor groeifondsen is kapitaalgroei. Als u van plan bent te beleggen om aan een langetermijnbehoefte te voldoen en een redelijk bedrag aan risico's en volatiliteit aankan, kan een langetermijnkapitaalfonds een goede keuze zijn. Deze fondsen houden doorgaans een hoog percentage van hun activa in gewone aandelen en worden daarom als risicovol beschouwd. Gezien het hogere risiconiveau bieden ze het potentieel voor een hoger rendement in de loop van de tijd. Het tijdsbestek voor het houden van dit soort beleggingsfondsen moet vijf jaar of langer zijn.

Groei- en kapitaalapplicatiefondsen betalen over het algemeen geen dividenden. Als u actuele inkomsten uit uw portefeuille nodig hebt, is een inkomstenfonds wellicht een betere keuze. Deze fondsen kopen meestal obligaties en andere schuldinstrumenten die regelmatig rente betalen. Staatsobligaties en bedrijfsschuld zijn twee van de meest voorkomende participaties in een inkomstenfonds. Obligatiefondsen beperken hun reikwijdte vaak in termen van de categorie obligaties die zij bezitten. Fondsen kunnen zich ook onderscheiden door tijdshorizonten, zoals korte, middellange of lange termijn.

Deze fondsen hebben vaak aanzienlijk minder volatiliteit, afhankelijk van het type obligaties in de portefeuille. Obligatiefondsen hebben vaak een lage of negatieve correlatie met de aandelenmarkt. U kunt ze daarom gebruiken om de belangen in uw aandelenportefeuille te diversifiëren.

Obligatiefondsen houden echter risico in ondanks hun lagere volatiliteit. Deze omvatten:

• Renterisico is de gevoeligheid van obligatiekoersen voor rentewijzigingen. Wanneer de rente stijgt, dalen de obligatiekoersen.
• Kredietrisico is de mogelijkheid dat een emittent zijn kredietwaardigheid zou kunnen verlagen. Dit risico heeft een negatieve invloed op de prijs van de obligaties.
• Standaardrisico is de mogelijkheid dat de emittent van de obligaties in gebreke blijft met zijn schuldverplichtingen.
• Vooruitbetalingsrisico is het risico dat de obligatiehouder de hoofdsom van de obligatie vervroegt aflossen om te profiteren van het heruitgeven van zijn schuld tegen een lagere rente. Beleggers zullen waarschijnlijk niet in staat zijn om opnieuw te beleggen en dezelfde rentevoet ontvangen.

U kunt echter voor ten minste een deel van uw portefeuille obligatiefondsen opnemen voor diversificatiedoeleinden, zelfs met deze risico's.

Natuurlijk zijn er momenten waarop een belegger een behoefte op lange termijn heeft, maar niet bereid of niet in staat is om het substantiële risico te nemen. Een evenwichtig fonds, dat zowel in aandelen als obligaties belegt, zou in dit geval het beste alternatief kunnen zijn.

Vergoedingen en belastingen

Beleggingsfondsen verdienen geld door vergoedingen aan de belegger in rekening te brengen. Het is essentieel om de verschillende soorten kosten die aan een investering zijn gekoppeld te begrijpen voordat u een aankoop doet.

Sommige fondsen brengen verkoopkosten in rekening die bekend staan ​​als een belasting. Het wordt ofwel in rekening gebracht op het moment van aankoop of bij de verkoop van de investering. Een front-end load fee wordt betaald uit de initiële belegging wanneer u aandelen in het fonds koopt, terwijl een back-end load fee in rekening wordt gebracht wanneer u uw aandelen in het fonds verkoopt. De back-end load is meestal van toepassing als de aandelen worden verkocht voor een bepaalde tijd, meestal vijf tot tien jaar na aankoop. Deze heffing is bedoeld om beleggers ervan te weerhouden te vaak te kopen en verkopen. De vergoeding is het hoogste voor het eerste jaar dat u de aandelen houdt en neemt vervolgens af naarmate u ze langer houdt.

Front-end geladen aandelen worden geïdentificeerd als Klasse A-aandelen, terwijl back-end geladen aandelen Klasse B-aandelen worden genoemd.

Zowel front-end als back-end beladen fondsen rekenen doorgaans 3% tot 6% van het totale geïnvesteerde of gedistribueerde bedrag, maar dit cijfer kan wettelijk oplopen tot 8, 5%. Het doel is om de omzet te ontmoedigen en de administratieve kosten te dekken die aan de investering zijn verbonden. Afhankelijk van het beleggingsfonds kunnen de kosten naar de makelaar gaan die het beleggingsfonds verkoopt of naar het fonds zelf, wat later kan resulteren in lagere administratiekosten.

Er is ook een derde soort vergoeding, de zogenaamde level-load fee. De niveaubelasting is een jaarlijks kostenbedrag dat wordt afgetrokken van de activa in het fonds. Klasse C-aandelen hebben dit soort kosten.

Onbelast geld brengt geen laadkosten in rekening. De andere kosten in een no-load fonds, zoals de beheerskostenratio, kunnen echter zeer hoog zijn.

Andere fondsen brengen 12b-1 kosten in rekening, die in de aandelenkoers worden ingebouwd en door het fonds worden gebruikt voor promoties, verkopen en andere activiteiten met betrekking tot de distributie van fondsaandelen. Deze vergoedingen komen op een vooraf bepaald tijdstip af van de gerapporteerde aandelenkoers. Als gevolg hiervan zijn beleggers mogelijk helemaal niet op de hoogte van de vergoeding. De 12b-1 vergoedingen kunnen wettelijk maximaal 0, 75% van het gemiddelde jaarlijks beheerd vermogen van een fonds bedragen.

Het is noodzakelijk om naar de beheerskostenratio te kijken, die eventuele verwarring met betrekking tot verkoopkosten kan helpen oplossen.

De kostenratio is gewoon het totale percentage van het fondsvermogen dat in rekening wordt gebracht om de fondskosten te dekken. Hoe hoger de ratio, hoe lager het rendement van de belegger aan het einde van het jaar.

Passief versus actief beheer

Bepaal of u een actief of passief beheerd beleggingsfonds wilt. Actief beheerde fondsen hebben portefeuillebeheerders die besluiten welke effecten en activa in het fonds moeten worden opgenomen. Managers doen veel onderzoek naar activa en houden bij het nemen van investeringsbeslissingen rekening met sectoren, bedrijfsfundamentals, economische trends en macro-economische factoren.

Actieve fondsen proberen een benchmarkindex te verslaan, afhankelijk van het type fonds. De kosten zijn vaak hoger voor actieve fondsen. De kostenratio's kunnen variëren van 0, 6% tot 1, 5%.

Passief beheerde fondsen, vaak indexfondsen genoemd, willen de prestaties van een benchmarkindex volgen en dupliceren. De kosten zijn over het algemeen lager dan die voor actief beheerde fondsen, met sommige kostenratio's zo laag als 0, 15%. Passieve fondsen verhandelen hun activa niet vaak, tenzij de samenstelling van de referentie-index verandert.

Deze lage omzet resulteert in lagere kosten voor het fonds. Passief beheerde fondsen kunnen ook duizenden participaties hebben, wat resulteert in een zeer goed gediversifieerd fonds. Aangezien passief beheerde fondsen niet zoveel handelen als actieve fondsen, creëren ze niet zoveel belastbare inkomsten. Dat kan een cruciale overweging zijn voor niet-fiscaal begunstigde accounts.

Er is een voortdurend debat gaande over de vraag of actief beheerde fondsen de hogere kosten waard zijn. Het S&P Indices Versus Active (SPIVA) -rapport voor 2017 is uitgebracht in maart 2018 en heeft een aantal interessante resultaten opgeleverd. In de afgelopen vijf jaar en de afgelopen 15 jaar versloeg niet meer dan 16% van de managers in een categorie actief beheerde Amerikaanse beleggingsfondsen hun respectieve benchmarks. Natuurlijk doen de meeste indexfondsen het ook niet beter dan de index. Hun kosten, hoe laag ze ook zijn, houden doorgaans het rendement van een indexfonds iets onder het rendement van de index zelf. Niettemin heeft het falen van actief beheerde fondsen om hun indexen te verslaan de indexfondsen de laatste tijd enorm populair gemaakt bij beleggers.

Evalueren van managers en resultaten uit het verleden

Zoals met alle beleggingen, is het belangrijk om de resultaten van een fonds in het verleden te onderzoeken. Daartoe is het volgende een lijst met vragen die potentiële beleggers zich moeten stellen bij het beoordelen van de staat van dienst van een fonds:

• Heeft de fondsmanager resultaten opgeleverd die consistent waren met het algemene marktrendement?
• Was het fonds volatieler dan de belangrijkste indices?
• Was er een ongewoon hoge omzet die kosten en belastingverplichtingen zou kunnen opleggen aan beleggers?

De antwoorden op deze vragen geven u inzicht in hoe de portfoliomanager presteert onder bepaalde voorwaarden en illustreren de historische trend van het fonds in termen van omzet en rendement.

Voordat u een fonds koopt, is het verstandig om de beleggingsliteratuur te bekijken. Het prospectus van het fonds moet u een idee geven van de vooruitzichten voor het fonds en zijn participaties in de komende jaren. Er moet ook een bespreking komen van de algemene sector en markttendensen die de prestaties van het fonds kunnen beïnvloeden.

Grootte van het fonds

Doorgaans belemmert de omvang van een fonds zijn vermogen om zijn beleggingsdoelstellingen te behalen niet. Er zijn echter momenten waarop een fonds te groot kan worden. Een perfect voorbeeld is het Magellan Fund van Fidelity. In 1999 had het fonds een topwaarde van $ 100 miljard en werd het gedwongen zijn beleggingsproces aan te passen aan de grote dagelijkse instroom van investeringen. In plaats van behendig te zijn en small- en mid-capaandelen te kopen, verlegde het fonds zijn focus vooral naar grote groeiaandelen. Als gevolg hiervan hadden de prestaties te lijden.

Dus hoe groot is te groot? Er zijn geen benchmarks vastgelegd, maar een beheerd vermogen van $ 100 miljard maakt het zeker moeilijker voor een portefeuillebeheerder om een ​​fonds efficiënt te beheren.

Geschiedenis herhaalt zich vaak niet

We hebben allemaal die alomtegenwoordige waarschuwing gehoord: "In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst." Maar als we naar een menu met beleggingsfondsen voor uw 401 (k) -plan kijken, is het moeilijk om degenen te negeren die de concurrentie de afgelopen jaren hebben verpletterd.

Uit een rapport van Standard & Poor's bleek dat slechts 21, 2% van de binnenlandse aandelen in het topkwartiel van artiesten in 2011 daar bleef. Verder bleef slechts ongeveer 7% twee jaar later in het topkwartiel.

Daaropvolgende prestaties van beleggingsfondsen in het bovenste kwartiel in 2011

Bron: Standard & Poor’s

Waarom zijn resultaten uit het verleden zo onbetrouwbaar ">

Sommige actief beheerde fondsen verslaan de concurrentie vrij regelmatig gedurende een lange periode, maar zelfs de beste geesten in de business zullen slechte jaren hebben.

Een onderzoek door beleggingsmaatschappij Robert W. Baird & Co. heeft dit fenomeen onderzocht. Het bedrijf ontdekte dat zelfs succesvolle fondsbeheerders periodes van underperformance ervaren die twee of drie jaar duren.

Er is een nog fundamentelere reden om geen hoog rendement na te jagen. Als u een aandeel koopt dat de markt overtreft - bijvoorbeeld een aandeel dat in de loop van een jaar is gestegen van $ 20 naar $ 24 per aandeel - kan het zijn dat het slechts $ 21 waard is. Zodra de markt zich realiseert dat het effect overbought is, zal een correctie de prijs weer verlagen.

Hetzelfde geldt voor een fonds, dat gewoon een mandje aandelen of obligaties is. Als u direct na een opleving koopt, is het heel vaak het geval dat de slinger in de tegenovergestelde richting slingert.

Selecteren wat er echt toe doet

In plaats van te kijken naar het recente verleden, is het beter dat beleggers rekening houden met factoren die toekomstige resultaten beïnvloeden. In dit opzicht kan het helpen om een ​​les te leren van Morningstar, Inc., een van de toonaangevende onderzoeksbureaus in het land.

Sinds de jaren 1980 heeft het bedrijf een rating toegekend aan beleggingsfondsen op basis van voor risico gecorrigeerde rendementen. Uit onderzoek bleek echter dat deze scores weinig correlatie vertoonden met toekomstig succes.

Morningstar heeft sindsdien een nieuw beoordelingssysteem geïntroduceerd op basis van vijf P's: Proces, Prestaties, Mensen, Ouder en Prijs. Met het nieuwe ratingsysteem kijkt het bedrijf naar de beleggingsstrategie van het fonds, de levensduur van zijn beheerders, kostenratio's en andere relevante factoren. De fondsen in elke categorie behalen een Gold-, Silver-, Bronze- of Neutral-rating.

De jury is nog steeds niet zeker of deze nieuwe methode beter zal presteren dan de originele. Hoe dan ook, het is een erkenning dat historische resultaten op zichzelf slechts een klein deel van het verhaal vertellen.

Als er één factor is die consistent correleert met sterke prestaties, dan zijn het wel vergoedingen. Lage kosten verklaren de populariteit van indexfondsen, die marktindexen weerspiegelen tegen veel lagere kosten dan actief beheerde fondsen.

Het is verleidelijk om een ​​beleggingsfonds te beoordelen op basis van recente rendementen. Als je echt een winnaar wilt kiezen, kijk dan hoe goed deze klaar is voor toekomstig succes, niet hoe het in het verleden deed.

Alternatieven voor beleggingsfondsen

Er zijn verschillende belangrijke alternatieven voor beleggen in beleggingsfondsen, waaronder exchange-traded funds (ETF's). ETF's hebben meestal lagere kostenratio's dan beleggingsfondsen, soms tot 0, 02%. ETF's hebben geen laadkosten, maar beleggers moeten voorzichtig zijn met de bid-ask spread. ETF's geven beleggers ook gemakkelijker toegang tot hefboomwerking dan beleggingsfondsen. Leveraged ETF's presteren veel beter dan een index dan een beleggingsfondsbeheerder, maar ze verhogen ook het risico.

De race naar nul-handel in aandelen eind 2019 maakte het bezitten van veel individuele aandelen een praktische optie. Het is nu mogelijk voor meer beleggers om alle componenten van een index te kopen. Door aandelen rechtstreeks te kopen, brengen beleggers hun kostenratio op nul. Deze strategie was alleen beschikbaar voor rijke beleggers voordat nulhandel in aandelen gangbaar werd.

Beursgenoteerde bedrijven die gespecialiseerd zijn in beleggen zijn een ander alternatief voor beleggingsfondsen. De meest succesvolle van deze bedrijven is Berkshire Hathaway, dat werd gebouwd door Warren Buffett. Bedrijven zoals Berkshire worden ook geconfronteerd met minder beperkingen dan beheerders van beleggingsfondsen.

Het komt neer op

Het selecteren van een beleggingsfonds lijkt misschien een ontmoedigende taak, maar een beetje onderzoek doen en uw doelstellingen begrijpen maakt het gemakkelijker. Als u deze due diligence uitvoert voordat u een fonds selecteert, verhoogt u uw kansen op succes.