Hoe berekent u de kapitaalkosten bij het budgetteren van nieuwe projecten?

Een nieuw project is alleen economisch zinvol als de contante netto contante waarde (NPV) de verwachte financieringskosten overschrijdt. Alvorens een nieuw project in de begroting op te nemen, moet een bedrijf het algehele niveau van projectrisico beoordelen ten opzichte van de normale bedrijfsvoering. Projecten met een hoger risico vereisen een hogere discontovoet dan de historische gewogen gemiddelde vermogenskostenvoet (WACC) van de onderneming suggereert. Het tegenovergestelde is waar bij projecten met een laag risico, waarbij het bedrijf ook moet werken aan projecten die waarschijnlijk voldoende waarde toevoegen om elk risico te compenseren, en waarbij winstgevendheid wordt geprojecteerd.

Winst projecteren

Er zijn drie veel voorkomende methoden om winst te projecteren voor een nieuwe transactie: netto contante waarde, intern rendement en terugverdientijd. Een bedrijf voert ze vaak alle drie uit voordat ze een beslissing neemt, hoewel beslissingen vaak worden genomen op basis van welk cijfer het beste past bij de selectiecriteria. Terugverdientijden zijn bijvoorbeeld meestal nuttiger in tijden van onzekere liquiditeit. NPV is waarschijnlijk de meest algemeen aanvaarde van deze drie waarderingstechnieken.

Wil een project zinvol zijn, dan moet de verwachte winst hoger zijn dan de verwachte financieringskosten. Dit zijn belangrijke cijfers om correct te benaderen. Als het bedrijf zijn kapitaalkosten ten onrechte zelfs met een kleine marge onderschat, kan het project een hogere NPV laten zien en lijkt het een geweldig idee. Overschatting van kapitaalkosten kan verlies veroorzaken en het bedrijf kan een goede kans laten liggen.

Het management moet al een goed idee hebben van de gewogen gemiddelde kapitaalkosten van het bedrijf. Dit moet rekening houden met alle kapitaalbronnen, inclusief aandelenemissies, obligaties en andere vormen van schuld. Bedrijven met een laag risico hebben de neiging om kapitaal te verwerven tegen een goedkoper tarief, hetzij door leningen met een lagere rentebetaling, hetzij door aandelenbeleggers met een lager vereist rendement.

Raming van de kosten van schulden

Het schatten van de kosten van schuld is eenvoudig - voorspel het tarief voor nieuwe schulduitgifte. Dit is vaak anders dan de huidige gemiddelde uitstaande schuldgraad of de gemiddelde historische rentevoet van de onderneming; financieringskosten veranderen in de loop van de tijd en het vertrouwen op huidige gemiddelden kan leiden tot onjuiste kosten van kapitaalberekeningen. Belastingen moeten ook worden opgenomen en de meeste experts vinden het gepast om het marginale belastingtarief te gebruiken in plaats van het effectieve belastingtarief.

Het identificeren van de kosten van eigen vermogen is moeilijker. Hoewel bijna alle bedrijven beginnen met het risicovrije rendement - gebaseerd op US Treasury-tarieven - bestaat er geen brede consensus over welke tarieven moeten worden gebruikt. Sommigen geven de voorkeur aan treasury-rekeningen van drie maanden (T-rekeningen), terwijl anderen 10-jaars obligatierente gebruiken. Deze twee investeringen liggen vaak honderden basispunten uit elkaar en kunnen een echt verschil maken op de kosten van kapitaalwaarderingen.

Risicopremie

Nadat een risicovrije rente is vastgesteld, moet de onderneming de risicopremie voor blootstelling aan de aandelenmarkt boven de risicovrije rente vinden. Dit cijfer moet door het bedrijf regelmatig worden bijgewerkt om rekening te houden met het huidige marktsentiment. De laatste stap bij het berekenen van de aandelenkosten is het vinden van de bèta. Nogmaals, er is geen brede consensus over het juiste tijdsbestek hiervoor.

De laatste stap is om de schuld / eigen-vermogensverhouding en de gewichtskapitaalkosten dienovereenkomstig te bepalen. Nadat de WACC is berekend, corrigeert u het relatieve risico en vergelijkt u de netto contante waarde van het project.