Federaal kortingspercentage
De federale disconteringsvoet is de rentevoet die wordt vastgesteld door centrale banken - de Federal Reserve in de VS - op leningen die door de centrale bank worden verstrekt aan commerciële banken of andere bewaarinstellingen. De federale disconteringsvoet wordt gebruikt als een maatregel om liquiditeitsproblemen en de druk van reserveverplichtingen te verminderen.
Belangrijkste leerpunten
- De federale disconteringsvoet is de rentevoet die de Federal Reserve banken in rekening brengt om geld te lenen, terwijl de federale rentevoet de rente is die banken elkaar in rekening brengen.
- De Fed-disconteringsvoet wordt bepaald door de raad van bestuur van de Federal Reserve, terwijl de federale fondsen worden bepaald door de Federal Open Markets Committee.
- De Federal Reserve wordt beschouwd als een laatste geldschieter, die moet worden aangeklaagd wanneer het nachtelijke interbancaire leningssysteem wordt gemaximaliseerd. Daarom is de Fed-disconteringsvoet hoger dan de Fed-fondsenrente.
De disconteringsvoet, zoals deze soms wordt ingekort, stelt centrale banken zoals de Federal Reserve in staat om de geldhoeveelheid - ook bekend als monetair beleid - te controleren en wordt gebruikt om de stabiliteit op de financiële markten te waarborgen.
01:08Federaal kortingspercentage
Hoe de federale discontovoet werkt
In de loop van de dag kunnen banken, als ze uitbetalen en geld ontvangen, meer (of minder) geld krijgen dan nodig is om aan hun reserveverplichting te voldoen. Banken met overtollige middelen lenen ze doorgaans van de ene dag op de andere aan banken met een tekort aan fondsen, in plaats van die fondsen op hun niet-rentedragende reserve-rekeningen bij de Fed of als inactieve kluis te laten.
Bewaarinstellingen en commerciële banken die zich in het algemeen in goede financiële toestand bevinden, komen in aanmerking om van hun regionale Federal Reserve-banken te lenen tegen een primaire kredietwaardigheid of disconteringsvoet. Deze leningen worden normaal gesproken 's nachts verstrekt, zodat banken kunnen voldoen aan de liquiditeitsbehoeften op korte termijn. Middelen voor commerciële banken die zijn geleend van de Fed om hun geldvoorraad te verbeteren, worden verwerkt via het kortingsvenster en de koers wordt om de 14 dagen herzien. De federale disconteringsvoet is een van de belangrijkste indicatoren in de economie, aangezien de meeste andere rentevoeten mee stijgen en dalen.
Lenen bij de centrale bank is een vervanging voor lenen bij andere commerciële banken, en wordt daarom als een laatste redmiddel gezien zodra het interbancaire leenstelsel maximaal is uitbetaald. De Federal Reserve stelt deze interbancaire koers vast, de Fed-fondsenkoers, die meestal lager is dan de disconteringsvoet.
Zowel de Fed-fondsen als de disconteringsvoeten worden aangepast om een evenwicht te vinden tussen het aanbod van en de vraag naar valutareserves. Als het aanbod van reserves op de markt voor fed-fondsen bijvoorbeeld groter is dan de vraag, daalt het tarief van de Fed-fondsen en als het aanbod van reserves kleiner is dan de vraag, stijgt de koers. Zolang de Fed-fondsen lager zijn dan de disconteringsvoet, zullen commerciële banken er de voorkeur aan geven om van een andere commerciële bank te lenen in plaats van de Fed.
De disconteringsvoet wordt in het algemeen één procentpunt boven het rentetarief van de federale fondsen vastgesteld, terwijl de rente op secundair krediet een half procentpunt boven de disconteringsvoet wordt vastgesteld.
Speciale overwegingen
De federale disconteringsvoet wordt gebruikt als een instrument om de economie te stimuleren (expansief monetair beleid) of in te dammen (tegenstrijdig monetair beleid). Een verlaging van de discontovoet maakt het goedkoper voor commerciële banken om geld te lenen, wat resulteert in een toename van de beschikbare krediet- en kredietactiviteit in de hele economie. Omgekeerd maakt een verhoogde disconteringsvoet het voor banken duurder om te lenen en vermindert daardoor de geldhoeveelheid terwijl de investeringsactiviteit wordt teruggetrokken.
Naast het vaststellen van de disconteringsvoet, kan de Federal Reserve de geldhoeveelheid, kredieten en rentetarieven beïnvloeden door open-markttransacties (OMO) op Amerikaanse schatkistmarkten en door het verhogen of verlagen van reservevereisten voor particuliere banken. De reservevereiste is het gedeelte van de deposito's van een bank dat zij in contanten moet aanhouden, hetzij binnen haar eigen kluizen of in deposito bij haar regionale Federal Reserve-bank. Hoe hoger de reserveverplichtingen, hoe minder ruimtebanken hun schulden of deposito's hoeven te heffen. Hogere reserveverplichtingen zijn meer typerend tijdens een recessie wanneer een centrale bank ervoor wil zorgen dat bankpanics en runs geen financieel falen veroorzaken. De Federal Reserve voert haar dubbele mandaat uit om de werkgelegenheid te maximaliseren en de inflatie te verminderen.
Federaal disconteringspercentage versus federaal fondsentarief
De federale disconteringsvoet is de rentevoet die de Federal Reserve in rekening brengt op leningen van de Federal Reserve. Niet te verwarren met het tarief van de federale fondsen, dat is het tarief dat banken elkaar in rekening brengen voor leningen die worden gebruikt om aan reserveverplichtingen te voldoen. De disconteringsvoet wordt bepaald door de raad van bestuur van de Federal Reserve, in tegenstelling tot het tarief van de federale fondsen, dat wordt vastgesteld door het Federal Open Markets Committee (FOMC). De FOMC bepaalt de Fed-fondsenrente door de open verkoop en aankoop van Amerikaanse staatsobligaties, terwijl de disconteringsvoet uitsluitend grondig wordt beoordeeld door de raad van bestuur.
Gezonde banken mogen alles wat ze willen tegen zeer korte looptijden (meestal 's nachts) lenen uit het kortingsvenster van de Fed, en daarom wordt het een permanente kredietfaciliteit genoemd. Het rentetarief op deze primaire kredietleningen is de disconteringsvoet zelf, die doorgaans hoger wordt gesteld dan de doelstelling van de federale fondsen, meestal met 100 basispunten (1 procentpunt), omdat de centrale bank er de voorkeur aan geeft dat banken van elkaar lenen, zodat ze controleren elkaar voortdurend op kredietrisico en liquiditeit.
Dientengevolge is het bedrag aan kortingsleningen onder de primaire kredietfaciliteit in de meeste gevallen erg klein, alleen bedoeld als een back-upbron van liquiditeit voor gezonde banken, zodat het federale fondsentarief nooit te ver boven zijn doel komt - theoretisch stelt het een maximum voor de Fed-fondsen om de disconteringsvoet te evenaren.
Secundair krediet wordt verstrekt aan banken die in financiële problemen verkeren en ernstige liquiditeitsproblemen hebben. De rentevoet van de centrale bank op secundaire kredieten is vastgesteld op 50 basispunten (0, 5 procentpunten) boven de disconteringsvoet. De rentevoet op deze leningen is vastgesteld op een hogere boeterente om de minder solide toestand van deze kredietnemers weer te geven. Onder normale omstandigheden ligt de disconteringsvoet tussen het Fed Funds-tarief en het secundaire kredietpercentage. Voorbeeld: Fed-fondsrente = 1%; discontovoet = 2%, secundair tarief = 2, 5%.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.