Hoe de marktprijs van een grondstof te waarderen

In sommige opzichten is grondstoffenhandel de puurste vorm van beleggen. Er is geen afleiding, geen abstractie, geen drie verwijderingsniveaus van het onderliggende actief. Er is gewoon iets tastbaars en bruikbaars - een levensmiddel, een brandstof - en een enorme markt met meerdere spelers. Dat laatste punt is belangrijk: hoe meer kopers en verkopers van een goed er zijn, des te waarschijnlijker is het dat de marktprijs door manipulatie ongemoeid kan blijven. Grondstofprijzen liggen zo dicht als de echte wereld in de buurt komt van het klassieke economische concept van vraag- en aanbodcurven van een goed die elkaar kruisen tegen een bepaalde prijs en hoeveelheid.

Neem cacao, die vanaf maart 2015 rond de $ 2864 per ton of $ 1, 30 per pond verkoopt. De prijs van dit ruwe bestanddeel van de chocoladeproductie fluctueert meer dan je zou denken, variërend van minder dan $ 750 tot meer dan vijfvoudig dat in de afgelopen 15 jaar. De vraag naar cacao varieert, tot het punt dat een onverklaarbare wereldwijde hunkering naar chocolade afgelopen zomer ervoor zorgde dat de prijzen naar hoogste niveaus ooit stegen.

Maar het zijn de veranderingen in het aanbod, niet de vraag, die de meeste prijsbewegingen dicteren. Tenminste met betrekking tot deze specifieke grondstof. En het aanbod is afhankelijk van verschillende ecologische factoren, factoren buiten de controle van de mensen die cacao grootbrengen voor de kost. De temperaturen moeten rond de 70º tot 90º liggen, met zware regenval maar niet te zwaar (niet meer dan 100 "per jaar.) Dit moet geen primer worden voor de cacaoteelt, maar er is één rigide set voorwaarden voor een optimale groei. Het verplaatsen van een enkel criterium uit balans kan leiden tot een lager aanbod en dus hogere prijzen.

Cacao wordt ver van de financiële centra van de wereld, voornamelijk in Ivoorkust en Ghana, geproduceerd door veel kleinschalige familieboeren. Omdat veel leveranciers een uniform product aanbieden, heeft elke afzonderlijke leverancier weinig invloed op de prijs. Vergelijk dat met een ander product - goud.

Met $ 1150 per ounce is de prijs van goud meer dan een derde van zijn zenit in 2011 gedaald. En pas in 2000 kon je een ons voor $ 250 kopen. Dit ondanks de jaarlijkse goudproductie van gemiddeld 2500 ton in die periode, en variërend slechts 10% of zo in beide richtingen. Als de goudproductie van jaar tot jaar zo uniform is, waarom zouden er dan zulke enorme schommelingen in de prijs zijn?

Het directe antwoord is dat er veel vraag is naar goud omdat het veel meer is dan een visueel aantrekkelijke component van sieraden. In tegenstelling tot cacao, runderen en varkensbuiken, duurt goud voor altijd. Klein en compact, het kan en wordt gebruikt als valuta zelf. Wanneer valutahandelaren bang zijn om een ​​te lange positie in dollars of Britse ponden of euro's in te nemen, blijft goud een betrouwbare waardeopslag. Het is voor centrale banken een stuk eenvoudiger om fiat-geld af te drukken wat ze maar willen (en daarmee de waarde van elke eenheid te verlagen) dan wanneer het goudaanbod van de wereld op magische wijze toeneemt.

Vraag en aanbod stellen dus prijzen vast. Wie weet? Wat nog belangrijker is, wat te doen met al deze nieuwe informatie? De gemiddelde belegger verbruikt alleen grondstoffen, in tegenstelling tot speculaties daarin. Welk voordeel heeft het om de factoren achter de marktprijs van katoen of sojabonen te kennen?

Dat is geen retorische vraag. Als u de huidige prijs van een grondstof vergelijkt met die van een futurescontract voor diezelfde grondstof, bespaart u uzelf de moeite om iets te leren over de jaarlijkse neerslag in West-Afrika en / of het monetaire beleid van een centrale bank. In plaats daarvan kunnen de details van marktwerking worden gedistilleerd in dit ene ding dat een slimme belegger kan verzilveren - futures.

Laten we nog een ander artikel als voorbeeld gebruiken. Vanaf dit schrijven in maart 2015 kost tarwe $ 5, 07 per bushel. Futures-contracten die in september vervallen, worden verkocht voor $ 5, 19. Dat betekent dat speculanten tarwehouders (nou ja, tarwe-makelaars) een lichte premie aanbieden voor een paar maanden vanaf nu. Beide partijen bij de transactie, zowel speculanten als boeren, denken dat de prijs van tarwe tussen nu en dan zal stijgen. Speculanten hopen dat het boven $ 5.19 zal stijgen, boeren dat het ergens onder dat aantal zal stoppen, maar hoe dan ook verwachten we dat de tarweprijzen zullen stijgen.

Het gaat door. Futures die in december vervallen, worden verkocht voor $ 5, 32 en stijgen naar $ 5, 44 voor het volgende kwartaal. De redenen zijn onbelangrijk. Het maakt niet uit of consumenten in China en India westerse diëten gebruiken die zwaar op tarwe zijn, of dat nieuwe cultivars de opbrengst van gewassen verhogen. Het enige dat een belegger moet weten, is dat de prijzen naar verwachting zullen stijgen en blijven stijgen. In feite kunt u zelfs beginnen met de futures-prijzen, dan achteruit werken en ze vergelijken met de relatief verdisconteerde huidige prijzen om te zien in welke richting de prijzen neigen.

Het komt neer op

Karl Marx dacht dat de hoeveelheid arbeid die nodig was om een ​​goed te creëren, de waarde ervan bepaalde. Karl Marx was, om het vriendelijk te zeggen, vol met afval. Cacaoboeren werkten niet vijf keer harder toen hun product werd verkocht voor $ 3750 per ton dan toen het werd verkocht voor $ 750. Een slimme belegger weet dit, en bij uitbreiding weet hij dat de enige manier om geld te verdienen op de grondstoffenmarkt is te anticiperen op prijsbewegingen. Dat is niet gemakkelijk om te doen, daarom blijven de meeste mensen bij beleggingsfondsen en exchange-traded funds (ETF's). Maar voor de nieuwsgierige belegger die haar horizon wil verbreden, kunnen grondstoffen een lucratieve als vluchtige toevoeging zijn aan haar portefeuille.