IBAN versus SWIFT-code: wat is het verschil?

Er zijn twee internationaal erkende, gestandaardiseerde methoden voor het identificeren van bankrekeningen wanneer een overschrijving plaatsvindt van het ene naar het andere land: een International Bank Account Number (IBAN) en een Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication (SWIFT) -code. Het verschil tussen de twee methoden ligt in wat ze identificeren.

Een SWIFT-code wordt gebruikt om een ​​specifieke bank tijdens een internationale transactie te identificeren, terwijl IBAN wordt gebruikt om een ​​individuele rekening bij de internationale transactie te identificeren. Beide spelen een essentiële rol in de goede werking van de internationale financiële markt.

Internationale bank account nummer

Volgens de European Payments Council werd standaardisatie voor het eerst geïntroduceerd in 1997 met de publicatie van ISO 136: 1997. Er was echter bezorgdheid, vooral door het Europees Comité voor banknormen, dat er te veel flexibiliteit was binnen de voorgestelde normen. De herwerkte versie van de standaard bevatte een uitspraak die vereiste dat de IBAN voor elk land een vaste lengte had. Het bepaalde ook dat alleen hoofdletters binnen het IBAN konden worden gebruikt.

Een IBAN zorgt voor een gemakkelijke identificatie van het land waar de bank is gevestigd en het rekeningnummer van de ontvanger van de overschrijving. De IBAN fungeert ook als een methode om te controleren of de transactiegegevens correct zijn. Deze methode voor controle en identificatie wordt in alle landen van de Europese Unie en in de meeste andere Europese landen gebruikt.

De Verenigde Staten van Amerika en Canada zijn twee grote landen die geen IBAN-systeem gebruiken; ze herkennen echter het systeem en verwerken betalingen volgens het systeem.

Het SWIFT-systeem voor geldoverdracht

Het SWIFT-systeem dateert van vóór pogingen om internationale banktransacties via IBAN te standaardiseren. Het blijft de methode waarmee de meeste internationale overboekingen worden gedaan. Een van de belangrijkste redenen hiervoor is dat banken dankzij het SWIFT-berichtensysteem een ​​aanzienlijke hoeveelheid financiële gegevens kunnen delen. Deze gegevens omvatten de status van de rekening, debet- en creditbedragen en details met betrekking tot de overboeking. Banken gebruiken vaak de bankidentificatiecode (BIC) in plaats van de SWIFT-code. De twee zijn echter gemakkelijk uitwisselbaar; beide bevatten een combinatie van letters en cijfers en zijn over het algemeen tussen de acht en 11 tekens lang.

Toegang hebben tot beide identificatiegegevens is essentieel voor een snelle en succesvolle internationale overdracht. De vereiste identificatie van de bank is afhankelijk van de bank die wordt gebruikt, de bank van de ontvanger en de landen waarin de overdracht is gestart en ontvangen. Zonder een van beide neemt de kans op een succesvolle overdracht echter aanzienlijk af.

Speciale overwegingen

Voorafgaand aan de introductie van deze identificatiemethoden waren er geen internationaal erkende, gestandaardiseerde methoden voor het identificeren van bankrekeningen. De informatie die één land gebruikte om de bank en individuele rekeningen te identificeren, het verzendende land, werd niet noodzakelijkerwijs erkend door het ontvangende land.

Het gebrek aan standaardpraktijken betekende dat er geen manier was om te verzekeren dat de ingevoerde informatie correct was. Dientengevolge zouden in theorie betalingen aan de verkeerde mensen of organisaties kunnen worden gedaan. Evenzo konden betalingen worden uitgesteld terwijl de identificatiegegevens werden bevestigd. Gemiste, vertraagde en verkeerde betalingen veroorzaakten extra kosten voor zowel verzendende als ontvangende banken.

De introductie van deze identificatiemethoden was cruciaal om het proces van internationale geldovermakingen te stroomlijnen.

Belangrijkste leerpunten

• Internationale bankrekeningnummers en de maatschappij voor wereldwijde interbancaire financiële telecommunicatiecodes vergemakkelijken internationale geldoverdrachten.
• Een SWIFT-code wordt gebruikt om een ​​specifieke bank tijdens een internationale transactie te identificeren.
• Een IBAN wordt gebruikt om een ​​individuele rekening te identificeren die betrokken is bij de internationale transactie.