IMF versus WTO versus Wereldbank: wat is het verschil?

Het Internationaal Monetair Fonds (IMF), de Wereldbank en de Wereldhandelsorganisatie (WTO) worden bijna elke dag in de financiële pers of op televisie belicht. Van leningen aan Griekenland tot handelsdeals in Azië, deze organisaties halen krantenkoppen over de hele wereld. Inzicht in deze entiteiten en hun missies zal meer inzicht geven in hoe deze organisaties helpen de mondiale economie vorm te geven.

Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) is een wereldwijde organisatie met 189 lidstaten die momenteel in Washington, DC gevestigd zijn. Het doel van het fonds is het bevorderen van financiële stabiliteit en economische groei naast andere doelstellingen.

De Wereldhandelsorganisatie (WTO is ook een wereldwijde associatie met 164 lidstaten. Het doel van de organisatie is het bevorderen van eerlijke handel tussen landen.

De Wereldbank is ook een internationale organisatie en heeft als doel de armoede te verminderen door middel van financiële hulp.

Het Internationaal Monetair Fonds - IMF

Het IMF promoot zichzelf als "een organisatie van 188 landen, die werkt aan het bevorderen van mondiale monetaire samenwerking, het waarborgen van financiële stabiliteit, het faciliteren van internationale handel, het bevorderen van hoge werkgelegenheid en duurzame economische groei en het verminderen van armoede over de hele wereld." Het werd opgericht in 1944, terwijl De Tweede Wereldoorlog woedde nog steeds, als onderdeel van de Bretton Woods-overeenkomst. De overeenkomst beoogde een monetair en wisselkoersbeheersysteem te creëren dat een herhaling van de valutadevaluaties die bijdroegen tot de economische uitdagingen van die periode zou kunnen voorkomen.

Het "primaire doel van de organisatie is het waarborgen van de stabiliteit van het internationale monetaire systeem - het systeem van wisselkoersen en internationale betalingen waarmee landen (en hun burgers) met elkaar kunnen handelen." Het brede, zelf gedefinieerde mandaat van het IMF omvat "alle macro-economische en financiële sectorkwesties die van invloed zijn op mondiale stabiliteit, "waaronder handelspromotie, economische groei en armoedebestrijding.

De IMF-missie

Het IMF voert zijn missie op verschillende manieren uit. Monitoring en rapportage over economische ontwikkelingen vormen een groot deel van de inspanning, inclusief het doen van aanbevelingen aan de lidstaten over toekomstige acties. In 2015 heeft het IMF bijvoorbeeld de gezondheid van de Amerikaanse economie beoordeeld en aanbevolen dat de Amerikaanse Federal Reserve haar plannen om de rentetarieven te verhogen uitstelt, omdat dit de economie zou kunnen schaden. Hoewel de aanbevelingen van het IMF niet juridisch bindend zijn, worden ze openbaar gemaakt. Economische beleidsmakers zijn zich daar zeker van bewust en worden er ongetwijfeld door beïnvloed.

Geld lenen aan arme landen is ook een belangrijk initiatief van het IMF. De organisatie biedt financiering om naties in moeilijkheden te helpen economische uitdagingen te voorkomen of te herstellen. Het IMF heeft aanzienlijke leningen verstrekt aan onder andere Portugal, Griekenland, Ierland, Oekraïne, Mexico, Polen, Colombia en Marokko. Alle IMF-initiatieven worden door haar leden zelf gefinancierd. Het hoofdkantoor van de organisatie bevindt zich in Washington, DC (lees voor meer informatie: Een inleiding tot het Internationaal Monetair Fonds .)

De Wereldbank

De Wereldbankgroep is, net als het IMF, in 1944 in Bretton Woods opgericht. Het doel is om "financiële en technische hulp te bieden aan ontwikkelingslanden over de hele wereld" in een poging om "armoede te verminderen en ontwikkeling te ondersteunen." Het bestaat uit vijf onderliggende instellingen, waarvan de eerste twee gezamenlijk de Wereldbank worden genoemd.

1. Internationale Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling (IBRD). Dit is de leningarm van het IMF. Het biedt financiële hulp aan kredietwaardige, midden- en lage inkomenslanden.
2. International Development Association (IDA). IDA verstrekt leningen en subsidies aan arme landen.
3. International Finance Corporation (IFC). In tegenstelling tot de Wereldbank, die haar inspanningen op regeringen richt, biedt de IFC geld en advies aan entiteiten uit de particuliere sector.
4. Multilateraal Agentschap voor investeringsgaranties. MIGA streeft naar directe buitenlandse investeringen in ontwikkelingslanden.
5. Internationaal centrum voor geschillenbeslechting. ICSID biedt fysieke faciliteiten en procedurele expertise om de onvermijdelijke geschillen op te lossen die zich voordoen wanneer geld centraal staat in een meningsverschil tussen twee partijen.

Het bevorderen van de Wereldbankmissie

De Wereldbank streeft haar doelstellingen na door financiële steun te verlenen aan ontwikkelingslanden. Het verstrekt leningen met een lage of geen rente ter financiering van "een breed scala aan investeringen op gebieden zoals onderwijs, gezondheidszorg, openbaar bestuur, infrastructuur, ontwikkeling van de financiële en particuliere sector, landbouw, en beheer van milieu en natuurlijke hulpbronnen." heeft de Wereldbank India in 2015 500 miljoen dollar geleend ter ondersteuning van micro-, kleine en middelgrote ondernemingen. De lening met een looptijd van 10 jaar werd verstrekt tegen gunstige voorwaarden, waaronder een bepaling dat de terugbetaling niet vijf jaar hoeft te beginnen.

De inspanningen van de Wereldbank omvatten advies en begeleiding en werken nauw samen met het Internationaal Monetair Fonds. De groep heeft eigen middelen en heeft haar thuiskantoor in Washington, DC (zie voor gerelateerde informatie: All-Important World Development Indicators (WDI) van de Wereldbank .)

De Wereldhandelsorganisatie - WTO

De Wereldhandelsorganisatie (WTO) beweert "de enige wereldwijde internationale organisatie te zijn die zich bezighoudt met de handelsregels tussen landen." De inspanningen van de WTO zijn gericht op het ontwikkelen van handelsovereenkomsten tussen landen om grensoverschrijdende handel aan te moedigen. Dit omvat het opstellen van de overeenkomsten, het interpreteren van de overeenkomsten en het vergemakkelijken van geschillenbeslechting.

Officieel opgericht in 1995, vindt de WTO haar wortels terug in Bretton Woods, waar de Algemene Overeenkomst inzake handel en tarieven (GATT) werd opgesteld in een poging de handel tussen naties aan te moedigen en te ondersteunen. In navolging van de GATT hebben de handelsbesprekingen van de Uruguay-rondetafel 1986-1994 geleid tot de formele oprichting van de WTO. Het hoofdkantoor van de WTO bevindt zich in Genève, Zwitserland. Net als het IMF en de Wereldbank wordt de WTO gefinancierd door haar leden.

Bevordering van de WTO-missie

De WTO streeft naar grensoverschrijdende handel. Onderhandelingen worden gevoerd in een alles-of-niets-formaat, waarbij elk probleem op tafel wordt besproken totdat het is opgelost. Dienovereenkomstig zijn er geen gedeeltelijke deals, dus gemiste deadlines en langdurige inspanningen die vele jaren voortduren, zijn niet ongewoon. Naast grootschalige handelsinitiatieven faciliteert de WTO ook onderhandelingen over handelsgeschillen, zoals een meningsverschil tussen Mexico en de Verenigde Staten over tonijnvisserij. (Zie voor gerelateerde literatuur: 3 keer de WTO heeft het deze eeuw goed .)

Het komt neer op

Hoewel alle drie organisaties zichzelf promoten als het bevorderen van positieve ontwikkelingen, is niet iedereen het eens met hun zelfevaluaties. De organisaties bieden financiële hulp aan landen in nood, maar net als zowat elke andere bekende methode om financiële middelen te verkrijgen, zit het geld vast en zijn de motieven achter de initiatieven vaak in het geding.

Wat deze groepen bijvoorbeeld 'economische groei bevorderen', beschouwen hun tegenstanders als een blauwdruk voor het vernietigen van de lokale economie en het vernietigen van het milieu met globaliseringsinspanningen die alleen de rijken ten goede komen. Protesten, waaronder die in Davos, Zwitserland, Washington, DC, Cancun, Mexico en andere grote steden, komen regelmatig voor op IMF-, Wereldbank- en WTO-evenementen. Afgezien van de publieke protesten, pleiten zelfs sommige bedrijfsleiders tegen de organisaties. (Zie: The Dark Side of the WTO .)