Inflatie versus stagflatie: wat is het verschil?

Inflatie is een term die door economen wordt gebruikt om brede prijsverhogingen te definiëren. Inflatie is de snelheid waarmee de prijs van goederen en diensten in een economie stijgt. Inflatie kan ook worden gedefinieerd als de snelheid waarmee de koopkracht daalt. Als de inflatie bijvoorbeeld 5 procent is en u momenteel $ 100 per week aan boodschappen uitgeeft, moet u het volgende jaar $ 105 uitgeven voor dezelfde hoeveelheid voedsel.

Stagflatie is een term die door economen wordt gebruikt om een ​​economie te definiëren met inflatie, een trage of stagnerende economische groei en een relatief hoge werkloosheid. Economische beleidsmakers over de hele wereld proberen koste wat kost stagflatie te voorkomen. Met stagflatie worden de burgers van een land getroffen door hoge inflatie en werkloosheid. Hoge werkloosheidspercentages dragen verder bij aan de vertraging van de economie van een land, waardoor de economische groei niet meer dan een procentpunt boven of onder een nulgroei schommelt.

Inflatie

Economische beleidsmakers zoals de Federal Reserve blijven constant alert op tekenen van inflatie. Beleidsmakers willen niet dat inflatiepsychologie zich vestigt in de hoofden van consumenten. Met andere woorden, beleidsmakers willen niet dat consumenten aannemen dat prijzen altijd zullen stijgen. Zulke overtuigingen leiden ertoe dat zaken als werknemers werkgevers om hogere lonen vragen om de hogere kosten van levensonderhoud te dekken, hetgeen werkgevers en daarmee de algemene economie belast.

De oorzaken van inflatie kunnen in drie soorten worden ingedeeld: vraag-pull inflatie, kosten-push inflatie en ingebouwde inflatie.

Vraag-pull inflatie is wanneer de totale vraag naar goederen en diensten in een economie sneller toeneemt dan de productiecapaciteit van de economie. Het creëert een vraag-aanbodkloof met een hogere vraag en een lager aanbod, wat resulteert in hogere prijzen. Bovendien leidt een toename van de geldhoeveelheid in een economie ook tot inflatie. Met meer geld beschikbaar voor de individuen, leidt het positieve consumentensentiment tot hogere uitgaven. Dit verhoogt de vraag en leidt tot prijsstijgingen. De geldhoeveelheid kan door de monetaire autoriteiten worden verhoogd, hetzij door de particulieren af ​​te drukken en meer geld weg te geven, hetzij door de valuta te devalueren (de waarde van). In al dergelijke gevallen waarin de vraag toeneemt, verliest het geld zijn koopkracht.

Kosten-duw inflatie is een gevolg van een stijging van de prijzen van input van productieprocessen. Voorbeelden hiervan zijn een stijging van de arbeidskosten om een ​​goed te produceren of een dienst aan te bieden of een stijging van de grondstofkosten. Deze ontwikkelingen leiden tot hogere kosten voor het eindproduct of de dienst en dragen bij aan de inflatie.

• Ingebouwde inflatie is de derde oorzaak die verband houdt met adaptieve verwachtingen. Naarmate de prijs van goederen en diensten stijgt, verwacht en vereist arbeid meer kosten / lonen om hun kosten van levensonderhoud te handhaven. Hun hogere lonen resulteren in hogere kosten van goederen en diensten, en deze loon-prijsspiraal gaat door terwijl de ene factor de andere induceert en vice versa.

stagflatie

De term "stagflatie" werd voor het eerst gebruikt in het Verenigd Koninkrijk door politicus Iain Macleod in de jaren zestig. Stagflatie werd wereldwijd door veel landen ervaren in de jaren 1970 toen de wereldolieprijzen scherp stegen, wat leidde tot de geboorte van de Misery Index.

De Misery-index, of het totaal van de inflatie en het werkloosheidspercentage samen, fungeert als een ruwe maatstaf voor hoe slecht mensen zich voelen in tijden van stagflatie. De term werd vaak gebruikt tijdens de Amerikaanse presidentiële race van 1980.

Er zijn twee hoofdtheorieën over wat stagflatie veroorzaakt. Eén theorie stelt dat dit economische fenomeen wordt veroorzaakt wanneer een plotselinge stijging van de oliekosten de productiecapaciteit van een economie vermindert. Omdat transportkosten stijgen, worden producten produceren en in de schappen leggen duurder en stijgen de prijzen zelfs als mensen ontslagen worden. Een andere theorie stelt dat inflatie simpelweg het gevolg is van een slecht doordacht economisch beleid. Simpelweg de inflatie laten stijgen, en dan plotseling de teugels breken, is een voorbeeld van slecht beleid dat volgens sommigen kan bijdragen aan stagflatie. Anderen wijzen op de strenge regulering van markten, goederen en arbeid in combinatie met het toestaan ​​van centrale banken om onbeperkte hoeveelheden geld te drukken.

Belangrijkste leerpunten

• Inflatie is de snelheid waarmee de prijs van goederen en diensten in een economie stijgt.
• Stagflatie verwijst naar een economie met inflatie, een trage of stagnerende economische groei en een relatief hoge werkloosheid.
• Met stagflatie worden de burgers van een land getroffen door hoge inflatie en werkloosheid.