Inside Intel: A Look At The Mega Chipmaker

Nog nooit heeft een bedrijf zoveel gedaan met zoiets kleins. Intel Corp. (INTC), opgericht in 1968, is sinds het begin bijna 's werelds toonaangevende fabrikant van microprocessors en chipsets. Tegenwoordig is Intel gemakkelijk het grootste halfgeleiderbedrijf ter wereld, ongeveer de helft weer zo groot als de naaste concurrent, Samsung Electronics Co., Ltd., en meer dan drie keer zo groot als de op één na grootste binnenlandse producent, Qualcomm Inc. (QCOM).

Wat Intel onderscheidt van de meeste andere halfgeleiderbedrijven, is dat het zijn producten in eigen huis fabriceert. Het grootste deel van de fabrikanten van halfgeleiders bewerkt het eigenlijke werk van het maken van de producten aan gieterijen in China. Intel maakt zelfs chips voor andere bedrijven, die meestal te klein zijn om als echte concurrenten te worden beschouwd. Is dat een belangenconflict? Niet echt. Fabricagefabrieken kunnen enkele miljarden dollars kosten om te bouwen, en het is logisch dat Intel zich bezig houdt. (Zie voor meer informatie: The Semiconductor Industry Handbook .)

Intel assembleert inderdaad chipsets in China, maar op locaties die eigendom zijn van Intel. Bij sommige Amerikaanse doemdenkers wordt onder wijsheid erkend dat China door lage arbeidskosten de standaardbasis is voor productiebedrijven voor Amerikaanse bedrijven die een paar centen per eenheid willen besparen en 'banen naar het buitenland willen verzenden'. Die bewering is beschuldiger dan waar. Eind 2016 telde Intel een personeelsbestand van 106.000, waarvan ongeveer de helft in de Verenigde Staten. Bijna de helft van de chipsets en microprocessors van Intel worden thuis vervaardigd, in fabrieken in de buitenwijken van Phoenix, Albuquerque, NM en Portland, Ore. Buiten China worden de meeste resterende Intel-producten ontwikkeld in Israël. (Zie voor meer informatie: A Primer for Investing in the Tech Industry .)

De incestueuze wereld van chip-sourcing

Zelfs gezien het feit dat Intel de chips van andere bedrijven in zijn fabrieken fabriceert, is het zaak om interne computerhardware te ontwikkelen, te verkopen en te branding meer incestueus dan je zou denken. Zo begon Apple Inc. (AAPL) vanaf 2007 uitsluitend Intel-chips te gebruiken in zijn Macs, ter vervanging van de PowerPC-CPU's die Apple zelf hielp ontwikkelen als onderdeel van een consortium. In 2018 werd gemeld dat Apple Intel-chips uitsluitend in zijn nieuwe iPhones mag gebruiken. Ter vergelijking: kleinere bedrijven die aan Intel uitbesteden, zijn niet eens zo'n probleem.

de wet van Moore

Intel's overlevende mede-oprichter, Gordon Moore, leent zijn naam aan de meest beroemde observatie in alle technologie. De wet van Moore, geformuleerd in 1965, stelt dat de transistordichtheid om de twee jaar verdubbelt. Niet alleen heeft de observatie sindsdien plaatsgevonden, maar Intel heeft de wet officieel opgenomen in haar bedrijfsstrategie. Het bedrijf zit achter de ontwikkeling van 450 mm wafels, de breedste die er bestaan, maar nog steeds minder dan een millimeter dik. Eenmaal in productie, zouden ze de exponentiële vooruitgang van de wet van Moore moeten laten doorgaan voor tenminste een andere generatie.

Dus wie koopt al deze Intel-chips? In 2008 was het antwoord ondubbelzinnig. Hewlett-Packard Co. (HPQ), Dell en International Business Machines Corp. (IBM), niet toevallig de drie grootste computerfabrikanten aan het begin van de eeuw, waren samen verantwoordelijk voor $ 3 van elke $ 4 die Intel innam. Slechts zes jaren later, met omvangrijke personal computers niet langer de apparaten bij uitstek voor een wereldwijde klantenkring die waarde hecht aan draagbaarheid en snelheid, heeft Intel nu acht grote klanten die verantwoordelijk zijn voor 75% van haar inkomsten. In 2016 waren de drie grootste klanten van Intel verantwoordelijk voor 31% van de vorderingen van het bedrijf. Intel houdt zich misschien aan de wet van Moore, maar het Pareto-principe (ook wel de 80/20-regel genoemd) is een ander verhaal.

Stagnerende omzet, veranderende markt

De omzetgroei van Intel is sinds het begin van het decennium dramatisch vertraagd. Let nooit op de grenzen van de dichtheid van geïntegreerde schakelingen, is Intel op de grens van groei naar omzet gekomen? De mensen die Intel runnen zijn verre van dom en de overgang van het bedrijf van monolithische desktops naar kleinere apparaten is al een tijdje aan de gang. Voortbouwend op de hefboomwerking van zijn marktleidende positie, heeft Intel zijn concentratie verlegd naar kleinere apparaten en ingebedde systemen. Dit laatste verwijst naar chips die op iets anders zijn geplaatst dan zelfstandige computers, die alles kunnen omvatten, van auto's en vliegtuigen tot verkeerslichten en assemblagelijnen van fabrieken.

Zoals elk bedrijf van zijn omvang (marktkapitalisatie van $ 205, 7 miljard), heeft Intel een uitgebreide bedrijfsorganisatie. De belangrijkste divisies van het bedrijf zijn de Client Computing Group; waaronder desktopcomputers, notebooks en tablets, de Data Center Group; waaronder producten voor cloudcommunicatie en -infrastructuur en de Internet of Things Group; die producten omvat die zijn ontworpen voor internetconnectiviteit in gebieden zoals detailhandel, transport, industrie, video, gebouwen en slimme steden. Naast halfgeleiders en chips produceert Intel ook beveiligingssoftwareproducten.

PC's nog steeds koning

Het tijdperk van de 30-pond tafel gemonteerde mini-toren is misschien aan het vervagen, maar het is nog steeds erg actief en zal nog een tijdje duren. 55% van de bedrijfsinkomsten van Intel is afkomstig van Client Computing, een verhouding die geleidelijk van jaar tot jaar daalt.

Dell Inc. is de grootste klant van het bedrijf en vertegenwoordigt 15% van de Intel-omzet. Direct achter met 13% is Lenovo Group Ltd., die in 2005 IBM's personal computeractiviteiten kocht en onmiddellijk een enorme Intel-client werd, bijna standaard.

Intel heeft in 2017 $ 62, 8 miljard opgebracht. Het bedrijf is echt internationaal, met de Verenigde Staten alleen de op één na grootste markt. De grootste klant is China, dat vorig jaar voor bijna $ 14 miljard aan Intel-producten heeft gekocht. De op twee na grootste markt is Singapore, dat verantwoordelijk was voor $ 12, 7 miljard aan inkomsten van Intel.

Het komt neer op

Sommige bedrijven domineren een bedrijfstak, falen om te innoveren en raken irrelevant (bijv. Howard Johnson, Kodak.) Anderen hebben geweldige ideeën, maar slagen er nooit in deze te verzilveren. Het bedrijf dat intellectuele vuurkracht kan benutten met een marktaandeel van de markt is het bedrijf dat tientallen jaren zowel krachtig als relevant kan blijven. Intel is het archetype, en is gelegen om te blijven, tot ver in de toekomst.