Financiën
Financiën is een term die in grote lijnen de studie en het systeem beschrijft van geld, investeringen en andere financiële instrumenten. Sommige autoriteiten geven er de voorkeur aan om financiën in drie verschillende categorieën te verdelen: openbare financiën, bedrijfsfinanciering en persoonlijke financiën. Andere categorieën omvatten het recent opkomende gebied van sociale financiën en gedragsfinanciering, dat probeert de cognitieve (bijvoorbeeld emotionele, sociale en psychologische) redenen achter financiële beslissingen te identificeren.
01:30Financiën
De basis van financiën
Financiën, als een aparte tak van theorie en praktijk uit de economie, ontstonden in de jaren 1940 en 1950 met de werken van Markowitz, Tobin, Sharpe, Treynor, Black en Scholes, om er maar een paar te noemen. Natuurlijk waren financiële onderwerpen - zoals geld, bankieren, lenen en beleggen - al sinds het begin van de menselijke geschiedenis in een of andere vorm aanwezig.
Tegenwoordig wordt "financiering" doorgaans onderverdeeld in drie brede categorieën: overheidsfinanciën omvatten belastingstelsels, overheidsuitgaven, begrotingsprocedures, stabilisatiebeleid en -instrumenten, schuldkwesties en andere problemen van de overheid. Bedrijfsfinanciering omvat het beheren van activa, passiva, inkomsten en schulden voor een bedrijf. Persoonlijke financiën definieert alle financiële beslissingen en activiteiten van een individu of huishouden, inclusief budgettering, verzekering, hypotheekplanning, sparen en pensioenplanning.
Belangrijkste leerpunten
- Financiën is een term die in grote lijnen de studie en het systeem beschrijft van geld, investeringen en andere financiële instrumenten.
- Financiering kan grofweg worden onderverdeeld in drie verschillende categorieën: openbare financiën, bedrijfsfinanciën en persoonlijke financiën.
- Meer recente subcategorieën omvatten sociale financiering en gedragsfinanciering.
Overheidsfinanciën
De federale overheid helpt marktfalen te voorkomen door toe te zien op de toewijzing van middelen, de verdeling van inkomsten en de stabilisatie van de economie. Regelmatige financiering voor deze programma's wordt meestal gewaarborgd door middel van belastingen. Lenen bij banken, verzekeringsmaatschappijen en andere overheden en dividenden verdienen bij haar bedrijven helpt ook de federale overheid te financieren.
Staats- en lokale overheden ontvangen ook subsidies en hulp van de federale overheid. Andere bronnen van openbare financiën zijn gebruikersheffingen van havens, luchthavendiensten en andere voorzieningen; boetes als gevolg van overtreden van wetten; inkomsten uit licenties en vergoedingen, zoals voor het rijden; en verkoop van overheidseffecten en obligatie-emissies.
Bedrijfsfinanciën
Bedrijven verkrijgen financiering op verschillende manieren, variërend van aandeleninvesteringen tot kredietregelingen. Een bedrijf kan een lening afsluiten bij een bank of een kredietlimiet regelen. Het op de juiste manier verwerven en beheren van schulden kan een bedrijf helpen uitbreiden en winstgevender worden.
Startups kunnen kapitaal ontvangen van engelbeleggers of venture capitalists in ruil voor een percentage van eigendom. Als een bedrijf gedijt en naar de beurs gaat, zal het aandelen uitgeven op een effectenbeurs; dergelijke initiële openbare aanbiedingen (IPO) brengen een grote instroom van geld in een onderneming. Gevestigde bedrijven kunnen extra aandelen verkopen of bedrijfsobligaties uitgeven om geld in te zamelen. Bedrijven kunnen dividendbetalende aandelen, blue-chip obligaties of rentedragende bankcertificaten van deposito's (CD) kopen; ze kunnen ook andere bedrijven kopen in een poging de omzet te verhogen.
Bijvoorbeeld, in juli 2016 rapporteerde de krantenuitgever Gannett een nettowinst voor het tweede kwartaal van $ 12, 3 miljoen, een daling van 77% ten opzichte van $ 53, 3 miljoen in het tweede kwartaal van 2015. Als gevolg van acquisities van North Jersey Media Group en Journal Media Group in 2015 rapporteerde Gannett echter aanzienlijk grotere oplage in 2016, wat resulteerde in een toename van de totale omzet met 3% tot $ 748, 8 miljoen voor het tweede kwartaal.
Persoonlijke financiën
Persoonlijke financiële planning omvat in het algemeen het analyseren van de huidige financiële positie van een individu of een gezin, het voorspellen van behoeften op korte en lange termijn, en het uitvoeren van een plan om die behoeften te vervullen binnen individuele financiële beperkingen. Persoonlijke financiën hangen grotendeels af van iemands inkomsten, levensbehoeften en individuele doelen en verlangens.
Zaken met betrekking tot persoonlijke financiën omvatten, maar zijn niet beperkt tot, de aankoop van financiële producten om persoonlijke redenen, zoals creditcards; levens-, gezondheids- en opstalverzekering; hypotheken; en pensioenproducten. Persoonlijk bankieren (bijv. Betaal- en spaarrekeningen, IRA's en 401 (k) -plannen) wordt ook beschouwd als een onderdeel van persoonlijke financiën.
De belangrijkste aspecten van persoonlijke financiën zijn:
- Beoordeling van de huidige financiële status: verwachte kasstroom, huidige besparingen, enz.
- Een verzekering kopen om zich tegen risico's te beschermen en ervoor te zorgen dat de materiële positie van iemand veilig is
- Belastingen berekenen en indienen
- Sparen en beleggen
- Pensioen planning
Als gespecialiseerd vakgebied is persoonlijke financiën een recente ontwikkeling, hoewel vormen ervan vanaf het begin van de 20e eeuw op universiteiten en scholen worden onderwezen als "huishoudkunde" of "consumenteneconomie". Het veld werd aanvankelijk buiten beschouwing gelaten door mannelijke economen, omdat 'huishoudkunde' de taak van huisvrouwen leek te zijn. Onlangs hebben economen herhaaldelijk benadrukt dat wijdverbreid onderwijs op het gebied van persoonlijke financiën een integraal onderdeel is van de macroprestaties van de algemene nationale economie.
Social Finance
Sociale financiering verwijst doorgaans naar investeringen in sociale ondernemingen, waaronder liefdadigheidsorganisaties en sommige coöperaties. In plaats van een rechtstreekse schenking, hebben deze investeringen de vorm van aandelen- of schuldfinanciering, waarbij de belegger zowel een financiële beloning als een sociaal gewin nastreeft.
Moderne vormen van sociale financiering omvatten ook enkele segmenten van microfinanciering, met name leningen aan eigenaren van kleine ondernemingen en ondernemers in minder ontwikkelde landen om hun ondernemingen te laten groeien. Geldschieters verdienen hun leningen en helpen tegelijkertijd de levensstandaard van individuen te verbeteren en de lokale samenleving en economie ten goede te komen.
Social impact bonds (ook bekend als Pay for Success Obligaties of sociale uitkeringen) zijn een specifiek type instrument dat fungeert als een contract met de publieke sector of de lokale overheid. Terugbetaling en rendement van investeringen zijn afhankelijk van het bereiken van bepaalde sociale resultaten en prestaties.
Gedragsfinanciering
Er was een tijd dat theoretisch en empirisch bewijs leek te suggereren dat conventionele financiële theorieën redelijk succesvol waren in het voorspellen en verklaren van bepaalde soorten economische gebeurtenissen. Desalniettemin ontdekten academici in de financiële en economische wereld in de loop van de tijd afwijkingen en gedragingen die zich in de echte wereld voordeden, maar die niet konden worden verklaard door beschikbare theorieën. Het werd steeds duidelijker dat conventionele theorieën bepaalde 'geïdealiseerde' gebeurtenissen konden verklaren, maar dat de echte wereld in feite veel rommeliger en ongeorganiseerd was, en dat marktdeelnemers zich vaak gedragen op manieren die irrationeel zijn en dus moeilijk te voorspellen volgens die modellen.
Als gevolg hiervan begonnen academici zich te richten op cognitieve psychologie om rekening te houden met irrationeel en onlogisch gedrag dat door de moderne financiële theorie niet is verklaard. Gedragswetenschap is het veld dat uit deze inspanningen is ontstaan; het probeert onze acties te verklaren, terwijl moderne financiën de acties van de geïdealiseerde 'economische man' (Homo economicus) willen verklaren.
Gedragsfinanciering, een deelgebied van gedragseconomie, stelt op psychologie gebaseerde theorieën voor om financiële afwijkingen te verklaren, zoals ernstige stijgingen of dalingen van de aandelenkoers. Het doel is om te identificeren en te begrijpen waarom mensen bepaalde financiële keuzes maken. Binnen gedragsfinanciering wordt ervan uitgegaan dat de informatiestructuur en de kenmerken van marktdeelnemers de investeringsbeslissingen van individuen en de marktresultaten systematisch beïnvloeden.
Daniel Kahneman en Amos Tversky, die eind jaren zestig begonnen samen te werken, worden door velen beschouwd als de vaders van gedragsfinanciering. Later kwam Richard Thaler bij hem, die economie en financiën combineerde met elementen van psychologie om concepten te ontwikkelen zoals mentale boekhouding, het schenkingseffect en andere vooroordelen die een impact hebben op het gedrag van mensen.
Tenents of Behavioural Finance
Gedragsfinanciering omvat veel concepten, maar vier zijn cruciaal: mentale boekhouding, kuddegedrag, verankering en een hoge zelfbeoordeling en overmoed.
Mentale boekhouding verwijst naar de neiging van mensen om geld toe te wijzen voor specifieke doeleinden op basis van diverse subjectieve criteria, waaronder de bron van het geld en het beoogde gebruik voor elke account. De theorie van de mentale boekhouding suggereert dat individuen waarschijnlijk verschillende functies toewijzen aan elke activagroep of rekening, waarvan het resultaat een onlogisch, zelfs schadelijk, gedrag kan zijn. Sommige mensen houden bijvoorbeeld een speciale 'geldpot' opzij voor een vakantie of een nieuw huis, terwijl ze tegelijkertijd een aanzienlijke creditcardschuld hebben.
Kuddegedrag stelt dat mensen de neiging hebben om het financiële gedrag van de meerderheid of kudde na te bootsen, ongeacht of deze acties rationeel of irrationeel zijn. In veel gevallen is kuddegedrag een reeks beslissingen en acties die een individu niet noodzakelijk alleen zou maken, maar die legitimiteit lijken te hebben omdat "iedereen het doet". Kuddegedrag wordt vaak beschouwd als een belangrijke oorzaak van financiële paniek en beurscrashes.
Verankering verwijst naar het koppelen van uitgaven aan een bepaald referentiepunt of niveau, hoewel het misschien geen logische relevantie heeft voor de beslissing in kwestie. Een veelgebruikt voorbeeld van 'verankering' is de conventionele wijsheid dat een diamanten verlovingsring ongeveer twee maanden salaris moet kosten. Een ander zou een aandeel kunnen kopen dat kort steeg van de handel rond $ 65 tot $ 80 en vervolgens terugliep naar $ 65, in de zin dat het nu een koopje is (verankering van uw strategie voor die $ 80). Hoewel dat waar zou kunnen zijn, is het waarschijnlijker dat het $ 80-cijfer een afwijking was, en $ 65 de echte waarde van de aandelen is.
Hoge zelfbeoordeling verwijst naar de neiging van een persoon om zichzelf beter te rangschikken dan anderen of hoger dan een gemiddelde persoon. Een belegger kan bijvoorbeeld denken dat hij een beleggingsgoeroe is wanneer zijn beleggingen optimaal presteren (en de investeringen blokkeren die slecht presteren). Hoge zelfbeoordeling gaat hand in hand met overmoed, die weerspiegelt de neiging om iemands vermogen om een bepaalde taak met succes uit te voeren te overschatten of te overdrijven. Overmoed kan bijvoorbeeld schadelijk zijn voor het vermogen van een belegger om aandelen te kiezen. Een onderzoek uit 1998 getiteld 'Volume, volatiliteit, prijs en winst wanneer alle handelaren bovengemiddeld zijn' door onderzoeker Terrence Odean ontdekte dat overmoedige beleggers doorgaans meer transacties verrichtten in vergelijking met hun minder zelfverzekerde tegenhangers - en deze transacties produceerden feitelijk aanzienlijk lagere opbrengsten dan de markt.
Geleerden hebben betoogd dat de afgelopen decennia getuige zijn geweest van een ongeëvenaarde uitbreiding van de financiële sector - of de rol van financiën in het dagelijkse bedrijfsleven of in het leven.
Financiën versus economie
Economie en financiën zijn met elkaar verbonden, informeren en beïnvloeden elkaar. Beleggers geven om economische gegevens, omdat ze ook de markten in grote mate beïnvloeden. Het is belangrijk voor beleggers om "of / of" -argumenten met betrekking tot economie en financiën te vermijden; beide zijn belangrijk en hebben geldige toepassingen.
Over het algemeen is de focus van economie - vooral macro-economie - doorgaans groter in de natuur, zoals hoe een land, regio of markt presteert. Economie kan zich ook richten op het overheidsbeleid, terwijl de focus van financiën meer individueel, bedrijfs- of industriespecifiek is. Micro-economie legt uit wat te verwachten als bepaalde omstandigheden veranderen op branche-, bedrijfs- of individueel niveau. Als een fabrikant de prijzen van auto's verhoogt, zegt micro-economie dat consumenten minder zullen kopen dan voorheen. Als een grote kopermijn in Zuid-Amerika instort, zal de prijs van koper de neiging hebben om te stijgen, omdat het aanbod beperkt is.
Finance richt zich ook op de manier waarop bedrijven en beleggers risico en rendement evalueren. Historisch gezien was economie meer theoretisch en financiën praktischer, maar in de afgelopen 20 jaar is het onderscheid veel minder uitgesproken geworden.
Is financiën een kunst of een wetenschap?
Het korte antwoord op deze vraag is beide. Financiën, als een vakgebied en een gebied van het bedrijfsleven, heeft zeker sterke wortels in verwant-wetenschappelijke gebieden, zoals statistiek en wiskunde. Bovendien lijken veel moderne financiële theorieën op wetenschappelijke of wiskundige formules.
Het valt echter niet te ontkennen dat de financiële sector ook niet-wetenschappelijke elementen bevat die het vergelijken met een kunst. Er is bijvoorbeeld ontdekt dat menselijke emoties (en beslissingen die daarom worden genomen) een grote rol spelen in veel aspecten van de financiële wereld.
Moderne financiële theorieën, zoals het Black Scholes-model, zijn sterk gebaseerd op de wetten van statistiek en wiskunde in de wetenschap; hun creatie zou onmogelijk zijn geweest als de wetenschap niet het eerste fundament had gelegd. Ook proberen theoretische constructies, zoals het Capital Asset Pricing Model (CAPM) en de efficiënte markthypothese (EMH), het gedrag van de aandelenmarkt logisch te verklaren op een emotieloze, volledig rationele manier, waarbij elementen zoals marktsentiment en beleggerssentiment.
En hoewel deze en andere academische vorderingen de dagelijkse werking van de financiële markten aanzienlijk hebben verbeterd, is de geschiedenis rijk aan voorbeelden die het idee lijken tegen te spreken dat financiën zich gedragen volgens rationele wetenschappelijke wetten. Bijvoorbeeld, beursrampen, zoals de crash van oktober 1987 (Black Monday), waarbij het Dow Jones Industrial Average (DJIA) met 22% daalde en de grote beurskrach uit 1929 die begon op Black Thursday (24 oktober 1929), worden niet op passende wijze verklaard door wetenschappelijke theorieën zoals de EMH. Het menselijke element van angst speelde ook een rol (de reden voor een dramatische val op de aandelenmarkt wordt vaak een "paniek" genoemd).
Bovendien hebben de trackrecords van beleggers aangetoond dat markten niet volledig efficiënt zijn en daarom niet volledig wetenschappelijk. Studies hebben aangetoond dat het beleggerssentiment enigszins wordt beïnvloed door het weer, waarbij de algemene markt over het algemeen bullish wordt wanneer het weer overwegend zonnig is. Andere fenomenen zijn het januari-effect, het patroon van aandelenkoersen die aan het einde van het ene kalenderjaar dalen en aan het begin van het volgende stijgen.
Bovendien hebben bepaalde beleggers lange tijd consistent de bredere markt kunnen verslaan, met name de beroemde aandelenkiezer Warren Buffett, die op het moment van dit schrijven de op een na rijkste persoon in de Verenigde Staten is - zijn rijkdom is grotendeels opgebouwd van langetermijninvesteringen in aandelen. De langdurige outperformance van een beperkt aantal beleggers zoals Buffett is veel te danken aan het in diskrediet brengen van de EMH, waardoor sommigen geloven dat om een succesvolle belegger in aandelen te zijn, zowel de wetenschap achter het kraken van cijfers als de kunst achter het kiezen van aandelen moeten worden begrepen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.