Institutionele versus particuliere beleggers: wat is het verschil?

Alle soorten beleggers zijn niet hetzelfde en er zijn een aantal verschillen tussen degenen die als institutionele beleggers worden beschouwd en degenen die als niet-institutionele of particuliere beleggers worden beschouwd. Het verschil begrijpen is de moeite waard. Als u een belegging in een bepaald aandeel of beleggingsfonds overweegt die u in de financiële pers hebt gepubliceerd, is de kans groot dat u niet in aanmerking komt als institutionele belegger. Als u zich zelfs afvraagt ​​wat een institutionele belegger is, bent u waarschijnlijk geen institutionele belegger. Laten we deze gelegenheid aangrijpen om enkele van de verschillen te beschrijven.

Belangrijkste leerpunten

• Een institutionele belegger is een persoon of organisatie die effecten in voldoende grote hoeveelheden verhandelt om in aanmerking te komen voor een voorkeursbehandeling en lagere vergoedingen.
• Een particuliere belegger is een niet-professionele belegger die effecten koopt en verkoopt via beursvennootschappen of spaarrekeningen zoals 401 (k) s.
• De meeste institutionele beleggers beleggen namens hen het geld van anderen.

Institutionele beleggers

Institutionele beleggers zijn de grote jongens in het blok - de olifanten. Het zijn de pensioenfondsen, beleggingsfondsen, geldbeheerders, verzekeringsmaatschappijen, investeringsbanken, handelsfondsen, schenkingsfondsen, hedgefondsen en ook enkele private equity-investeerders. Institutionele beleggers zijn goed voor ongeveer driekwart van het handelsvolume op de New York Stock Exchange. Ze verplaatsen grote aandelenblokken en hebben een enorme invloed op de bewegingen van de aandelenmarkt. Omdat ze worden beschouwd als geavanceerde beleggers met kennis van zaken en daarom minder geneigd zijn om ongeschoolde beleggingen te doen, zijn institutionele beleggers onderworpen aan minder van de beschermende voorschriften die de Securities and Exchange Commission (SEC) biedt aan uw gemiddelde, dagelijkse belegger.

Het geld dat institutionele beleggers gebruiken is niet echt geld dat de instellingen zelf bezitten. Institutionele beleggers beleggen over het algemeen voor andere mensen. Als u een pensioenplan op het werk, een beleggingsfonds of een andere verzekering heeft, profiteert u eigenlijk van de expertise van institutionele beleggers.

Vanwege hun omvang kunnen institutionele beleggers vaak betere tarieven bedingen voor hun beleggingen. Ze hebben ook de mogelijkheid om toegang te krijgen tot investeringen die normale beleggers niet hebben, zoals investeringsmogelijkheden met grote minimale buy-ins.

Retail of niet-institutionele beleggers

Particuliere of niet-institutionele beleggers zijn per definitie beleggers die geen institutionele beleggers zijn. Dat is vrijwel elke persoon die schulden, aandelen of andere beleggingen koopt en verkoopt via een makelaar, bank, makelaar, enzovoort. Deze mensen investeren niet namens iemand anders, ze beheren hun eigen geld. Niet-institutionele beleggers worden meestal gedreven door persoonlijke doelen, zoals pensioenplannen, sparen voor de opleiding van hun kinderen of het financieren van een grote aankoop.

Vanwege hun kleine koopkracht, moeten retailbeleggers vaak hogere kosten betalen voor hun transacties, evenals marketing-, commissie- en andere gerelateerde kosten. Per definitie beschouwt de SEC particuliere beleggers als niet-geavanceerde beleggers, die bepaalde bescherming worden geboden en bepaalde risicovolle, complexe beleggingen niet mogen doen.

Adviseur inzicht

Wyatt Moerdyk, AIF®
Evidence Advisors Investment Management, Boerne, TX

Het verschil is dat een niet-institutionele belegger een individuele persoon is en een institutionele belegger een soort entiteit: een pensioenfonds, een beleggingsfonds, een bank, een verzekeringsmaatschappij of een andere grote instelling. Als u een individuele belegger bent, en ik vermoed dat u dat bent, denk ik dat uw vraag waarschijnlijk meer verband houdt met aandelenklassen van beleggingsfondsen. Aan individuele beleggers wordt soms door op kosten gebaseerde adviseurs verteld dat zij "institutionele" aandelenklassen van een beleggingsfonds kunnen kopen in plaats van de Klasse A-, B- of C-aandelen van het fonds. Aangewezen met een I, Y of Z, bevatten deze aandelen geen verkoopkosten en hebben ze kleinere kostenratio's. Het is als een korting voor institutionele beleggers omdat ze bulk inkopen. De lagere kosten van de aandelen vertalen zich in een hoger rendement.