Is industrialisatie goed voor de economie?

Industrialisatie is het proces waarbij een economie zich verplaatst van voornamelijk agrarische productie naar massaproductie, technologisch geavanceerde goederen en diensten. Deze fase wordt gekenmerkt door exponentiële sprongen in productiviteit, verschuivingen van landelijke naar stedelijke arbeid en verhoogde levensstandaarden. Door typische metingen, zoals inkomen per hoofd van de bevolking of arbeidsproductiviteit, kan industrialisatie worden beschouwd als de belangrijkste economische ontwikkeling in de menselijke geschiedenis.

De belangrijkste industriële verschuivingen in de westerse economieën vonden plaats tijdens de industriële revolutie van de 18e en 19e eeuw. Economische historici wijzen meestal op vier belangrijke nationale industrialisaties: de oorspronkelijke industrialisatie in Groot-Brittannië tussen 1760 en 1860; de industrialisatie van de Verenigde Staten van 1790 tot 1870; de ongeëvenaarde industriële winst in Japan tussen de jaren 1880 en 1970; en de industrialisatie van China van 1960 tot vandaag.

Economische groei

Er zijn enkele bekende methoden om reële economische groei te genereren. De eerste is vakspecialisatie, waardoor een arbeider beter in staat is een activiteit uit te voeren door middel van opleiding, training en inzicht. Specialisatie treedt meestal op wanneer actoren hun winst uit handel willen verbeteren.

De tweede bekende methode is via verbeterde kapitaalgoederen; betere tools leiden tot meer productiviteit per arbeidsuur. Een 18-wieler kan bijvoorbeeld goederen efficiënter transporteren over een afstand dan een man met een fiets en rugzak.

De laatste methode om de productiviteit te verbeteren is door de ontdekking van voorheen ongebruikte bronnen. Voorbeelden van deze methode zijn de ontdekking van oliebronnen in de jaren 1850 of de uitvinding van het internet.

Wanneer meer goederen sneller kunnen worden geproduceerd, dalen de kosten voor het aanschaffen van die goederen. Dalende reële kosten maken het voor particulieren en gezinnen gemakkelijker om die goederen te kopen. Dit verhoogt de levensstandaard. Zonder productiviteitsverhoging zouden de meeste gezinnen geen koelkasten, auto's, computers, tv's, elektriciteit, stromend water of talloze andere goederen bezitten.

Industrialisatie en groei

Volgens schattingen van het Federal Reserve-filiaal in Minneapolis waren de menselijke productiviteit en de bijbehorende levensstandaard vrijwel onveranderd vanaf het begin van het agrarische tijdperk rond 8000 - 5000 voor Christus tot 1750 na Christus. Dat begon allemaal te veranderen in Groot-Brittannië in 1760. Gemiddeld inkomen en bevolkingsniveaus begonnen met een ongekende, aanhoudende toename. Het BBP per hoofd van de bevolking, dat al duizenden jaren was vastgesteld, groeide dramatisch met de opkomst van de moderne kapitalistische economie.

Economisch historicus Deirdre McCloskey, die in 2004 in de Cambridge University Press schreef, betoogde dat industrialisatie "zeker de belangrijkste gebeurtenis in de geschiedenis van de mensheid was sinds de domesticatie van dieren en planten, misschien wel de belangrijkste sinds de uitvinding van de taal." Niet alle historici zijn het eens over de vonk die de industriële revolutie heeft aangestoken. De meeste economen wijzen op de veranderingen in juridische en culturele stichtingen in Groot-Brittannië die vrijhandel toestonden en ondernemers de ruimte en prikkels gaven om risico's te nemen, te innoveren en winst te maken.

Vooruitgang van de industriële revolutie

Gedurende deze periode steeg de marginale productiviteit dramatisch door de ontwikkeling van betere kapitaalgoederen, zoals de stoommachine, en de beheersing van nieuwe productietechnieken, zoals de assemblagelijn. Relatief meer goederen werden in relatief kortere tijd geproduceerd. Meer en beter voedsel ondersteunde de bevolkingsgroei en vocht ondervoeding. Er was meer tijd over voor onderwijs, innovatie en recreatie. Het gemiddelde reële inkomen steeg dramatisch, waardoor de vraag naar betere goederen en diensten alleen maar toenam.