Krachten die veranderingen in rentetarieven veroorzaken

Een rentevoet is de kost om geld te lenen. Of, aan de andere kant van de medaille, is het de vergoeding voor de service en het risico van het lenen van geld. In beide gevallen houdt het de economie in beweging door mensen aan te moedigen om te lenen, te lenen en uit te geven. Maar de heersende rentetarieven veranderen altijd en verschillende soorten leningen bieden verschillende rentetarieven. Als u een geldschieter, een lener of beide bent, is het belangrijk dat u de redenen voor deze wijzigingen en verschillen begrijpt.

Krachten achter rentetarieven

Geldschieters en leners

De geldverstrekker neemt het risico dat de kredietnemer de lening niet terugbetaalt. Rente biedt dus een zekere compensatie voor het dragen van risico's. In combinatie met het risico van wanbetaling is het risico van inflatie. Wanneer u nu geld leent, kunnen de prijzen van goederen en diensten stijgen tegen de tijd dat u wordt terugbetaald, waardoor de oorspronkelijke koopkracht van uw geld zou dalen. Aldus beschermt rente tegen toekomstige stijgingen van de inflatie. Een geldverstrekker, zoals een bank, gebruikt de rente ook om rekeningkosten te verwerken.

Belangrijkste leerpunten

• Een rentevoet is de kost om geld te lenen.
• Rente biedt een zekere compensatie voor het dragen van risico.
• Rentetarieven zijn een factor van vraag en aanbod van krediet.
• De rentevoet voor elk verschillend type lening hangt af van het kredietrisico, de tijd, fiscale overwegingen en converteerbaarheid van de specifieke lening.

Kredietnemers betalen rente omdat ze een prijs moeten betalen om nu te kunnen uitgeven, in plaats van jaren te moeten wachten om voldoende geld te sparen. Een persoon of familie kan bijvoorbeeld een hypotheek afsluiten voor een huis waarvoor ze momenteel niet volledig kunnen betalen, maar met de lening kunnen ze nu huiseigenaar worden in plaats van ver in de toekomst.

Bedrijven lenen ook voor toekomstige winst. Ze kunnen nu lenen om apparatuur te kopen, zodat ze die inkomsten vandaag al kunnen gaan verdienen. Banken lenen om hun activiteiten te verhogen, of ze nu leningen verstrekken of beleggen, en betalen rente aan klanten voor deze service.

Rente kan dus worden beschouwd als een kost voor de ene entiteit en inkomsten voor een andere. Het kan de gemiste kans of opportuniteitskosten vertegenwoordigen om uw geld als contant onder uw matras te houden in plaats van het uit te lenen. En als u geld leent, kan de rente die u moet betalen, lager zijn dan de kosten om in het heden toegang te hebben tot het geld.

Hoe rentetarieven worden bepaald

Vraag en aanbod

Rentetarieven zijn een factor van vraag en aanbod van krediet: een toename van de vraag naar geld of krediet zal de rente verhogen, terwijl een afname van de vraag naar krediet deze zal verlagen. Omgekeerd zal een toename van het kredietaanbod de rentetarieven verlagen, terwijl een afname van het kredietaanbod deze zal verhogen.

Een toename van de hoeveelheid geld die beschikbaar wordt gesteld aan kredietnemers verhoogt het aanbod van krediet. Wanneer u bijvoorbeeld een bankrekening opent, leent u geld aan de bank. Afhankelijk van het soort rekening dat u opent (een depositocertificaat geeft een hogere rente dan een betaalrekening, waarmee u op elk gewenst moment toegang hebt tot de fondsen), kan de bank dat geld gebruiken voor haar zakelijke en investeringsactiviteiten. Met andere woorden, de bank kan dat geld uitlenen aan andere klanten. Hoe meer banken kunnen lenen, hoe meer krediet beschikbaar is voor de economie. En naarmate het aanbod van krediet toeneemt, daalt de prijs van leningen (rente).

Beschikbaar krediet voor de economie neemt af naarmate kredietverstrekkers besluiten de terugbetaling van hun leningen uit te stellen. Wanneer u bijvoorbeeld ervoor kiest de betaling van de creditcardrekening van deze maand uit te stellen tot volgende maand of zelfs later, verhoogt u niet alleen de hoeveelheid rente die u moet betalen, maar verlaagt u ook de hoeveelheid krediet die op de markt beschikbaar is. Dit zal op zijn beurt de rentetarieven in de economie verhogen.

Inflatie

Inflatie heeft ook invloed op de rentevoeten. Hoe hoger de inflatie, hoe meer rentetarieven waarschijnlijk zullen stijgen. Dit gebeurt omdat geldschieters hogere rentetarieven zullen eisen als compensatie voor de afname van de koopkracht van het geld dat ze in de toekomst worden betaald.

Regering

De overheid heeft invloed op de invloed van rentetarieven. De Amerikaanse Federal Reserve (de Fed) kondigt vaak aan hoe het monetaire beleid de rentetarieven zal beïnvloeden.

Het tarief van de federale fondsen, of het tarief dat instellingen elkaar in rekening brengen voor extreem korte leningen, beïnvloedt de rentevoet die banken vaststellen op het geld dat ze lenen. Dat tarief druppelt uiteindelijk naar beneden in andere kortetermijnleningen. De Fed beïnvloedt deze tarieven met 'open-markttransacties', wat het kopen of verkopen van eerder uitgegeven Amerikaanse effecten is. Wanneer de overheid meer effecten koopt, krijgen banken meer geld geïnjecteerd dan ze kunnen gebruiken voor leningen, en dalen de rentetarieven. Wanneer de overheid effecten verkoopt, wordt geld van de banken afgevoerd voor de transactie, waardoor de banken minder geld ter beschikking staan ​​voor leningen, waardoor de rente stijgt.

Interesse houdt de economie in beweging door mensen aan te moedigen om te lenen, te lenen - en uit te geven.

Soorten leningen

Van de hierboven uiteengezette factoren zijn vraag en aanbod, zoals we al eerder aangaven, de belangrijkste krachten achter rentevoeten. De rentevoet voor elk verschillend type lening hangt echter af van het kredietrisico, de tijd, fiscale overwegingen (met name in de VS) en de convertibiliteit van de specifieke lening.

Risico verwijst naar de waarschijnlijkheid dat de lening wordt terugbetaald. Een grotere kans dat de lening niet wordt afgelost, leidt tot hogere rentevoeten. Als de lening echter 'beveiligd' is, wat betekent dat er een soort onderpand is dat de kredietgever zal verwerven in geval de lening niet wordt terugbetaald (bijvoorbeeld een auto of een huis), zal de rentevoet waarschijnlijk lager. Dit komt omdat de risicofactor wordt verklaard door het onderpand.

Voor door de overheid uitgegeven schuldbewijzen is er natuurlijk een minimaal risico omdat de kredietnemer de overheid is. Om deze reden en omdat de rente belastingvrij is, is het tarief op schatkisteffecten meestal relatief laag.

Tijd is ook een risicofactor. Langlopende leningen hebben een grotere kans om niet te worden terugbetaald, omdat er meer tijd is voor de tegenslag die tot wanbetaling leidt. Ook is de nominale waarde van een langlopende lening, vergeleken met die van een kortlopende lening, gevoeliger voor de effecten van inflatie. Daarom, hoe langer de kredietnemer de lening moet terugbetalen, hoe meer rente de kredietgever zou moeten ontvangen.

Ten slotte hebben sommige leningen die snel weer in geld kunnen worden omgezet weinig of geen verlies op de uitgeleende hoofdsom. Deze leningen hebben meestal een relatief lagere rente.

Het komt neer op

Aangezien rentetarieven een belangrijke factor zijn van de inkomsten die u kunt verdienen door geld te lenen, van de prijsstelling van obligaties en van het bedrag dat u moet betalen om geld te lenen, is het belangrijk dat u begrijpt hoe de heersende rentetarieven veranderen: voornamelijk door de krachten van vraag en aanbod, die ook worden beïnvloed door inflatie en monetair beleid. Wanneer u beslist om in een schuldbewijs te beleggen, is het natuurlijk belangrijk om te begrijpen hoe de kenmerken ervan bepalen welk soort rente u kunt ontvangen.