Is uw toegezegd-pensioenregeling veilig?

Toegezegd-pensioenregelingen vormden jarenlang de hoeksteen van door de werkgever verstrekte pensioenrechten. Hoewel ze nog steeds vrij gebruikelijk zijn in de publieke sector - in het bijzonder in overheidsbanen - zijn deze plannen grotendeels verdwenen uit de private sector.

Onlangs hebben kwesties van financiële solvabiliteit de planvoordelen in twijfel getrokken.

Defined-benefit (DB) -plannen zijn complex en ondoorzichtig voor veel deelnemers. Hier is een kijkje in de geschiedenis van DB-pensioenregelingen en manieren om hun financiële gezondheid te evalueren.

Belangrijkste leerpunten

• Tot de jaren tachtig waren de toegezegd-pensioenregelingen het dominante middel waarmee Amerikaanse werkgevers pensioenuitkeringen aan werknemers verstrekten.
• DB-pensioenregelingen in de VS hebben geen goede financiële vorm.
• Particuliere DB-plannen die aanzienlijk ondergefinancierd zijn, moeten voldoen aan speciale vereisten voor versnelde financiering en het melden van tekorten.

Een korte geschiedenis van pensioenplannen

Tot de komst van 401 (k) pensioenregelingen in de jaren 1980, waren DB-plannen het dominante voertuig dat Amerikaanse werkgevers gebruikten om pensioenuitkeringen aan werknemers te verstrekken. Volgens de Pension Benefit Guarantee Corporation (PBGC) bereikte het aantal DB-plannen eind jaren tachtig een piek van meer dan 112.000.

In de jaren zestig stortten verschillende grote DB-plannen in, waardoor duizenden werknemers geen beloofde pensioenen meer hadden. Het Congres heeft spoedig de Employee Retirement Income Security Act van 1974 (ERISA) aangenomen met als hoofddoel het beschermen van de rechten van werknemers met betrekking tot uitkeringen op de werkplek. Dezelfde wet creëerde de PBGC als een onafhankelijk federaal agentschap om de voordelen van het DB-plan in de privésector veilig te stellen.

In de jaren negentig, toen 401 (k) s de voordelen van pensioenregelingen op de werkplek begonnen te domineren, verdwenen duizenden DB-plannen; vele anderen waren bevroren (wat betekent dat de dekking alleen voor bestaande deelnemers bleef).

DB-plannen hebben nog steeds aanzienlijke verplichtingen voor toekomstige uitkeringen - samen met enorme activa. Vanaf het eerste kwartaal van 2019 rapporteerde het Investment Company Institute dat de totale pensioenfondsen van de VS $ 29, 1 biljoen aan activa hadden - een toename van $ 1, 1 biljoen vergeleken met hetzelfde kwartaal een jaar eerder - en, van dat bedrag, hadden particuliere DB-plannen $ 3, 2 biljoen. Lijfrente-reserves buiten de pensioenrekeningen waren goed voor $ 2, 1 biljoen.

Een gemengd beeld van gezondheid

Voor degenen die rekenen op een DB-pensioenplan voor een deel van hun financiële zekerheid bij pensionering, is er goed nieuws en slecht.

Gezamenlijk hebben DB-pensioenregelingen in de VS geen gezonde financiële vorm. Sommige van deze plannen zullen beloofde voordelen voor gepensioneerde werknemers niet kunnen waarmaken. De PBGC, die voordelen garandeert in de meeste particuliere DB-plannen, is ook niet in een goede financiële vorm. Volgens de bevindingen in het FY 2017 Projections Report loopt het PBGC's Multiemployer Insurance Program tegen het einde van het boekjaar 2025 faillissement.

Het Single-Employer Program van het PBGC blijft verbeteren en zal waarschijnlijk eerder uit een tekort komen dan eerder werd verwacht. Het programma, dat ongeveer 28 miljoen deelnemers dekt, zal zijn tekort waarschijnlijk tegen 2022 opheffen.

Prognoses voor fiscaal 2027 laten een mogelijkheid zien dat toekomstige tekorten de $ 100 miljard kunnen overschrijden, "maar met een gemiddelde positieve FY 2027 netto positie van $ 26 miljard in toekomstige dollars ($ 20 miljard in hedendaagse dollars)." De verbeteringen zijn het resultaat van betere pensioenplanfinanciering en verwachte PBGC-premies, die de verwachte claims overtreffen.

Toegezegd-pensioenregelingen hebben aanzienlijke verplichtingen voor toekomstige uitkeringen - samen met grote activa.

Aan de andere kant, als problemen in een plan opdoemen, heeft een mogelijk getroffen toekomstige gepensioneerde nu meer vermogen om de waarheid te leren kennen en te plannen voor tekorten. Ook genieten degenen die deelnemen aan een privé-DB-plan aangeboden door een bedrijf een verhoogde kans op de volledige pensioenuitkering dankzij de bepalingen van de Pensioenbeschermingswet van 2006 (PPA).

Soorten plannen en hun beloften

Hier zijn de vier belangrijkste soorten DB-plannen in de VS:

1. Plannen van de federale overheid - Deze hebben betrekking op ambtenaren, gepensioneerd militair personeel en enkele gepensioneerde spoorwegarbeiders. De beloofde voordelen worden ondersteund door veilige financiering (grotendeels Amerikaanse staatsobligaties) en de belastende macht van de Amerikaanse overheid. Deze worden beschouwd als de veiligste DB-plannen in de VS.
2. Plannen van de staat en de lokale overheid - Deze plannen hebben betrekking op werknemers van de staat en de lokale overheid, leraren, politie, brandweer en sanitaire voorzieningen. De grootste handelsgroep van deze plannen, de National Conference on Public Employee Retirement Systems (NCPERS), omvat 500 openbare fondsen met meer dan 21 miljoen actieve deelnemers.
3. Particuliere individuele werkgeversplannen - De meeste particuliere plannen die door bedrijven worden aangeboden, vallen in deze categorie, met iets minder dan 45.000 Amerikaanse plannen (in 2016), waarvan ongeveer 23.400 momenteel zijn verzekerd door de PBGC. Drie lagen van beveiligingsondersteuning komen de beloften van deze plannen ten goede: vlottende activa en beleggingsresultaten; bijdragen die werkgevers moeten leveren om de plannen gefinancierd te houden; en garanties verstrekt door de PBGC in het geval dat deze plannen niet aan hun verplichtingen kunnen voldoen.
4. Privéplannen voor meerdere werkgevers - deze worden onderhandeld door vakbonden namens werknemers bij meerdere bedrijven. Ze zijn gestaag gedaald en vanaf 2018 waren er ongeveer 1400 plannen die ongeveer 10 miljoen deelnemers vertegenwoordigen, volgens de PBGC.

Inzicht in de financiering van een plan

Een DB-plan wordt als voldoende gefinancierd beschouwd als zijn activa gelijk zijn aan of hoger zijn dan de contante waarde van zijn toekomstige verplichtingen - de voordelen die het moet betalen. De meeste activa kunnen nauwkeurig worden gewaardeerd, maar de waardering van verplichtingen is veel complexer. Uitgevoerd door een gekwalificeerde actuaris, moet de waardering van de aansprakelijkheid een schatting bevatten van hoeveel deelnemers in aanmerking komen voor voordelen en hoe lang die deelnemers kunnen leven.

Misschien wel de belangrijkste variabele in de verplichtingen van een plan zijn de kosten van geld of disconteringsvoet. Vóór 2004 moesten DB-plannen het rendement op 30-jarige Amerikaanse staatsobligaties gebruiken. De PPA verduidelijkte dat zowel kortetermijn- als langetermijnkortingen moeten worden gemengd op basis van de looptijd van de demografische gegevens van de deelnemers.

In een normale rentecurve zijn de langetermijnrente hoger dan de korte termijn - en hoe lager de disconteringsvoet die een plan gebruikt, des te meer zijn toekomstige verplichtingen waard. Dus de eis van de PPA om kortetermijnrente te gebruiken om kortlopende verplichtingen te disconteren, kan voor sommige plannen leiden tot een toename van de gerapporteerde verplichtingen. Dat zou er op zijn beurt voor kunnen zorgen dat deze plannen niet toereikend worden gefinancierd.

Hoe weet u of een privéplan ondergefinancierd is?

Volgens de PPA moeten particuliere DB-plannen die aanzienlijk zijn ondergefinancierd, voldoen aan speciale vereisten voor versnelde financiering en het bekendmaken van tekorten aan de PBGC. Tegen 2011 streefden alle particuliere DB-plannen naar 100% financiering door eventuele tekorten over zeven jaar af te schrijven en dienovereenkomstig de bijdragen van het plan te verhogen. Deze vereiste was het moeilijkst voor niet-winstgevende bedrijven met contant geld die al te weinig fondsen hadden. Elke significante neergang op de aandelenmarkt zou kunnen leiden tot nog meer mislukte plannen.

Het is belangrijk om de volgende informatie over een plan te kennen:

• De huidige dekkingsgraad (fondsbeleggingen gedeeld door de voordelen die het moet betalen) - hoe hoger, hoe beter
• De sponsor is van plan om een ​​tekort in deze ratio te compenseren met extra bijdragen
• Het gedeelte van de fondsbeleggingen dat is blootgesteld aan volatiliteit op de aandelenmarkt

Als een DB-plan aanzienlijk ondergefinancierd is, zal de vraag zijn of het bedrijf financieel sterk genoeg is om de extra bijdragen te leveren die de PPA vereist om het op 100% te brengen. Als het niet financieel sterk is en de aandelenmarkt aanzienlijk daalt, kan de volgende stop zijn om op de PBGC te vertrouwen als een garant voor de voordelen.

Misschien is de beste plaats om de gezondheid van een privé-DB-plan in te checken de basisinformatie die het plan moet verstrekken. De PPA vereist dat iedereen die onder een DB-plan valt, jaarlijks een pensioenfinancieringsbericht ontvangt om werknemers een idee te geven van het financieringsniveau van hun plan.

Als u geen financieringskennisgeving hebt, volgt u de richtlijnen van het Pensioenrechtencentrum, waarin u wordt gevraagd het formulier 5500 van uw bedrijf te onderzoeken, een financieel rapport dat particuliere pensioenregelingen elk jaar bij de federale overheid moeten indienen. U kunt een kopie van formulier 5500 van uw pensioenplan aanvragen bij de planbeheerder.

U hebt ook toegang tot beknopte informatie over PBGC-bescherming in een bepaalde staat op de PBGC-website. Raadpleeg ook de consumenteninformatie van het Amerikaanse ministerie van Arbeid over pensioenplannen voor informatie.

Staats- en lokale programmagaranties

In door de staat / lokale gesponsorde DB-plannen is er geen uniforme garant zoals de PBGC. Als een stad of provincie failliet gaat en geen pensioenuitkeringen kan betalen, moeten deelnemers de statuten voor hulp raadplegen en vinden ze meestal legaal.

In enkele staten is de wet duidelijk gunstig voor gepensioneerden, in de standaardtaal: "Het lidmaatschap van werknemerspensioensystemen van de staat of de politieke onderverdelingen ervan zal een contractuele relatie vormen. De opgebouwde voordelen van deze systemen worden niet verminderd of aangetast." Dit vereist dat de staat zijn belastingsbevoegdheid gebruikt om eventuele pensioenuitkeringen goed te maken.

Aan de andere kant zijn de staten die pensioenrechten als fooien behandelen, wat betekent dat werknemers geen contractuele rechten hebben om tegen de staat te argumenteren. Tussen deze twee zijn de staten die geen grondwettelijke of wettelijke bescherming bieden, maar een sterke geschiedenis hebben van jurisprudentie die de openbare pensioenen beschermt.

De NCPERS biedt een nuttige samenvatting van bepalingen in alle staten.

Het komt neer op

Onderzoek kan helpen bepalen hoeveel pensioenfinanciering moet worden ingezet op de beloften van een DB-plan. Als u werkt voor een sterk en groeiend bedrijf in een gezonde industrie en een plan is in de buurt van of hoger dan een dekkingsgraad van 100%, goed voor u. Als een werkgever failliet dreigt te gaan, kunnen werknemers worden gedwongen om terug te vallen op de PBGC voor particuliere plannen of op staatsgaranties voor nationale / lokale plannen. In beide gevallen moeten deelnemers / toekomstige gepensioneerden de status van backstop-programma's kennen.