Gemeenschappelijke huurders in gemeenschappelijk (JTIC)
Gemeenschappelijke huurders in gemeenschappelijk gebruik (JTIC) is een type effectenrekening die eigendom is van ten minste twee personen zonder overlevingsrechten aan een van de rekeninghouders.
Belangrijkste leerpunten
- Gemeenschappelijke huurders in gemeenschappelijk gebruik (JTIC) is een effectenrekening die eigendom is van ten minste twee personen zonder recht op overleving van een van de rekeninghouders.
- Huurders kunnen in een testament specificeren hoe activa te verdelen bij hun overlijden.
- JTIC-accounts kunnen een ongelijk belang in onroerend goed hebben, maar hebben nog steeds dezelfde toegang en rechten op het onroerend goed.
Gemeenschappelijke huurders gemeenschappelijk begrijpen (JTIC)
Een langstlevende huurder van een gemeenschappelijke huurder in gemeenschappelijke rekening verwerft niet noodzakelijk de rechten (en rekeningactiva) van de overleden persoon. Elke huurder in het account kan schriftelijk vastleggen hoe zijn vermogen zal worden verdeeld bij zijn overlijden. Het ledenbezit in de account wordt doorgaans pro rata bepaald. Dat betekent dat als er twee huurders in de account zijn, elk een claim van 50% heeft op de waarde van de account.
Speciale overwegingen
Gemeenschappelijke huurders kunnen de ongelijke interesse in het onroerend goed beheersen. Ze zouden nog steeds het recht hebben om elkaar in het onroerend goed te delen en hebben niet het recht om elkaar de toegang tot het onroerend goed te ontzeggen. Een gemeenschappelijke huurders in gemeenschappelijke regeling zou kunnen worden opgericht door een testament achtergelaten door de vorige eigenaar van een onroerend goed. Het testament kan het percentage eigendom bepalen voor elke genoemde partij.
Huurders van JTIC-eigendommen kunnen hun individuele belangen verkopen, en zelfs als het verkochte onroerend goed is, wordt het als een geheel behandeld en niet onderverdeeld.
Een overeenkomst om gemeenschappelijke huurders gemeenschappelijk te zijn, kan ook worden gevormd wanneer meer dan één partij hun financiering steekt in een aankoop van onroerend goed. Het percentage van de activa dat elke partij heeft gepleegd, is doorgaans de basis voor hun eigendom en aandeel. Als een partij bijvoorbeeld 85% van de benodigde middelen vastlegt om een onroerend goed te verwerven, hebben ze daar 85% aanspraak op.
Het onroerend goed in kwestie wordt meestal als een geheel behandeld en niet onder de gezamenlijke huurders. Met andere woorden, elke huurder zou het recht hebben om het gehele eigendom te gebruiken en niet alleen een gedeelte op basis van de grootte van zijn claim.
Afhankelijk van de lokale wetgeving en het type account, kan elke huurder het recht hebben om naar eigen inzicht bronnen aan te boren die aan het gezamenlijke eigendom of account zijn gekoppeld. Dit kan intrekkingen zijn of zelfs de verkoop van hun belang in het onroerend goed. Sommige staten vereisen handtekeningen van alle partijen die een deel van de eigendom kunnen claimen om transacties met gezamenlijke huurders in gemeenschappelijke rekeningen of onroerend goed te kunnen uitvoeren. Dat zou alle partijen ertoe dwingen in te stemmen om een verkoop van het hele pand te voltooien. Elke huurder kon ervoor kiezen om zijn individuele belang te verkopen. Zelfs als een huurder zijn deel van het belang in het onroerend goed zou verkopen, zou het nog steeds als een geheel worden behandeld en niet worden onderverdeeld.