Leningsfaciliteit
Een leenfaciliteit is een mechanisme dat centrale banken gebruiken bij het lenen van middelen aan primaire dealers zoals banken, broker-dealers of andere financiële instellingen die zijn goedgekeurd om zaken te doen met de Amerikaanse Federal Reserve.
Kredietfaciliteiten bieden financiële instellingen toegang tot fondsen om te voldoen aan reserveverplichtingen, gebruikmakend van de overnight-kredietmarkt. Centrale banken kunnen ook gebruik maken van kredietfaciliteiten om de liquiditeit over langere periodes te vergroten. Ze bereiken dit over het algemeen met behulp van termijnveilingfaciliteiten.
Hoe kredietfaciliteiten werken
Een leenfaciliteit is een financieringsbron die financiële instellingen kan ondersteunen bij het vragen om extra kapitaal. Een kredietfaciliteit kan op momenten van nood liquiditeit bieden en kan verschillende activa omvatten om een lening te verkrijgen. Zoals hierboven opgemerkt, kunnen veel financiële instellingen gebruikmaken van kredietfaciliteiten wanneer ze extra kapitaal nodig hebben om hun gerichte reserveverplichtingen te handhaven.
Kredietfaciliteiten kunnen indien nodig liquiditeit bieden.
Reserveverplichtingen moeten banken in contanten houden tegen de deposito's van hun klanten. De raad van bestuur van de Federal Reserve stelt de vereiste, samen met de rente die zij banken betalen op hun overtollige reserves. Dit is volgens de Financial Services Regulatory Relief Act van 2006. Dit rentetarief op overtollige reserves dient ook als een indicatie voor het tarief van de federale fondsen.
Banken moeten hun reserveverplichtingen beveiligen in eigen kluizen of bij de dichtstbijzijnde Federal Reserve Bank. Het bestuur van de Fed is degene die reserveverplichtingen vaststelt. De reservevereiste is een van de drie belangrijkste instrumenten van het monetaire beleid - de andere twee instrumenten zijn open-markttransacties en de disconteringsvoet.
Leningfaciliteit versus termijnveilingfaciliteit
De Federal Reserve gebruikt termijnveilingfaciliteiten (TAF) als onderdeel van haar monetaire beleid om de liquiditeit op de Amerikaanse kredietmarkten te helpen vergroten. Met TAF kan de Federal Reserve vaste bedragen van door onderpand gedekte kortlopende leningen veilen aan bewaarinstellingen - spaarbanken, handelsbanken, spaar- en leningsverenigingen, kredietverenigingen - die in een sterke financiële staat verkeren.
TAF's worden geïmplementeerd met het uitdrukkelijke doel om "verhoogde druk op kortetermijnfinancieringsmarkten aan te pakken", aldus de Federal Reserve System Board of Governors.
Belangrijkste leerpunten
- Centrale banken gebruiken leningsfaciliteiten bij het lenen van fondsen aan banken, makelaars-dealers of andere financiële instellingen die zijn goedgekeurd om zaken te doen met de Amerikaanse Federal Reserve.
- Deze faciliteiten bieden financiële instellingen toegang tot fondsen om aan reserveverplichtingen te voldoen.
- Ze bieden liquiditeit wanneer dat nodig is en kunnen verschillende activa omvatten om een lening te verkrijgen.
- Leningfaciliteiten komen in de vorm van termijnleningen, treasury geautomatiseerde veilingverwerkingssystemen of de overnight lending-markt.
Geschiedenis en ontwikkeling van kredietfaciliteiten
Leningsfaciliteiten zijn ontstaan om de efficiëntie te verbeteren wanneer bewaarinstellingen kapitaal nodig hebben. Centrale banken accepteren vaak verschillende activa als onderpand van financiële instellingen in ruil voor het verstrekken van de lening. Deze leningsfaciliteiten kunnen de vorm aannemen van de volgende termijnveilingfaciliteiten: Termenleningenfaciliteiten, geautomatiseerde treasury-veilingsystemen (TAAPS) of de overnight lending-markt.
Term securities lending facilities (TSLF) werden beheerd door de open market trading desk van de Fed en begonnen als wekelijkse leenfaciliteiten. De TSLF laat primaire dealers 28 dagen Amerikaanse staatsobligaties lenen door in aanmerking komend onderpand te stellen. De Fed creëerde de TSLF in 2008, zodat deze geen invloed zou hebben op valuta's of effectenprijzen en tegelijkertijd de kredietmarkt voor schatkisteffecten zou versoepelen.
TAAPS is een computersysteem ontwikkeld en beheerd door de Fed om biedingen te verwerken die zijn ontvangen voor Schatkisteffecten die via het veilingproces worden verhandeld. Voordat het geautomatiseerde systeem in 1993 werd ingevoerd, ontving de Fed biedingen op papier.
De overnight-kredietmarkt daarentegen helpt banken om aan hun reserveverplichtingen te voldoen. Banken die aan het einde van de dag meer dan de vereiste hebben, lenen zich voor banken die tekortschieten. Deze fondsen worden bewaard bij de Fed of in de kluis van de ontvangende bank.