Bedrijfsefficiëntie meten om winst te maximaliseren

Het analyseren van de voorraden en vorderingen van een bedrijf is een betrouwbaar middel om te helpen bepalen of het een goed investeringsspel is of niet. Bedrijven blijven efficiënt en concurrerend door de voorraadniveaus laag te houden en de inning van de verschuldigde bedragen te versnellen.

Efficiëntieratio's bepalen hoe productief een bedrijf zijn activa en passiva beheert om de winst te maximaliseren. Aandeelhouders kijken naar efficiëntieratio's om te beoordelen hoe effectief hun investeringen in het bedrijf worden gebruikt. Enkele van de meest gangbare efficiëntieratio's zijn voorraadomzet, debiteurenomzet, omzet crediteuren en de cash-conversiecyclus (CCC). In dit artikel nemen we u stap voor stap door de processen.

Goederen van de plank halen

Als belegger wilt u weten of een bedrijf te veel geld in zijn inventaris heeft. Bedrijven hebben beperkte middelen beschikbaar om in inventaris te investeren - ze kunnen niet een levenslange voorraad van elk artikel opslaan. Om geld te genereren om rekeningen te betalen en winst te maken, moeten ze de producten verkopen die ze bij leveranciers hebben vervaardigd of gekocht. De omzet van de voorraad meet hoe snel het bedrijf goederen door het magazijn naar klanten verplaatst.

De omloopsnelheid van de voorraad geeft een indicatie van hoe vaak een bedrijf zijn voorraad verkoopt en opnieuw bevoorraad gedurende een bepaalde periode, of hoeveel dagen het bedrijf gemiddeld nodig heeft om zijn voorraad te verkopen. Hogere omloopsnelheid van de voorraad wordt over het algemeen als gunstig beschouwd, wat een snelle verkoop aantoont, maar een te frequente omzet kan wijzen op inefficiënte bestellingen of dat een bedrijf moeite heeft om tijdig aan de vraag naar bestellingen te voldoen.

Laten we eens kijken naar de Amerikaanse retailgigant Walmart, bekend om zijn superefficiënte activiteiten en het geavanceerde supply chain-systeem, dat voorraden tot een absoluut minimum beperkt. In het fiscale jaar 2011 lag de inventaris gemiddeld 40 dagen in de schappen. Net als de meeste bedrijven biedt Walmart geen voorraadomzetcijfers aan beleggers, maar ze kunnen worden weggespoeld met behulp van gegevens uit de financiële overzichten van Walmart.

Voorraaddagen = 365 dagen ÷ (ACOGS ÷ AI) waarbij: ACOGS = Gemiddelde kosten van verkochte goederen AI = Gemiddelde voorraad \ begin {uitgelijnd} & \ text {Voorraaddagen = 365 dagen} \ div \ left (\ text {ACOGS} \ div \ text {AI} \ right) \\ & \ textbf {where:} \\ & \ text {ACOGS = Gemiddelde kosten van verkochte goederen} \\ & \ text {AI = Gemiddelde voorraad} \\ \ end {uitgelijnd} Voorraaddagen = 365 dagen ÷ (ACOGS ÷ AI) waarbij: ACOGS = Gemiddelde kosten van verkochte goederen AI = Gemiddelde voorraad

Gemiddelde COGS verkrijgen

Om de benodigde gegevens te krijgen, zoekt u de geconsolideerde winst-en-verliesrekening op de website van het bedrijf en zoekt u de kosten van verkochte goederen (COGS), of 'verkoopkosten' net onder de omzet (omzet). Voor het boekjaar 2011 bedroeg de COGS van Walmart US $ 315, 29 miljard.

Gemiddelde voorraad verkrijgen

Kijk vervolgens naar de geconsolideerde balans (de volgende pagina na winst-en-verliesrekening). Onder activa vindt u het inventariscijfer. Voor 2011 bedroeg de voorraad van Walmart $ 36, 3 miljard en in 2010 was dit $ 32, 7 miljard. Neem de twee getallen gemiddeld ($ 36, 3 miljard + $ 32, 7 miljard ÷ 2 = $ 34, 5 miljard), en verdeel dat voorraadgemiddelde, $ 34, 5 miljard, in de gemiddelde kosten van goederen die in 2011 zijn verkocht. U komt dan op de jaaromzetverhouding 9.1. Deel nu het aantal dagen in het jaar, 365, door de jaarlijkse omzetratio, 9, 1, en dat geeft u 40, 1. Dat betekent dat Walmart ongeveer 40 dagen of anderhalve maand nodig heeft om zijn inventaris te doorlopen. Dit aantal inventarisatiedagen wordt ook wel de 'days-to-sell'- of' days sales of inventory'-ratio (DSI) genoemd.

In grote lijnen, hoe kleiner het aantal dagen, hoe efficiënter een bedrijf; inventaris wordt voor minder tijd aangehouden en minder geld zit vast in inventaris. Met dezelfde berekeningen als hierboven, leverde Walmart's cijfers in 2003 45 dagen op, wat aantoont dat het bedrijf binnen dat decenniumbereik zijn voorraadefficiëntie heeft verhoogd. Zo wordt geld vrijgemaakt voor zaken als onderzoek en ontwikkeling, marketing of zelfs aandeleninkopen en dividendbetalingen. Als het aantal dagen hoog is, kan dit betekenen dat de verkopen slecht zijn en de voorraden zich ophopen in magazijnen. (Zie voor meer informatie Hoe bereken ik de omloopsnelheid van de voorraad?)

Trend-Spotting

Onthoud echter dat het niet voldoende is om het nummer op een bepaald tijdstip te kennen. Beleggers moeten weten of het aantal dagen om de voorraad te verkopen gedurende meerdere periodes beter of slechter wordt. Om een ​​goed beeld van de trend te krijgen, moet u ten minste twee jaar kwartaalaantallen voorraden verkopen.

Als je een duidelijke trend in de cijfers ziet, is het de moeite waard om te vragen waarom. Beleggers zouden het op prijs stellen als het aantal voorraaddagen zou dalen vanwege een grotere efficiëntie die werd behaald door strengere voorraadcontroles. Anderzijds kunnen producten sneller van het schap komen, gewoon omdat het bedrijf zijn prijzen verlaagt.

Om een ​​antwoord te krijgen, bladert u naar de winst- en verliesrekening en kijkt u naar de brutomarge van Walmart (omzet aan het begin of netto-omzet, minus verkoopkosten). Controleer of de brutomarges als percentage van de omzet / netto-omzet een opwaarts of neerwaarts traject volgen. Bruto marges die consistent of stijgend zijn, geven een bemoedigend teken van verbeterde efficiëntie. Krimpende marges daarentegen suggereren dat het bedrijf zijn toevlucht neemt tot prijsverlagingen om de verkoop te stimuleren. Terugkijkend op de cijfers, zult u zien dat de brutomarges van Walmart, uitgedrukt als een percentage van de netto-omzet, met 0, 2% zijn gedaald van 24, 9% in 2010 tot 24, 7% in 2011 (brutomarge = netto-omzet - COGS / netto-omzet).

Als de inventarisdagen toenemen, is dat niet noodzakelijk een slechte zaak. Bedrijven laten normaal gesproken voorraden opbouwen wanneer ze een nieuw product op de markt brengen of voor een drukke verkoopperiode. Als u echter geen duidelijke toename van de vraag verwacht, kan de toename betekenen dat onverkochte goederen eenvoudig stof in het magazijn verzamelen.

Verzamelen van wat je te danken hebt - snel!

Debiteuren zijn het geld dat een klant momenteel aan een bedrijf verschuldigd is. Het analyseren van de snelheid waarmee een bedrijf verzamelt wat het toekomt, kan u veel vertellen over de financiële efficiëntie. Als de incassotijd van een bedrijf langer wordt, kan dit problemen opleveren. Het bedrijf laat klanten mogelijk hun krediet uitstrekken om grotere omzet te herkennen en dat kan later problemen opleveren, vooral als klanten met een cashcrunch te maken krijgen. Rechtstreeks geld verdienen verdient de voorkeur boven wachten, vooral omdat een deel van wat verschuldigd is misschien nooit wordt betaald. Hoe sneller een bedrijf zijn klanten laat betalen, hoe sneller het geld heeft om te betalen voor goederen en apparatuur, salarissen, leningen en, het beste van alles, dividenden en groeimogelijkheden.

Omzetratio van debiteuren geeft een indicatie van de efficiëntie van een bedrijf bij het tijdig verzamelen van verkoopinkomsten. Bedrijven die betaaltermijnen van 30 tot 60 dagen hanteren en die worden betaald op basis van tijdrendement, ontvangen omzetverhoudingen tussen 6 en 12.

Daarom moeten beleggers bepalen hoeveel dagen het bedrijf gemiddeld nodig heeft om zijn vorderingen te innen. Hier is de formule:

Vorderingen Dagen = 365 Dagen ÷ (Opbrengsten ÷ AR) waar: AR = Gemiddelde vorderingen \ begin {uitgelijnd} & \ text {Vorderingen Dagen = 365 Dagen} \ div \ links (\ text {Opbrengsten} \ div \ text {AR} \ right) \\ & \ textbf {where:} \\ & \ text {AR = Gemiddelde vorderingen} \\ \ end {afgestemd} Vorderingendagen = 365 dagen ÷ (omzet ÷ AR) waar: AR = Gemiddelde vorderingen

Bovenaan de winst- en verliesrekening vindt u inkomsten. Op de balans onder vlottende activa vindt u debiteuren. Walmart genereerde in 2011 $ 418, 9 miljard aan netto-omzet. Aan het einde van dat jaar bedroeg de debiteuren $ 5 miljard, en in 2010 was dit $ 4 miljard, wat een gemiddelde debiteurencijfer opleverde van ongeveer $ 7 miljard.

De omzet delen door gemiddelde vorderingen geeft een omzetratio van vorderingen van 60. Dit geeft aan hoe vaak het bedrijf zijn vorderingen in de jaarperiode heeft overgedragen. Driehonderdvijfenzestig dagen van het jaar gedeeld door de omloopsnelheid van de vorderingen van 60 geeft een omloopsnelheid van de vorderingen van drie dagen. Gemiddeld duurde het ongeveer een week voordat Walmart betaling ontving voor de verkochte goederen.

Omzetverhouding crediteuren

De verhouding crediteurenomzet is een kortetermijn-liquiditeitsmaatstaf die meet hoe efficiënt een bedrijf haar uitstroom van contanten beheert, vooral met betrekking tot het betalen van haar crediteuren.

Hogere ratio's, wat aangeeft dat het bedrijf contant geld langer bij de hand kan houden, worden over het algemeen als te verkiezen beschouwd. Een bedrijf moet dit echter in evenwicht houden met het handhaven van goed krediet en het vermijden van kosten voor late betaling.

Cash conversie cyclus

De Cash Conversion Cycle combineert de metingen van de voorraad, debiteuren en crediteurenomzetpercentages om een ​​vollediger overzicht te geven van de algemene vaardigheid van een bedrijf in het beheren van de in- en uitstromen van contanten. Een snellere CCC toont beter cashmanagement. Als de CCC van een bedrijf problematisch langzaam is, kan het probleem meestal worden geïdentificeerd binnen dagen uitstaande inventaris, uitstaande dagen of uitstaande dagen.

Efficiëntie bepalen

Het is goed nieuws als je een inkorting van beide inventarisdagen en de verzamelperiode ziet. Toch is dat niet genoeg om volledig te begrijpen hoe een bedrijf draait. Om echte efficiëntie te meten, moet je zien hoe het bedrijf het doet ten opzichte van andere spelers in de industrie.

Laten we eens kijken hoe Walmart in 2003 vergeleken met Target Stores, een andere grote, beursgenoteerde winkelketen. De verschillen zijn dramatisch. Terwijl Walmart in die periode gemiddeld elke 40 dagen zijn inventaris omdraaide, nam de inventarisomzet van Target bijna 61 dagen in beslag. Walmart incasseerde betalingen in slechts drie dagen. Ondertussen had Target, dat sterk afhankelijk was van langzaam te innen creditcard-inkomsten, bijna 64 dagen nodig om zijn geld te krijgen. Zoals Walmart laat zien, kan het gebruik van concurrenten als benchmark het gevoel van investeerders over de werkelijke efficiëntie van een bedrijf vergroten.

Vergelijkende cijfers kunnen echter bedriegen als beleggers niet genoeg onderzoek doen. Het feit dat het aantal bedrijven van een bedrijf lager is dan dat van een concurrent, betekent niet dat een bedrijf efficiënter zal presteren. Er moet rekening worden gehouden met bedrijfsmodellen en productmix. Voorraadcycli verschillen van industrie tot industrie.

Houd er rekening mee dat deze efficiëntiemaatregelen grotendeels van toepassing zijn op bedrijven die goederen maken of verkopen. Softwarebedrijven en bedrijven die intellectueel eigendom verkopen, evenals veel servicebedrijven, voeren geen voorraad aan als onderdeel van hun dagelijkse activiteiten, dus de statistiek van de inventarisatiedagen is van weinig waarde bij het analyseren van dit soort bedrijven. U kunt echter zeker de formule voor de dagvorderingen gebruiken om te onderzoeken hoe efficiënt deze bedrijven incasseren.

Het komt neer op

Als u weet waar het geld van een bedrijf is vastgezet, kan dit inzichtelijk maken hoe efficiënt een bedrijf wordt beheerd, zijn activa gebruikt en schulden afhandelt. Natuurlijk kost het tijd en moeite om de informatie uit bedrijfsrekeningen te halen. Het uitvoeren van de analyse zal u echter zeker helpen te bepalen welke bedrijven het waard zijn te investeren. Houd er rekening mee dat het hebben van een of meerdere hoogrendementverhoudingen niet noodzakelijk betekent dat een bedrijf geld verdient. Efficiëntieratio's kunnen inderdaad een indicatie zijn van de winstgevendheid, maar hoewel een bedrijf goed beheerd en efficiënt kan werken, vertaalt het zich niet automatisch in winst maken.

Hoe kan een investeerder de efficiëntie van het bedrijfskapitaalbeheer van een bedrijf bepalen?