Off-the-Run Treasuries
Off-the-run treasuries zijn alle schatkistobligaties en -obligaties uitgegeven vóór de meest recent uitgegeven obligatie of obligatie met een bepaalde looptijd. Dit zijn het tegenovergestelde van on-the-run treasuries.
Off-the-Run Treasuries verklaard
Wanneer de US Treasury effecten uitgeeft - Treasury notes en obligaties - doet dit via een veilingproces om de prijs te bepalen waartegen deze schuldinstrumenten zullen worden aangeboden. Op basis van de ontvangen biedingen en de getoonde rente voor het effect kan de US Treasury een prijs bepalen voor zijn schuldbewijzen. De nieuwe uitgiften die worden gepresenteerd nadat de veiling is gesloten, worden on-the-run Treasuries genoemd. Zodra een nieuw Treasury-effect met een bepaalde looptijd is uitgegeven, wordt het eerder uitgegeven effect met dezelfde looptijd de obligatie of obligatie die niet in de handel is.
Als de US Treasury bijvoorbeeld in februari nieuw uitgegeven 5-jarige bankbiljetten uitgeeft, zijn deze bankbiljetten on-the-run en vervangen ze de eerder uitgegeven 5-jarige bankbiljetten, die on-the-run worden. Als in maart een nieuwe serie obligaties met een looptijd van 5 jaar wordt uitgegeven, zijn deze maart-bankbiljetten on-the-run Treasuries en zijn de februari-bankbiljetten nu on-the-run. Enzovoort.
Hoewel Treasuries onderweg zijn beschikbaar om te worden gekocht bij Treasury Direct, kunnen off-the-run effecten alleen worden verkregen van andere beleggers via de secundaire markt. Wanneer Treasuries overgaan naar de secundaire over-the-counter-markt, worden ze minder frequent verhandeld omdat beleggers er de voorkeur aan geven om voor meer liquide effecten te kiezen (die kenmerkend zijn voor Treasuries die onderweg zijn). Om beleggers aan te moedigen deze schuldbewijzen direct op de markt te kopen, zijn off-the-run Treasuries doorgaans minder duur en hebben ze een iets hogere opbrengst.
Aangezien Treasuries die onderweg zijn, een hogere opbrengst en lagere prijs hebben dan Treasuries die onderweg zijn, is er een opvallende renteverschuiving tussen beide aanbiedingen. Een reden voor de rendementsverdeling is het concept van aanbod. Treasuries die onderweg zijn, worden doorgaans uitgegeven met een vaste voorraad. De grote vraag naar de beperkte effecten verhoogt hun prijzen en verlaagt op zijn beurt de opbrengst, waardoor er een verschil ontstaat tussen de opbrengsten voor effecten onder de looptijd en die onder de looptijd. Daarnaast worden off-the-run-effecten meestal tot het einde van de looptijd aangehouden in de portefeuille van een vermogensbeheerder, omdat er niet veel reden is om ze te verhandelen. Aan de andere kant, wanneer portefeuillebeheerders hun blootstelling aan renterisico moeten verschuiven en arbitragemogelijkheden moeten vinden, handelen ze on-the-run Treasuries en creëren ze liquiditeit voor deze effecten.
Hoewel het schatkistrendement kan worden gebruikt om een geïnterpoleerde rendementscurve te construeren, die wordt gebruikt om de prijs van schuldbewijzen te bepalen, geven sommige analisten er de voorkeur aan om het rendement van schatkistcertificaten te gebruiken om de rentecurve te tekenen. Off-the-run rendementen worden gebruikt in gevallen waarin de vraag naar on-the-run Treasuries inconsistent is, waardoor prijsverstoringen worden veroorzaakt door de fluctuerende huidige vraag. Door cijfers van de rentecurve af te leiden uit de off-the-run Treasury-tarieven, kunnen financiële analisten ervoor zorgen dat tijdelijke schommelingen in de vraag de berekeningen van de rentecurve of de prijsstelling van vastrentende beleggingen niet scheeftrekken.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.