De wet van Okun: economische groei en werkloosheid

Als het gaat om het bestuderen van de economie, zijn groei en banen twee primaire factoren waarmee economen rekening moeten houden. Er is een duidelijke relatie tussen de twee en veel economen hebben de discussie omkaderd door te proberen de relatie tussen economische groei en werkloosheidsniveaus te bestuderen. Econoom Arthur Okun begon de discussie in de jaren zestig voor het eerst aan te pakken en zijn onderzoek naar dit onderwerp is inmiddels bekend geworden als de wet van Okun. Hieronder vindt u een meer gedetailleerd overzicht van de wet van Okun, waarom het belangrijk is en hoe het de tand des tijds heeft doorstaan ​​sinds het voor het eerst werd gepubliceerd.

De wet van Okun: de basis

In zijn meest basale vorm onderzoekt de wet van Okun de statistische relatie tussen de werkloosheidsgraad van een land en de groei van zijn economie. De economische onderzoekstak van de Federal Reserve Bank van St. Louis legt uit dat de wet van Okun "bedoeld is om ons te vertellen hoeveel van het bruto binnenlands product (BBP) van een land verloren kan gaan als het werkloosheidspercentage boven het natuurlijke tarief ligt." Het verklaart verder dat "de logica achter de wet van Okun eenvoudig is. Output hangt af van de hoeveelheid arbeid die wordt gebruikt in het productieproces, dus er is een positief verband tussen productie en werkgelegenheid. Totale werkgelegenheid is gelijk aan de beroepsbevolking min de werklozen, dus er is een negatief verband tussen productie en werkloosheid (afhankelijk van de beroepsbevolking). "

Yale professor en econoom, Arthur Okun, werd geboren in november 1928 en stierf in maart 1980 op 51-jarige leeftijd. Hij publiceerde zijn bevindingen over het onderwerp voor het eerst in de vroege jaren 1960, die sindsdien zijn bekend geworden als zijn 'wet'. De wet van Okun is in wezen een vuistregel om de relatie tussen banen en groei uit te leggen en te analyseren. Een toespraak van voormalig voorzitter van de Federal Reserve, Ben Bernanke, vat misschien de meest beknopte basisconcepten van Okun samen:

"Die vuistregel beschrijft de waargenomen relatie tussen veranderingen in de werkloosheidsgraad en de groei van het reële bruto binnenlands product (BBP). Okun merkte op dat, vanwege de voortdurende toename van de beroepsbevolking en het productiviteitsniveau, normale bbp-groei dicht bij het groeipercentage van zijn potentieel is normaal vereist, alleen om het werkloosheidspercentage stabiel te houden. Om het werkloosheidspercentage te verlagen, moet de economie daarom sneller groeien dan haar potentieel.

Meer specifiek, volgens [de] momenteel geaccepteerde versies van de wet van Okun, moet het reële bbp ongeveer 2 procentpunten sneller groeien dan het groeipercentage van het potentiële bbp om in de loop van een jaar een procentpuntdaling van de werkloosheidsgraad te bereiken. gedurende die periode. Dus ter illustratie, als de potentiële groei van het BBP 2% is, zegt de wet van Okun dat het BBP een jaar lang met ongeveer 4% moet groeien om een ​​daling van het werkloosheidspercentage met één procentpunt te bereiken. "

Hoe beschrijft de wet van Okun werkloosheid?

Een meer gedetailleerde kijk op de wet van Okun

Het is heel belangrijk op te merken dat de wet van Okun een statistische relatie is die steunt op een regressie van werkloosheid en economische groei. Als zodanig kan het uitvoeren van de regressie leiden tot verschillende coëfficiënten die worden gebruikt om de verandering in werkloosheid op te lossen, gebaseerd op hoe de economie groeide. Het hangt allemaal af van de gebruikte perioden en input, wat historische BBP- en werkgelegenheidsgegevens zijn. Hieronder is een voorbeeld van de regressie van de wet van Okun:

De wet is inderdaad in de loop van de tijd geëvolueerd om te passen bij het huidige economische klimaat en de werkgelegenheidstrends. Eén versie van de wet van Okun heeft heel eenvoudig gezegd dat wanneer de werkloosheid met 1% daalt, het BNP met 3% stijgt. Een andere versie van de wet van Okun richt zich op een relatie tussen werkloosheid en BBP, waarbij een procentuele toename van de werkloosheid een daling van 2% van het BBP veroorzaakt.

Een Bloomberg- artikel waarin gegevens uit de zeer volatiele Grote Recessieperiode zijn geïntegreerd, merkte op dat "de vuistregel is dat voor elk procentpunt de groei op jaarbasis de trendratio overschrijdt - die beleidsmakers van de Federal Reserve tussen 2, 3 en 2, 6% noemen - de werkloosheid daalt met een half procentpunt. " Let op het uiteenlopende gebruik van economische groei, zoals het BNP en het BBP, evenals wat in aanmerking komt als potentiële economische groeimaatregelen.

Blijft het na verloop van tijd ">

Zoals bij elke wet in economie, wetenschap of elke discipline, is het belangrijk om te bepalen of deze onder wisselende omstandigheden en in de loop van de tijd waar is. Met betrekking tot de wet van Okun lijken er voorwaarden te zijn waar deze vrij goed van toepassing is en andere waar dat niet zo is. Een evaluatie van de wet van Okun door de Federal Reserve van Kansas City gaf bijvoorbeeld aan dat een van Okun's eerste relaties keek naar driemaandelijkse veranderingen in werkloosheid in vergelijking met driemaandelijkse groei van de reële productie en het leek goed te houden.

Er zijn ook verschillende manieren om de werkloosheid te volgen en natuurlijk zijn de Verenigde Staten de belangrijkste testgrond voor de wet van Okun. Okun analyseerde ook de kloof tussen potentiële economische output en de werkelijke outputsnelheid in de economie. De Kansas City-studie beschreef verschillende versies van de wet van Okun, beginnend met zijn oorspronkelijke driemaandelijkse relatie, een 'gap-versie' die keek naar verschillen in werkelijke en potentiële output, inclusief of de wet zou gelden onder een voorwaarde van volledige werkgelegenheid of zelfs hoge werkloosheid. Het koos voor een meer dynamische versie, waardoor opties voor variabelen werden weggelaten of toegevoegd, afhankelijk van de niveaus van huidige en historische economische groei.

Hoe nuttig is de wet van Okun?

Ondanks het feit dat er in werkelijkheid veel bewegende delen zijn in de relatie tussen werkloosheid en economische groei, lijkt er empirische steun voor de wet te zijn. De Fed-studie van Kansas City concludeerde dat "de wet van Okun geen hechte relatie is", maar dat "de wet van Okun voorspelt dat groeivertragingen meestal samenvallen met stijgende werkloosheid." Wat betreft het feit dat het niet zo goed standhield tijdens de financiële crisis, speculeerde Bernanke dat "het kennelijke falen van de wet van Okun gedeeltelijk statistische ruis zou kunnen weerspiegelen."

Andere studies ondersteunden de wet van Okun. Een economische blog heeft geconcludeerd dat "de wet van Okun het goed doet" en het lijkt ook op zijn minst enig voorspellend vermogen te hebben. De Federal Reserve Bank van St. Louis concludeerde dat "de wet van Okun een nuttige gids voor het monetaire beleid kan zijn, maar alleen als de natuurlijke werkloosheidsgraad correct wordt gemeten."

Het komt neer op

Over het algemeen is er weinig discussie over het feit dat de wet van Okun een van de meest eenvoudige en gemakkelijke methoden is om de relatie tussen economische groei en werkgelegenheid te onderzoeken. Een van de belangrijkste voordelen van de wet van Okun is de eenvoud om te stellen dat een daling van de werkloosheid met 1% zal optreden wanneer de economie ongeveer 2% sneller groeit dan verwacht. Het is echter niet zo goed om erop te vertrouwen om specifieke voorspellingen over de werkloosheid te doen, gezien de trends in de economische groei. Sinds het is bestudeerd, is het bijvoorbeeld bekend dat het in de loop van de tijd verschuift en wordt beïnvloed door meer ongebruikelijke economische klimaten, waaronder herstel van werkloosheid en de meer recente financiële crisis.

Vanwege de complexiteit van de inputs, de verschillende tijdsperioden die kunnen worden gebruikt en de fundamentele onzekerheid die gepaard gaat met lopende economische regressies, kan analyse behoorlijk complex worden. De wet van Okun is misschien niet helemaal voorspellend, maar het kan helpen de discussie over economische groei, hoe de werkgelegenheid deze beïnvloedt, te kaderen en vice versa.