Vrijstelling van 55-plussers
De vrijstelling van de verkoop van 55-plussers was een belastingwet die huiseigenaren ouder dan 55 jaar een eenmalige uitsluiting van vermogenswinst opleverde. Individuen die aan de nodige vereisten voldeden, konden tot $ 125.000 aan meerwaarden op de verkoop van hun persoonlijke woningen uitsluiten.
Deze uitsluiting was bedoeld om de onroerendgoedmarkt te stimuleren en huiseigenaren te belonen voor de aankoop en daaropvolgende verkoop van hun huizen.
De vrijstelling voor de verkoop van huizen ouder dan 55 is sinds 1997 niet meer van kracht. Deze werd vervangen door andere uitzonderingen voor iedereen, ongeacht de leeftijd, die profiteerde van de verkoop van hun belangrijkste woningen.
Inzicht in de vrijstelling voor verkoop van huizen ouder dan 55
De vrijstelling van de verkoop van 55-plussers werd ingevoerd om huiseigenaren enige verlichting te bieden van de fiscale gevolgen van de verkoop van hun huizen. De vrijstelling bestaat niet meer, omdat deze werd vervangen door nieuwe regels bij de ratificatie van de belastingbetalerwet van 1997. Deze wet was een van de grootste belastingverminderingshandelingen die door de Amerikaanse overheid werd ingevoerd.
Volgens de oude regel konden gekwalificeerde belastingbetalers vermijden belasting te betalen bij de verkoop van hun huizen, op voorwaarde dat het een hoofdverblijfplaats was. Belastingbetalers die de vrijstelling voor woningverkoop boven de 55 hebben genomen, vullen formulier 2119 in met de Internal Revenue Service (IRS). Het formulier werd gebruikt, zelfs als de belastingplichtige de winst geheel of gedeeltelijk uitstelde naar een ander belastingjaar.
Belastingbetalers moesten ook verliezen rapporteren die het gevolg waren van de verkoop van hun huis op verkoopformulier 2119. Maar volgens de belastingdienst konden belastingbetalers het verlies niet aftrekken van hun belastingdruk.
Destijds hadden thuisverkopers een alternatief voor de vrijstelling. Om belastingbetalingen te voorkomen, zouden verkopers de opbrengst van de verkoop kunnen gebruiken voor de aankoop van een duurdere woning binnen een periode van twee jaar.
Toepassing van de vrijstelling boven de 55
Toen de vrijstelling van kracht was, waren er verschillende criteria waaraan huiseigenaren moesten voldoen om in aanmerking te komen. De verkoper, of ten minste één titelhouder, moest 55 jaar of ouder zijn op de dag dat het huis werd verkocht. Voor gehuwde paren was slechts één echtgenoot nodig om aan deze termijn te voldoen. Die echtgenoot moest ook de rechthebbende zijn op de datum van de eigendomsoverdracht om de vrijstelling te kunnen toepassen. Per echtpaar was slechts één vrijstelling toegestaan, waardoor één echtgenoot de vrijstelling voor één verkoop kon claimen en de andere echtgenoot een vordering voor een latere verkoop zou indienen.
De verkoper of ten minste één titularis moest op de verkoopdatum 55 jaar of ouder zijn om in aanmerking te komen voor de vrijstelling.
Maar er was een maas in de wet. Als een primaire woning mede-eigendom was van twee of meer ongehuwde personen, was het mogelijk dat meer dan één titularis van de juiste leeftijd in aanmerking kwam voor de vrijstelling. Om in aanmerking te komen voor het huis, moest de rechthebbende het eigendom bezitten en gebruiken als hoofdverblijf gedurende ten minste drie van de vijf jaar onmiddellijk voorafgaand aan de verkoop van het huis. Er waren vergoedingen voor tijd besteed aan vakanties of medische zorg.
Belangrijkste leerpunten
- De vrijstelling van de verkoop van 55-plussers was een belastingwet die huiseigenaren ouder dan 55 jaar een eenmalige uitsluiting van vermogenswinst opleverde.
- De verkoper of ten minste één titelhouder moest 55 jaar of ouder zijn op de dag dat het huis werd verkocht.
- Na de goedkeuring van de Belastingbetalerwet van 1997 werd de vrijstelling vervangen door nieuwe bedragen voor de uitsluiting per verkoop voor alle huiseigenaren, ongeacht hun leeftijd.
Huidige vrijstellingen woningverkoper
Na de goedkeuring van de belastingbetalerwetgeving van 1997, verlichtte de nieuwe belasting op de verkoop van woningen voor miljoenen belastingplichtigen in woonhuizen - ongeacht hun leeftijd. De rollovers of eenmalige opties zoals de vrijstelling voor verkoop van huizen ouder dan 55 jaar werden vervangen door nieuwe bedragen voor uitsluiting per verkoop.
Huiseigenaren kunnen nu in aanmerking komen om alle of een deel van de winst uit de verkoop van hun hoofdverblijfplaats van hun inkomsten uit te sluiten. De wet verhoogde het bedrag van de uitsluitbare winst tot $ 250.000 per belastingbetaler, of $ 500.000 op een gezamenlijke aangifte ingediend door een echtpaar. De wet stond ook meer dan één uitsluiting per belastingplichtige per leven toe. De belastingbetaler kon echter niet de winst uitsluiten van een andere woningverkoop tijdens de periode van twee jaar die eindigde op de verkoopdatum.
Eigendom en gebruikstests
Huiseigenaren moeten nu slagen voor het eigendom en tests gebruiken als ze in aanmerking willen komen voor deze vrijstellingen. Om aan de eigendomstoets te voldoen, moeten belastingbetalers de woning minimaal twee jaar bezitten. De gebruikstest vereist daarentegen dat verkopers minimaal twee jaar in hun woning wonen als hun hoofdverblijf. Aan beide tests moet worden voldaan tijdens de periode van vijf jaar tot de datum van verkoop.
Huiseigenaren die hun woning gebruiken voor zakelijke of huurinkomsten kunnen ook in aanmerking komen. Maar ze moeten het huiseigendom doorstaan en ook tests gebruiken. Stel bijvoorbeeld dat u in 2000 een woning koopt en daar tot 2001 woont. U mag de woning verhuizen en de volgende twee jaar te huur aanbieden. U besluit terug te gaan zodra uw huurder vertrekt en daar te wonen tot 2005, op welk moment u een koper vindt en het onroerend goed verkoopt. In dit geval kunt u nog steeds in aanmerking komen voor de vrijstelling omdat u deze gedurende ten minste twee van de vijf jaar voorafgaand aan de verkoop als hoofdverblijf hebt gebruikt.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.