Loonbelasting
Een loonheffing is een belasting die een werkgever inhoudt op het salaris van een werknemer en die namens de werknemers aan de overheid betaalt. De loonheffing is gebaseerd op het loon of salaris van de werknemer.
In de meeste landen, waaronder de Verenigde Staten, heffen federale autoriteiten en sommige deelstaatregeringen een vorm van loonbelasting. De drie primaire regelitems die in mindering worden gebracht op salaris in de Verenigde Staten zijn sociale zekerheid, geneesmiddelen en inkomstenbelastingen. Afgetrokken loonheffingen worden waarschijnlijk gespecificeerd op de loonstrook van een werknemer. De gespecificeerde lijst geeft meestal aan hoeveel werd ingehouden voor federale, provinciale en gemeentelijke belastingen, evenals voor Medicare en sociale zekerheidsbetalingen.
Belangrijkste leerpunten
- Een loonheffing wordt door werkgevers ingehouden op het salaris van elke werknemer en wordt betaald aan de overheid.
- Zelfstandigen betalen de overheidsbelasting, die een vergelijkbare functie heeft.
- Loonheffingen worden gebruikt voor specifieke programma's; inkomstenbelastingen gaan naar het algemene fonds van de overheid. Sociale zekerheid en Medicare-belastingen gaan bijvoorbeeld naar specifieke trustfondsen.
Waarom loonheffingen innen?
Overheden gebruiken inkomsten uit loonheffingen om specifieke programma's te financieren, zoals sociale zekerheid, gezondheidszorg, werkloosheidsuitkering en werknemersvergoeding. Soms heffen lokale overheden een kleine loonheffing om de lokale infrastructuur en programma's te onderhouden en te verbeteren, inclusief hulpdiensten, wegenonderhoud en parken en recreatie.
Over het algemeen is een werkgever verantwoordelijk voor de financiering van de werkloosheidsverzekering. Indien gekwalificeerd, heeft een voormalige werknemer toegang tot deze fondsen bij beëindiging van het dienstverband. Het tarief van de werkloosheidsverzekering dat de werkgever betaalt, verschilt per bedrijfstak, staat en federale tarieven. Er zijn echter ook enkele staten die eisen dat de werknemer bijdraagt aan de werkloosheids- en invaliditeitsverzekering.
Vanaf 2019 is de sociale zekerheidsbelasting verschuldigd door werknemers 6, 2% op het loon tot $ 132.900, en de Medicare-belasting is 1, 45% op alle lonen. Wanneer het individuele loon hoger is dan $ 200.000 of de gehuwde paren samen hoger dan $ 250.000, is een extra bronbelasting van 0, 9% alleen van toepassing op de werknemer.
Federale loonheffingen dekken sociale zekerheidsbijdragen en Medicare-bijdragen, die de belasting op de Federal Insurance Contributions Act (VAIS) vormen. Het uitgangspunt van sociale zekerheid en medicijnen is dat u ervoor betaalt terwijl u werkt. Later, bij pensionering of onder bepaalde medische omstandigheden, kunt u in aanmerking komen om u terug te trekken uit die fondsen.
Belastingen als zelfstandige
Zelfstandigen - inclusief aannemers, freelance schrijvers, muzikanten en eigenaren van kleine bedrijven - betalen ook hun versie van de loonheffingen. Deze personen hebben geen werkgevers om namens hen loonheffingen af te dragen. Dientengevolge moeten zij hun loonheffingen betalen en zowel de werknemer- als de werkgeversporties dekken. Deze belastingen worden zelfstandige belastingen genoemd, maar ze werken als loonheffingen.
Vanaf 2019 moeten zelfstandigen 12, 4% van hun inkomsten aan sociale zekerheidsbijdragen en 2, 9% aan Medicare-betalingen betalen voor een totaal van 15, 3% op de eerste $ 132.900 netto-inkomsten. De Medicare-surtaxis van 0, 9% is ook van toepassing op inkomsten uit zelfstandige arbeid boven $ 200.000.
Loonheffingen versus inkomstenbelastingen
Loonheffingen zijn specifieke belastingen die worden gebruikt voor specifieke programma's, en ze onderscheiden zich van inkomstenbelastingen, die in het algemene fonds van de overheid worden gestort. Terwijl iedereen een vaste loonheffing betaalt, zijn de inkomstenbelastingen progressief en variëren de tarieven op basis van inkomsten. Werkgevers komen niet overeen met inkomstenbelasting. Federale inkomstenbelasting wordt in de US Treasury betaald. Staatsbelasting, indien van toepassing, gaat naar de staatskas.
Waar gaat sociale zekerheid loonheffing naartoe?
Fondsen betaald voor sociale zekerheidsbelasting gaan in twee trustfondsen: het Trustfonds Ouderdoms- en Overlevendenverzekering (OASI), dat pensioen- en nabestaandenuitkeringen betaalt, en het Trustfonds voor arbeidsongeschiktheidsverzekeringen voor arbeidsongeschiktheidsuitkeringen. De minister van Financiën, de minister van Arbeid, de minister van Volksgezondheid en Human Services, de commissaris van Sociale Zekerheid en twee openbare beheerders beheren deze trustfondsen.
Op 14 augustus 1935 tekende president Franklin D. Roosevelt de Social Security Act. Zijn gevoelens over het bieden van een vangnet voor gehandicapten en gepensioneerden werden gedeeld met het Amerikaanse publiek toen hij zei: "Jonge mensen vragen zich af wat hun lot zou zijn als ze op hoge leeftijd kwamen."
In de oorspronkelijke opzet van het programma waren hoogbetaalde werknemers vrijgesteld van het betalen van - en van het ontvangen van voordelen van - het socialezekerheidsfonds. In het Congres werd de vrijstelling voor hoogverdieners echter opgeheven. Het House Ways and Means Committee heeft het vervangen door een limiet van $ 3.000. Historici hebben geen bewijs gevonden dat ondersteunt waarom de commissie een winstplafond verkoos boven een vrijstelling, maar deze bestaat al sinds de inwerkingtreding van de Social Security Act. Sinds 1982 is de winstmarge hetzelfde gestegen als de lonen.
De bovengrens van de lonen die aan de sociale zekerheidsbelasting zijn onderworpen, is controversieel. De meeste werknemers betalen de belasting over elke dollar van hun inkomen. Overwegend verdienen werknemers minder dan de loonbasislimiet. De hoogstverdieners betalen belasting over slechts een deel van hun inkomen. Voorstanders van het opheffen van de limiet zeggen dat het zou leiden tot een aanzienlijk bedrag aan inkomsten dat zou kunnen helpen om het tekort aan sociale zekerheid te dekken. Tegenstanders beweren dat het zou resulteren in een van de grootste belastingverhogingen aller tijden.
Waar gaat Medicare loonbelasting naartoe?
Geld dat wordt betaald voor Medicare-belastingen gaat ook naar twee trustfondsen: het Hospital Insurance Trust Fund en het Supplementary Medical Insurance Trust Fund. Het Hospital Insurance Trust Fund betaalt voor Medicare deel A en de bijbehorende administratiekosten. Deel A helpt bij het dekken van ziekenhuis- en geschoolde verpleegkundige intramurale zorg. In sommige gevallen kan het ook zorg omvatten die thuis is ontvangen.
Het aanvullend trustfonds voor medische verzekeringen helpt bij het betalen van Medicare-onderdelen B en D en andere administratiekosten van het Medicare-programma. Deel B dekt uitgaven zoals laboratoriumtests en screenings, ambulante zorg, röntgenfoto's, ambulancediensten en vele andere items. Deel D helpt bij geneesmiddelen op recept.
Afhankelijk van de situatie moet een persoon die is ingeschreven bij Medicare mogelijk een deel van zijn medische kosten betalen op het moment van gebruik, evenals op inkomsten gebaseerde vergoedingen aan Medicare. Medicaid wordt ook gedeeltelijk gefinancierd uit loonheffingen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.