Race naar de bodem
De race naar de bodem verwijst naar een concurrentiestaat waarin een bedrijf, staat of natie de prijzen van de concurrentie probeert te onderbieden door kwaliteitsnormen of veiligheid van werknemers op te offeren, regels te trotseren of lage lonen te betalen. Een race naar de bodem kan ook optreden tussen regio's. Een rechtsgebied kan bijvoorbeeld de regelgeving versoepelen en het algemeen belang in gevaar brengen in een poging om investeringen aan te trekken, bijvoorbeeld de bouw van een nieuwe fabriek of een kantoor.
Hoewel er legitieme manieren zijn om te concurreren om zakelijke en investeringsdollars, wordt de term race to the bottom gebruikt om de concurrentie te karakteriseren die ethische grenzen heeft overschreden en destructief kan zijn voor de betrokken partijen.
Race naar de bodem begrijpen
Justitie Louis Brandeis wordt over het algemeen gecrediteerd met het bedenken van de term race naar de bodem. In een arrest van 1933 voor Liggett vs. Lee verklaarde hij dat de race tussen staten om bedrijven te verleiden om in hun rechtsgebied op te nemen "niet ijverig maar laks" was, wat betekent dat staten versoepelde regels waren in plaats van ze te verfijnen om een voorsprong te krijgen op concurrenten.
De race naar de bodem is een resultaat van moordende concurrentie. Wanneer bedrijven deelnemen aan de race naar de bodem, is de impact voelbaar buiten de directe deelnemers. Blijvende schade kan worden toegebracht aan het milieu, werknemers, de gemeenschap en de respectieve aandeelhouders van de bedrijven. Bovendien kunnen de verwachtingen van de consument van lagere prijzen betekenen dat de uiteindelijke winnaar de winstmarges permanent onder druk ziet staan. Als consumenten geconfronteerd worden met goederen of diensten van slechte kwaliteit als gevolg van kostenbesparingen tijdens de race naar de bodem, kan de markt voor die goederen of diensten opdrogen.
Belangrijkste leerpunten
- Een race to the bottom verwijst naar concurrentie tussen landen, staten of bedrijven, waar productkwaliteit of rationele economische beslissingen worden opgeofferd om een concurrentievoordeel te behalen of de productiekosten te verlagen.
- Het wordt meestal gebruikt in de context van arbeid en verwijst naar inspanningen van bedrijven om productie en activiteiten te verplaatsen naar gebieden met lage arbeidskosten en werknemersrechten.
- In een economisch rationele wereld is een race naar de bodem een teken van concurrentie. In de echte wereld kan de samenvloeiing van politiek en geld echter een negatieve invloed hebben op het proces en resulteren in een race naar de bodem met rampzalige gevolgen.
De race naar de bodem en arbeid
De zin race to the bottom wordt vaak toegepast in de context van arbeid. Veel bedrijven doen er alles aan om de lonen laag te houden om de winstmarges te beschermen en toch een concurrerend product aan te bieden. De detailhandel bijvoorbeeld wordt er vaak van beschuldigd een race naar de bodem te hebben en lonen en voordelen als het doel van economieën te gebruiken. De sector als geheel verzet zich tegen veranderingen in het arbeidsrecht die de uitkeringen of lonen zouden verhogen, wat op zijn beurt de kosten zou verhogen.
In reactie op stijgende lonen en voordelen hebben veel detailhandelsbedrijven de productie van goederen naar het buitenland verplaatst naar regio's met lagere lonen en voordelen of hebben zij hun leveranciers aangemoedigd om dit te doen met behulp van hun koopkracht. De banen die op de binnenlandse markt overblijven - de functies in de winkel - kunnen meer kosten als de wetgeving verandert, maar het grootste deel van de arbeid die betrokken is bij de productie en productie kan worden verplaatst naar regio's met goedkopere arbeid.
De race naar de bodem in belastingen en regelgeving
Om meer dollars aan zakelijke investeringen aan te trekken, voeren staten en nationale rechtsgebieden vaak een race naar de bodem uit door hun belasting- en regulatieregelingen te wijzigen. Het verschil in vennootschapsbelasting wereldwijd heeft ertoe geleid dat bedrijven hun hoofdkantoor hebben verplaatst of hun activiteiten hebben verplaatst om een gunstig effectief belastingtarief te verkrijgen. Verloren belastingdollars zijn duur omdat vennootschapsbelasting bijdraagt aan de infrastructuur en sociale systemen van een land. Belastingen ondersteunen ook milieuregels. Wanneer een bedrijf het milieu tijdens de productie bederft, betaalt het publiek op de lange termijn, ongeacht hoeveel een kortetermijnverhoging de gegenereerde bedrijfsactiviteit oplevert.
In een economisch rationele wereld waar alle externe factoren worden overwogen, is een echte race naar de bodem geen probleem. In de echte wereld, waar politiek en geld samenspannen, vinden races tot op de bodem plaats en deze worden vaak gevolgd door de oprichting van een nieuwe wet of regelgeving om herhaling te voorkomen. Overregulering heeft natuurlijk ook risico's en nadelen voor een economie, omdat het potentiële investeerders ervan weerhoudt een markt te betreden vanwege de hoge kosten en bureaucratische rompslomp.
Voorbeeld van Race to the Bottom
Hoewel globalisering een vruchtbare markt heeft gecreëerd voor de uitwisseling van ideeën en producten tussen landen, heeft het ook geleid tot hevige concurrentie tussen hen om handel aan te trekken. Grote multinationale ondernemingen zijn een bijzonder favoriet doelwit en de concurrentie is vooral hevig tussen lage-inkomenslanden die op zoek zijn naar directe buitenlandse investeringen.
Volgens onderzoek van 2013 passen landen met een laag inkomen vaak lakse arbeidsnormen toe, of ze nu betrekking hebben op lonen of veiligheid, om fabrikanten naar hun rechtsgebieden te lokken. De Rana Plaza-ramp in Bangladesh in 2013 was een voorbeeld van de gevaren van deze aanpak. Dankzij lage lonen en goedkope kosten om een winkel op te zetten, was Bangladesh het op een na grootste centrum voor kledingproductie ter wereld geworden. Het Rana Plaza-gebouw in Dhaka was een confectiefabriek die verschillende bouwvoorschriften van lokale wetten overtreden. Maar de handhaving van die codes was laks, wat resulteerde in een ineenstorting waarbij 1.000 werknemers omkwamen.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.