Hoeveel invloed heeft de Fed?

De term monetair beleid verwijst naar de acties van een centrale bank om de kredietprijs te beïnvloeden om nationale economische doelstellingen te bevorderen. In de VS gaf de Federal Reserve Act van 1913 de Federal Reserve de verantwoordelijkheid voor het bepalen van het monetaire beleid. De wet werd in 1977 gewijzigd om de volgende twee doelen op te nemen:

• Bevorder maximale duurzame output en werkgelegenheid
• Stabiliseer prijzen

Lees verder om erachter te komen hoe deze twee doelen de werking van de economie beïnvloeden.

Wat is monetair beleid?
Monetair beleid kan worden omschreven als een verandering in iets dat de centrale bank kan controleren, zoals de geldhoeveelheid. Beleid wordt als "expansief" beschouwd als het de geldhoeveelheid verhoogt of de rente verlaagt. De Fed heeft bijvoorbeeld de geldhoeveelheid gestimuleerd om de economische groei na de financiële crisis van 2007-08 te stimuleren door grote hoeveelheden financiële activa te kopen die in november 2008 zijn begonnen in het kader van een programma dat kwantitatieve versoepeling wordt genoemd. Van beleid wordt gezegd dat het "tegenstrijdig" is als het de geldhoeveelheid vermindert of de rente verhoogt.

Een andere manier om het monetaire beleid te beschrijven, is door de beoogde effecten ervan op de economie. Volgens hoofdstuk 2 van het document van de Federal Reserve, The Federal Reserve System: Purpose and Functions, kan er op de korte termijn enige spanning bestaan ​​tussen de twee doelen: het stabiliseren van prijzen en het bevorderen van productie en werkgelegenheid. "In dergelijke omstandigheden staan ​​degenen die verantwoordelijk zijn voor het monetaire beleid voor een dilemma en moeten beslissen of ze zich willen concentreren op het onschadelijk maken van prijsdruk of het opvangen van het verlies aan werkgelegenheid en productie." Het monetaire beleid wordt dus omschreven als 'accommoderend' als de centrale bank economische groei wil stimuleren, 'neutraal' als de centrale bank niet probeert de groei te vergroten of de inflatie te bestrijden, of 'strak' als ze van plan is de inflatie te verminderen.

Hoe bereikt de Federal Reserve haar doelen?
De Fed kan de inflatie niet beheersen of de output en de werkgelegenheid niet rechtstreeks beïnvloeden. In plaats daarvan beïnvloedt het hen indirect door de volgende drie instrumenten van het monetaire beleid te gebruiken:

• Open markt operaties
• Het kortingspercentage
• Reserve vereisten

Met behulp van deze drie instrumenten beïnvloedt de Federal Reserve het aanbod van en de vraag naar reservesaldi van commerciële banken bij de centrale bank en wijzigt op deze manier het tarief van de federale fondsen. Het tarief van de federale fondsen is het rentetarief waartegen banken hun overtollige reservesaldi lenen bij de Federal Reserve aan andere banken die reserves hebben die onder de systeemvereisten liggen. Het Federal Open Market Committee (FOMC) stelt een doelstelling voor het tarief van de federale fondsen, maar de markt bepaalt zelf het actuele tarief. De Fed gebruikt de bovenstaande drie instrumenten om ervoor te zorgen dat de werkelijke rentevoet zijn doelstelling volgt.

Bijvoorbeeld, een open marktaankoop verhoogt het aanbod van reserves, waardoor het tarief van de federale fondsen daalt. Een hogere disconteringsvoet - de rentevoet die een in aanmerking komende bewaarinstelling wordt aangerekend om kortetermijnfondsen rechtstreeks van de centrale bank te lenen - zal banken ontmoedigen om te lenen bij de centrale bank, waardoor het reserveaanbod wordt verlaagd en de rentevoet van de federale fondsen stijgt. Lagere reservevereisten verminderen de vraag naar reserves en kunnen ervoor zorgen dat de federale fondsen dalen. Een verandering van de federale fondsenrente, volgens de Federal Reserve, "veroorzaakt een reeks gebeurtenissen die andere korte-rentetarieven, wisselkoersen, lange-termijnrentetarieven, de hoeveelheid geld en krediet beïnvloeden, en uiteindelijk een reeks economische variabelen, waaronder werkgelegenheid, productie en prijzen van goederen en diensten. "

Bovendien kan de Federal Reserve "morele suasion" gebruiken door bepaalde marktdeelnemers onder druk te zetten om op een bepaalde manier te handelen. Of de Fed kan gebruik maken van 'open mond operaties', waarin het doel wordt vermeld waarop het zich zal richten in de hoop dat de markt deze toekomstige monetaire acties in verwachtingen omzet en daarmee de effectiviteit van de huidige monetaire acties verhoogt.

Waarom is monetair beleid van belang voor de aandelenmarkt?
Monetair beleid beïnvloedt output en werkgelegenheid op de korte termijn en kan worden gebruikt om de conjunctuurcyclus soepel te laten verlopen. Maar op de lange termijn zijn output en werkgelegenheid afhankelijk van kapitaalefficiëntie, arbeidsproductiviteit, besparingen en risicotolerantie. Wanneer de vraag bijvoorbeeld verzwakt en er een recessie is, kan de Fed de economie tijdelijk stimuleren en helpen deze terug te dringen naar haar langetermijnoutputniveau door de rentetarieven te verlagen. De Fed zal moeite hebben om het monetaire beleid perfect te beheren, maar de monetaire krachten die het in het spel brengt, kunnen de wind in de zeilen zetten of een tegenwind creëren waar het tegen moet vechten.

Een beleggingsstrategie die is ontworpen om te profiteren van de wind in de rug en haven te zoeken in tegenwind, is gepromoot als een methode om beter dan het marktrendement te behalen. De mantra van deze strategie is: "Vecht niet tegen de Fed." Wanneer het Fed-beleid expansief is, is de strategie om te investeren in economisch gevoelige sectoren zoals industrie, financiën en technologie. Wanneer het Fed-beleid tegenstrijdig is, is de strategie om de aandelenblootstelling te verminderen en te investeren in economisch minder gevoelige sectoren zoals consumentengoederen en gezondheidszorg.

Zoals altijd zijn er risico's verbonden aan elke beleggingsstrategie. Enkele zorgen bij het volgen van een op monetair beleid gebaseerde strategie zijn:

• Het feit dat deze strategie in het verleden winstgevend is gebleken, betekent niet dat deze in de toekomst effectief zal blijven.
• Professionele managers mogen doorgaans niet te ver afwijken van hun gestelde beleggingsdoelstelling. Ze kunnen dus geen substantieel deel van de portefeuille naar geldmarktinstrumenten verplaatsen als de Fed verstrakt.
• De beleggingsresultaten weerspiegelen de gemiddelde prestaties over een lange periode. De strategie biedt niet elke periode een superieur rendement. De mate waarin managers het gevoel hebben dat ze zijn beoordeeld op korte-termijnprestaties zal waarschijnlijk hun bereidheid beïnvloeden om af te wijken van hun gestelde beleggingsdoelstelling, zelfs als dat mogelijk is.

Empirisch bewijs
Er zijn enkele onderzoeken gedaan om te bepalen of beleggers hogere winsten kunnen behalen door veranderingen in het monetaire beleid van de Federal Reserve te bekijken. De volgende twee studies hebben geconcludeerd dat beleggers, door een eenvoudige regel te gebruiken om de monetaire-beleidskoers te bepalen, de Amerikaanse aandelenmarkt kunnen verslaan. Geschreven door Gerald Jensen, Robert Johnson en Jeffrey Mercer, werd de monografie "De rol van monetair beleid in beleggingsbeheer" (Stichting van de Vereniging voor Investeringsbeheer en Onderzoek) gepubliceerd in november 2000. Het andere artikel, getiteld "Is Fed Policy Still Relevant voor beleggers? " werd geschreven door de bovengenoemde mannen samen met Mitchell Conover en gepubliceerd in het "Financial Analysts Journal" (Volume 61) in 2005.

Deze studies concluderen dat:

• Perioden van expansief monetair beleid worden geassocieerd met sterke aandelenprestaties (hoger dan gemiddeld rendement en lager dan gemiddeld risico), terwijl perioden van restrictief monetair beleid over het algemeen samenvallen met zwakke aandelenprestaties (lager dan gemiddeld rendement en hoger dan dan -gemiddeld risico).
• Small-capbedrijven zijn gevoeliger dan large-capbedrijven voor veranderingen in monetaire omstandigheden.
• Cyclische aandelen zijn veel gevoeliger voor veranderingen in monetaire omstandigheden dan defensieve aandelen.
• Het Amerikaanse monetaire beleid heeft een belangrijke invloed op de wereldmarkten.

Aan de andere kant van het argument staat Benson Durham, die de volgende artikelen publiceerde in de edities juli / augustus 2003 en juli / augustus 2005 van het 'Financial Analyst Journal'. De artikelen waren respectievelijk getiteld "Monetair beleid en aandelenkoersretouren" en "Meer over monetair beleid en aandelenkoersretouren". Benson concludeert dat beleggers geen superieur rendement kunnen behalen door de Fed te volgen. De auteur wijst op de volgende reden voor zijn conclusie:

• Studies die ervan uitgaan dat het monetaire beleid de aandelenprijzen beïnvloedt, maar de aandelenprijzen geen invloed hebben op het monetaire beleid, moeten worden genomen met een korreltje zout als ze de gewone kleinste kwadratenanalyse gebruiken. Hoewel centrale banken zich niet expliciet richten op activaprijzen, kan worden gesteld dat aandelenkoersen informatie bevatten over verwachtingen met betrekking tot de loop van de economie en het monetaire beleid. De mogelijke gezamenlijke bepaling van aandelenkoersen en monetair beleid betekent dat statistische technieken met standaard gewone kleinste kwadraten tot verkeerde conclusies kunnen leiden.

Gevolgtrekking
Gedurende de bestudeerde tijdsperioden lijkt het monetaire beleid van belang voor de aandelenmarkt. Zoals gezegd, werkt een beleggingsstrategie die gekoppeld is aan het monetaire beleid echter niet noodzakelijkerwijs voor elke versoepelings- of verkrappingscyclus. Er zijn kanttekeningen. Beleggers moeten ook veel andere factoren overwegen, zoals de rentecurve, voordat ze hun beleggingsbeslissingen nemen.