Gereguleerde markt
Een gereglementeerde markt is een markt waarop overheidsinstanties of, minder gebruikelijk, industrie of arbeidsgroepen, een niveau van toezicht en controle uitoefenen. Marktregulering wordt vaak gecontroleerd door de overheid en houdt in dat wordt bepaald wie de markt mag betreden en welke prijzen zij mogen hanteren. De primaire functie van het overheidsorgaan in een markteconomie is het reguleren en bewaken van het financiële en economische systeem.
Hoe een gereguleerde markt werkt
Regelgeving beperkt de vrijheid van marktdeelnemers of verleent hen speciale privileges. Regelgeving omvat regels over hoe goederen en diensten op de markt kunnen worden gebracht; welke rechten consumenten terugbetalingen of vervangingen moeten eisen; veiligheidsnormen voor producten, werkplekken, voedsel en medicijnen; beperking van ecologische en sociale effecten; en het niveau van controle dat een bepaalde deelnemer over een markt mag aannemen.
De FDA, SEC en EPA zijn voorbeelden van Amerikaanse regelgevende instanties.
Oude beschavingen legden rudimentaire regels op aan markten door gewichten en maatregelen te standaardiseren en straffen op te leggen voor diefstal en fraude. Sinds die tijd zijn regeringen meestal opgelegd door regeringen, met uitzonderingen: middeleeuwse gilden waren handelsorganen die de toegang tot bepaalde beroepen strikt controleerden en de vereisten en normen voor het uitoefenen van die beroepen bepaalden. Vanaf de 20e eeuw hebben arbeidsgroepen vaak een min of meer officiële rol gespeeld bij het reguleren van bepaalde markten.
Voorbeelden van regelgevende instanties in de VS zijn de Food and Drug Administration, de Securities and Exchange Commission en het Environmental Protection Agency. Deze agentschappen ontlenen hun autoriteit en hun basiskaders voor regulering aan wetgeving aangenomen door het Congres, maar ze maken deel uit van de uitvoerende macht en het Witte Huis benoemt hun leiders. Ze zijn vaak belast met het maken van de regels en voorschriften die ze handhaven, gebaseerd op het idee dat het Congres de tijd, middelen of expertise mist om regelgeving voor elk bureau te schrijven.
Argumenten voor en tegen gereguleerde markten
Aanhangers van een bepaalde verordening - of regelgevingsregimes in het algemeen - neigen ertoe voordelen voor de bredere samenleving te noemen. Voorbeelden hiervan zijn het beperken van het vermogen van mijnbouwbedrijven om waterwegen te vervuilen, verhuurders verbieden om te discrimineren op basis van ras of religie, en creditcardgebruikers het recht geven kosten te betwisten.
Regelgeving is echter niet altijd puur heilzaam, noch zijn hun redeneringen altijd zuiver altruïstisch. Vakbonden hebben soms met succes gelobbyd voor regelgeving die hun leden bijvoorbeeld exclusieve toegang tot bepaalde banen verleent. Zelfs goedbedoelde voorschriften kunnen onbedoelde gevolgen hebben. Lokale inhoudsvereisten worden vaak opgelegd om de binnenlandse industrie te helpen. Een overheid kan eisen dat auto's of elektronica die in het land worden verkocht bijvoorbeeld een bepaald deel van lokaal geproduceerde componenten bevatten. Deze regels slagen er niet noodzakelijkerwijs in om lokale productie te voeden, maar leiden vaak tot letter-of-the-law oplossingen (componenten gemaakt in volledig bemande fabrieken elders en geassembleerd door een handvol werknemers in het land) of zwarte markten.
Sommige voorstanders van vrije markten beweren dat alles boven de meest elementaire voorschriften inefficiënt, duur en misschien oneerlijk is. Sommigen beweren dat zelfs bescheiden minimumlonen de werkloosheid verhogen door bijvoorbeeld een toetredingsdrempel te creëren voor laaggeschoolde en jonge werknemers. Voorstanders van het minimumloon noemen historische voorbeelden waarin zeer winstgevende bedrijven lonen betaalden die werknemers zelfs geen basisstandaard van levensonderhoud opleverden, met het argument dat regulering van de lonen de uitbuiting van kwetsbare werknemers vermindert.
Vergelijk beleggingsrekeningen Aanbieder Naam Beschrijving Adverteerder Openbaarmaking × De aanbiedingen die in deze tabel worden weergegeven, zijn afkomstig van samenwerkingsverbanden waarvan Investopedia een vergoeding ontvangt.