Return on Investment (ROI) versus interne rentabiliteit (IRR)

Hoewel er veel manieren zijn om de beleggingsprestaties te meten, zijn weinig statistieken populairder en zinvoller dan rendement op investering (ROI) en interne rentabiliteit (IRR). Bij alle soorten investeringen komt ROI vaker voor dan IRR, vooral omdat IRR verwarrend en moeilijker te berekenen is.

Bedrijven gebruiken beide statistieken bij het budgetteren voor kapitaal, en de beslissing om een ​​nieuw project te ondernemen komt vaak neer op de verwachte ROI of IRR. Software maakt het berekenen van IRR veel eenvoudiger, dus het beslissen welke meetwaarde moet worden gebruikt, komt neer op welke extra kosten moeten worden overwogen.

Een ander belangrijk verschil tussen IRR en ROI is dat ROI de totale groei, van begin tot einde, van de investering aangeeft. IRR identificeert het jaarlijkse groeipercentage. De twee nummers moeten normaal gesproken hetzelfde zijn in de loop van een jaar (met enkele uitzonderingen), maar ze zullen niet voor langere periodes hetzelfde zijn.

Regel intern rendement

Return on Investment: The Simple Yardstick

Rendement op investering - soms het rendement genoemd (ROR) - is de procentuele toename of afname van een investering gedurende een bepaalde periode. Het wordt berekend door het verschil te nemen tussen de huidige of verwachte waarde en de oorspronkelijke waarde gedeeld door de oorspronkelijke waarde en vermenigvuldigd met 100.

Stel bijvoorbeeld dat er aanvankelijk $ 200 is geïnvesteerd en nu $ 300 waard is. De vergelijking voor deze ROI zou de volgende zijn:

((300-200) 200) x 100 = 0, 5 \ grote (\ frac {(300-200)} {200} \ big) \ times100 = 0, 5 (200 (300-200)) x 100 = 0, 5

of 50%.

Deze berekening werkt voor elke periode, maar er is een risico bij het evalueren van lange-termijn beleggingsrendementen met ROI - een ROI van 80% klinkt indrukwekkend voor een investering van vijf jaar maar minder indrukwekkend voor een investering van 35 jaar.

Hoewel ROI-cijfers kunnen worden berekend voor bijna elke activiteit waarin is geïnvesteerd en een uitkomst kan worden gemeten, varieert de uitkomst van een ROI-berekening afhankelijk van welke cijfers als inkomsten en kosten worden opgenomen. Hoe langer een beleggingshorizon, hoe uitdagender het kan zijn om inkomsten, kosten en andere factoren, zoals het inflatiepercentage of het belastingtarief, nauwkeurig te projecteren of te bepalen.

Het kan ook moeilijk zijn om nauwkeurige schattingen te maken bij het meten van de geldwaarde van de resultaten en kosten voor op projecten gebaseerde programma's of processen. Een voorbeeld hiervan is het berekenen van de ROI voor een personeelsafdeling binnen een organisatie. Deze kosten kunnen op de korte termijn moeilijk te kwantificeren zijn en vooral op de lange termijn naarmate de activiteit of het programma evolueert en factoren veranderen. Vanwege deze uitdagingen kan ROI minder betekenisvol zijn voor langetermijninvesteringen.

Intern rendement: vallen en opstaan

Vóór computers namen maar weinig mensen de tijd om IRR te berekenen. De formule voor IRR is de volgende:

IRR = NPV = ∑t = 1TCt (1 + r) t = C0 = 0where: IRR = Intern rendement = begin {uitgelijnd} & IRR = NPV = \ sum ^ T_ {t = 1} \ frac {C_t} { (1 + r) ^ t} = C_0 = 0 \\ & \ textbf {where:} \\ & IRR = \ text {Intern rendement> \\ & NPV = \ text {Netto contante waarde} \ end {uitgelijnd} IRR = NPV = t = 1∑T (1 + r) tCt = C0 = 0waar: IRR = Intern rendement

Om IRR te berekenen met behulp van de formule, zou je NPV gelijk stellen aan nul en oplossen voor de disconteringsvoet (r), wat de IRR is. Vanwege de aard van de formule kan IRR echter niet analytisch worden berekend en moet in plaats daarvan worden berekend met trial-and-error of met software die is geprogrammeerd om IRR te berekenen.

Het uiteindelijke doel van IRR is om het kortingspercentage te identificeren, waardoor de contante waarde van de som van de jaarlijkse nominale instroom van contanten gelijk is aan de initiële netto contante uitgave voor de investering.

Alvorens IRR te berekenen, moet de belegger de begrippen discontovoet en netto contante waarde (NPV) begrijpen. Overweeg het volgende probleem: een man biedt een belegger $ 10.000, maar die belegger moet een jaar wachten om het te ontvangen. Hoeveel geld zou de belegger vandaag optimaal betalen om die $ 10.000 per jaar te ontvangen?

Met andere woorden, de belegger moet het huidige equivalent (NPV) van een gegarandeerde $ 10.000 in één jaar berekenen. Deze berekening wordt gedaan door een omgekeerde rentevoet (disconteringsvoet) te schatten die werkt als een achterwaartse tijdswaarde van geldberekening. Als u bijvoorbeeld een kortingspercentage van 10% gebruikt, zou $ 10.000 in één jaar vandaag $ 9.090, 90 waard zijn (10.000 / 1, 1).

De IRR is gelijk aan de discontovoet die de NPV van toekomstige kasstromen gelijk maakt aan nul. De IRR geeft het geannualiseerde rendementspercentage voor een bepaalde investering - ongeacht hoe ver in de toekomst - en een gegeven verwachte toekomstige kasstroom.

Stel bijvoorbeeld dat een investeerder $ 100.000 nodig heeft voor een project en dat het project naar schatting gedurende drie jaar elk jaar $ 35.000 aan kasstromen genereert. De IRR is de snelheid waarmee die toekomstige kasstromen kunnen worden verdisconteerd tot $ 100.000.

IRR gaat ervan uit dat dividenden en kasstromen worden herbelegd tegen de disconteringsvoet, wat niet altijd het geval is. Als de herinvestering niet zo robuust is, zal IRR een project aantrekkelijker maken dan het in werkelijkheid is. Dat is de reden waarom het een voordeel kan zijn om in plaats daarvan het aangepaste interne rendement (MIRR) te gebruiken.